Zabawna rekonstrukcja nieudanego napadu na bank, która miała miejsce w czerwcu 2006 roku. Autorzy filmu odtworzyli w szczegółach przebieg wydarzeń z udziałem około stu osób. Film odzwierciedla prawdziwe oblicze naszej rzeczywistości i rolę, jaką odgrywają w niej środki masowego przekazu.

Późną nocą pasażerowie jednego z wagonów nowojorskiego metra zostali sterroryzowani przez dwóch młodzieńców. Mimo, że napastników było tylko dwóch, a pasażerów znacznie więcej udało im się przejąć kontrolę nad nimi. Film pokazuje nam jak różni ludzie - pasażerowie reagują na sytuację, w której się znaleźli.

W 1990 roku, pochodzący z Chin mechanik o ksywie Steelhead (Jackie Chan), przedostaje się nielegalnie do Japonii, żeby odnaleźć swoją dziewczynę Xiu Xiu. Steelhead i jego przyjaciel Jie (Daniel Wu), aby przeżyć, podejmują pracę fizyczną w dystrykcie Shinjuku. Wkrótce Steelhead odnajduje Xiu Xiu, ale jest już ona żoną szefa miejscowej Yakuzy, pana Eguchi (Ken Watanabe). Mechanik postanawia zatrudnić się w Yakuzie jako zabójca.

Akcja filmu zaczyna się w piątek, 13 listopada 1959 roku w stanie Kansas. Dick Hickock i Perry Smith - zbiegli z więzienia przestępcy - jadą w kierunku farmy niejakiego Herberta Cluttera. Jeszcze za kratkami dostali cynk, że jeden z najbogatszych farmerów w stanie przechowuje w domowym sejfie 10 tysięcy dolarów. Perry niezbyt wierzy w te rewelacje, ale Dick nie ma cienia wątpliwości. Bandyci skrupulatnie przygotowują się do włamania. Zdobywają strzelbę i kradną nóż, snują plany podróży za zrabowaną gotówkę. Hichock to prosty rzezimieszek, oszust i erotoman. Perry jest wielokrotnym mordercą, ale także kompozytorem i wykonawcą własnych piosenek, dręczą go koszmarne wspomnienia z tragicznego dzieciństwa, potrafi zdobyć się zarówno na okrucieństwo, jak i na namiastkę współczucia. W miarę rozwoju akcji reżyser portretuje też rodzinę Clutterów. Są to ludzie zamożni, mieszkający w wielkim, pięknym domu. Senior rodu, Herb Clutter, jest bogobojnym metodystą, fundatorem lokalnej świątyni. Ma na utrzymaniu schorowaną, izolującą się od otoczenia żonę, utalentowaną aktorsko córkę, zakochaną w przystojnym katoliku, oraz zakompleksionego syna. Ich życie płynie spokojnie i szczęśliwie. Żaden członek rodziny Clutterów nawet nie przypuszcza, że już za parę godzin ta idylla skończy się bezpowrotnie.

Podczas odczytywania testamentu matki, bliźnięta Simon i Jeanne dowiadują się po raz pierwszy o istnieniu brata oraz że ojciec, wbrew dotychczasowym informacjom, wciąż żyje. Jedną z licznych, niepokojących próśb w testamencie matki jest to, by bliźniaki odnalazły brata i ojca, by dostarczyć im zapieczętowane listy.

Victoria Spick (Virginie Efira) jest zapracowaną prawniczką, która nie ma czasu na życie miłosne. Pewnego dnia, gdy bawi się na weselu przyjaciół, wpada na swojego starego znajomego Vincenta (Melvil Poupaud) oraz Sama (Vincent Lacoste), poczciwca, którego niegdyś wybroniła. Następnego dnia ten pierwszy zostaje oskarżony o próbę zabójstwa swojej dziewczyny. Jedynym świadkiem jest pies powódki. Victoria niechętnie godzi się reprezentować Vincenta w sądzie. Co więcej, kobieta zatrudnia Sama do opieki nad swoimi dziećmi.

Kiyoko (Hideko Takamine) ma 23 lata i wciąż mieszka ze swoja matką. Dziewczyna posiada czwórkę rodzeństwa, z czego każde z nich ma innego ojca. Jej siostra Mitsuko (Mitsuko Miura) jest nieszczęśliwa w swoim małżeństwie. Ich wspólne relacje oddziaływają na trzecią siostrę Nuiko (Chieko Murata), która z niecierpliwością oczekuje na swój ślub. Po tym jak rodzina zaczyna naciskać na Kiyoko, aby wyszła za mąż, dziewczyna wyprowadza się i postanawia żyć na własny rachunek. Po wynajęciu mieszkania poznaje Shuzo (Jun Negami), z którym zaczyna ją łączyć romantyczne uczucie.

Ranek 13 lutego 1945 roku. PIOTR (Andrzej Łapicki), polski więzień obozu koncentracyjnego, ucieka z transportu ewakuacyjnego przejeżdżającego przez Drezno. Piotr zna to miasto – bywał tu przed wojną, kiedy studiował sztukę. Obecnie w Dreźnie panuje nieopisany chaos spowodowany ofensywą nadciągającej Armii Radzieckiej. Piotr trafia pod konspiracyjny adres, lecz nie otrzymuje tam pomocy... Nie mogąc znaleźć schronienia, tuła się po ulicach i przypatruje ludziom. Wielkie wrażenie robi na nim młoda Niemka, której towarzyszy oficer SS. Tymczasem wieczorem zaczyna się nalot samolotów RAF-u. Piotrowi udaje się dostać do schronu. Samoloty zrzucają tysiące bomb zapalających. Śródmieście Drezna płonie. Zniszczona zostaje drezdeńska starówka i centrum handlowe. Piotr przenosi się do mieszkania pewnego niemieckiego profesora. Po północy rozpoczyna się nalot dywanowy. Płonące budynki zostają doszczętnie zburzone. Uciekając przed bombami i pożogą, Piotr usiłuje wraz z tłumem oszalałych z przerażenia mieszkańców wydostać się z miasta. Spotyka młodą Niemkę, której wcześniej towarzyszył SS-man. Dziewczyna – ma na imię Magda – prosi go o pomoc w ucieczce. Wspólnie spędzają resztę tej tragicznej nocy, wędrując przez spustoszone przez bomby Drezno. W końcu oboje przeprawiają się przez Łabę na drugi brzeg miasta, wolny od pożarów. Tam patrole SS rozdzielają Niemców od obcokrajowców...

Na MFF w Wenecji w 1989 roku Otar Iosseliani został za swój film wyróżniony Specjalną Nagrodą Jury. Jest to prosty, choć trochę nietypowy obraz. Reżyser przedstawia w nim codzienne życie mieszkańców pewnej Afrykańskiej wioski. Widzimy ich jedzących, uprawiających seks czy modlących się o deszcz. Ich egzystencja nie jest może idylliczna, ale spokojna i przewidywalna. Ale co stanie się, gdy dotrze tu z całą swą siłą współczesna cywilizacja?

Jest to opowieść o zderzeniu marzeń z rzeczywistością. Dla przybywających do Stanów Zjednoczonych imigrantów są one mitycznym Eldorado, uosobieniem sukcesu i dobrobytu. W świadomości zbiorowej Ameryka funkcjonuje jako kraina, gdzie pucybut w mgnieniu oka może się zamienić w milionera, a wystarczy do tego trochę szczęścia i dobrej woli. Innymi słowy Ameryka zawsze była symbolem ogromnych możliwości istniejących przed ambitnym i pracowitym człowiekiem. Jarmusch pokazuje patetyczną fałszywość tego mitu; jego film opowiada o tej realnej Ameryce, która staje się udziałem każdego imigranta. Inaczej niż w raju to opowieść o świecie budek z hot-dogami, brudnych ulic i śmierdzących mieszkań, melinowatych szulerni; świat ten jest zaludniany przez zwykłych, małych ludzi. Jarmusch kpi z "amerykańskiego snu" o dobrobycie i szczęściu dla wszystkich. Inaczej niż w raju to opowieść o życiu i problemach tych, którzy rzeczywiście stanowią społeczeństwo amerykańskie, a którzy są zbyt zwyczajni i nieatrakcyjni, aby zaasymilować ich istnienie do mitu. Bohaterowie filmu to prości ludzie, którzy próbują znaleźć swoje miejsce w codziennej rzeczywistości, która nie zna mitów, ani ideałów. Żyją oni z dnia na dzień, gnieżdżąc się w najgorszych dzielnicach miast, próbują za wszelką cenę stwarzać pozory bycia prawdziwymi amerykaninami. Jarmusch opowiada na swój sposób liryczną historię trójki z nich, którzy wybierają się w podróż po Stanach, aby wyrwać się choć na trochę ze swojego ciasnego i piekielnie nudnego świata. Jarmusch genialnie potrafi operować kamerą; długie i wyczerpujące ujęcia nadają filmowi specyficzny rytm i atmosferę. Ulegamy wrażeniu, jak gdyby aktorzy byli zwyczajnymi ludźmi żyjącymi własnym życiem, a kamera, zdystansowana wobec przedstawianej sytuacji, podglądała ich działania. Jarmusch dodaje do tego ogromne wyczucie w budowaniu obrazu i kierowaniu akcją i uzyskuje swoisty "poetycki" naturalizm. Inaczej niż w raju to film genialny. Widz, po obejrzeniu całości, wychodzi z seansu jakby porażony; nie jest to obraz, wobec którego można pozostać obojętnym. Jego niezwykłość polega na tym, że o sprawach trudnych i bulwersujących potrafi mówić bez ideologizowania i moralizowania; bez uprzedzeń i doktrynalności snuje pasjonującą refleksję.

Violette Bushell jest córką Anglika i Francuzki, mieszkającą w Londynie we wczesnych latach II wojny światowej. W parku spotyka młodego, przystojnego francuskiego żołnierza i zabiera go na uroczystości rodzinne z okazji dnia zburzenia Bastylii. Zakochują się w sobie, biorą ślub i rodzi im się córka. Pewnego dnia Violette otrzymuje telegram informujący ją o śmierci męża w Afryce Północnej. Wkrótce potem Violette przyłącza się do SOE (Kierownictwo Operacji Specjalnych). Co powinna zrobić: zająć się opieką nad dzieckiem, czy wykonywać swoje obowiązki?

Reed Fish wydaje się wieść uporządkowane życie. Tak jak jego ojciec prowadzi audycję w lokalnym radio, a poza tym jest zaręczony ze swoją dawną koleżanką z liceum, Kate. Ale wszystko się zmienia, kiedy do miasteczka wraca dawna miłość Reeda, Jill. Okazuje się, że zamiast studiować prawo, pracowała jako kelnerka i bezowocnie próbowała wybić się w branży muzycznej. Reed zachęca ją do występu w lokalnym barze. W końcu sytuacja między Reedem i jego narzeczoną, Kate, komplikuje się, co sprawia, że chłopak zaczyna analizować swoje dotychczasowe spokojne życie.

Kevin, Billy i Danny spotykają się po śmierci w czyśćcu. Formą rachunku sumienia jest dla nich wspominanie przeżyć swojego życia. Istotną rolę we wspomnieniach nie odgrywają fakty, lecz odczucia i wrażenia. Wspominają czas Pierwszej Komunii Świętej, spowiedź przed tym sakramentem, pobyt w szkole św. Judy i wykładające tam zakonnice, które funkcjonowały w wyobraźni dojrzewających chłopców jako ideały kobiet. Wspominają też młodość przypadającą na lata sześćdziesiąte, których treścią były kontrowersje wokół wyboru Johna Kennedy?ego na prezydenta i moda na rock and roll. Jest to czas wchodzenia w dorosłość i zmagania się z poczuciem winy za zatajone grzechy.

Najpopularniejsze dziewczyny w całym kampusie, w tym sama przewodnicząca, wiodą życie jak w bajce. Bawią się, robią imprezy i korzystają z życia. Wszystko się sypie, kiedy niejaka Katie Whittington, dziedziczka, przychodzi na imprezę. Dziewczyny nie są z niej zadowolone, nie jest ani piękna, ani szczupła. Ludzie mają z niej niezły ubaw, ale do czasu, gdy zostaje znaleziona martwa w pokoju przewodniczącej. Od tej pory najpopularniejsze dziewczyny mają same kłopoty.

Import/Export to film, który zaskoczy wszystkich. Reżyser ukazuje nam dwie, równoległe historie młodych ludzi, którzy dotąd nie trafili na nic, co mogło by poprawić status ich życia czy choć zapewnić im szczęście. Olga jest Ukrainką, która wyjeżdża w poszukiwaniu pracy do Austrii. Paul natomiast jest Austriakiem, który pomaga w bloku wschodnim swojemu zdegenerowanemu ojczymowi. Czy Paul i Olga spotkają się w swoich podróżach?

Jan kocha Jasmin, lecz ona planuje poślubić krewnego - Pakistańczyka, który wkrótce przybędzie do Norwegii. Pod pretekstem pisania pracy na temat przeżyć imigrantów Jan zatrudnia się w sklepie Allahditty i Yousafa, ojca i szwagra Jasmin. Yousaf pomaga Janowi stać się muzułmaninem, by ten mógł zdobyć dziewczynę. Jan w zamian wspiera Yousafa w przygotowaniach do zdawania egzaminu licencyjnego dla taksówkarzy. Jednak Allahditta jest totalnie przeciwny oddaniu ręki swojej córki Norwegowi.

Po uzyskaniu pozwolenia na pobyt w 1994 roku młoda rodzina uchodźców z Bośni dociera do małej wioski w Holandii. Kiedy próbują uczynić ten nowy świat swoim domem, popadają w coraz bardziej absurdalne tarapaty.

Japonia, rok 1895. Młoda i piękna żona starzejącego się rikszarza postanawia wraz ze swoim kochanikiem zamordować męża. Po dokonaniu zbrodni oboje wrzucają ciało nieszczęśnika do starej, nieużywanej studni. Mijają trzy lata i nieczyste sumienie ciągle budzi demony w umysłach pary kochanków. Nieszcześliwy duch ofiary pojawia się w snach całej wioski. Szerzą się plotki i podejrzenia, a miejscowy policjant wznawia śledztwo. Dla tych którzy są w niewoli pożądania nie ma szczęścia. Pozostaje tylko piekło - puentuje swój film Oshima. [opis dystrubutora]

Życie Roberta Gallo wywraca się do góry nogami, gdy po przyjeździe do Warszawy poznaje Kasię, atrakcyjną byłą pływaczkę synchroniczną, która pracuje w luksusowym nocnym klubie. Wzajemne przyciąganie obojga prowadzi do namiętnego romansu. Bohater nie ma pojęcia, co zatrzymuje kobietę przy jej obecnym zawodzie. Jednak gdy ta znika, jest gotów zaryzykować wszystko, by ją odnaleźć.

Komediodramat Dino Risiego składający się z dwudziestu krótkich opowieści. Tworzą one zróżnicowany pod względem formy i treści, portret przeciętnego mieszkańca Włoch z początku lat 60-tych.