Jednooka farmaceutka, ekscentryczny sprzątacz toalet i sfrustrowany policjant pracujący za biurkiem, spotykają się przypadkiem w autobusie. Pojazd zostaje porwany przez załamanego psychicznie karierowicza, sekretarza polityka. Wszyscy zostają wciągnięci w grę, która na zawsze zmieni ich życie.

Film biograficzny oparty na faktach z życia Scotta Joplina. Opowiada o tym, jak czarnoskóry muzyk zaczynał swoją karierę, aby w końcu zostać największym (lub jednym z największych) kompozytorów ragtime'u wszech czasów. Jego kompozycje znane są dziś setkom kinomanów głównie dzięki filmowi "Żądło", w którym je wykorzystano.

Zainspirowane prawdziwą historią Jima Ellisa. Akcja toczy się w latach 70. Trener pływania, afroamerykanin, odnawia publiczny basen w centrum Filadelfii i do swojej drużyny pływackiej rekrutuje młodzież z problemami.

I wojna światowa. Do francuskiego sztabu przybywa generał George Broulard. Obiecując awans generałowi Mireau, nakłania go, by rozkazał swoim ludziom zaatakować pozycje niemieckie. Mireau przekazuje dalsze rozkazy pułkownikowi Daxowi, który ma bezpośrednio kierować akcją. To on prowadzi oddział na pewną śmierć. Gdy jednak sytuacja staje się bardziej niebezpieczna, Dax nie słucha już kolejnych rozkazów i wycofuje się ze swymi oddziałami.

Ekranizacja wspomnień Robyn Davidson (Mia Wasikowska), która w wieku 27 lat przemierzyła pustynną część Australii w towarzystwie psa i czterech wielbłądów. Samotna podróż z Alice Springs ku Oceanowi Indyjskiemu, pełna walki z własnymi ograniczeniami i nieprzyjazną naturą, liczyła ponad 2700 kilometrów. Przed wyruszeniem w drogę zatrudniła się na farmie wielbłądów, by poznać zwyczaje i metody opieki nad jucznymi zwierzętami. Robyn staje się właścicielką trzech wielbłądów: Dookie'ego, Buba i ciężarnej Zelly. W ciągu dziewięciomiesięcznej podróży wytrwale towarzyszył jej czarny labrador o imieniu Diggity. Jedynym człowiekiem, który pojawiał się na jej drodze, był fotograf Rick Smolan (Adam Driver), dokumentujący etapy podróży dla magazynu National Geographic.

Rok 1929. Tom Reagan (Gabriel Byrne) jest prawą ręką irlandzkiego bossa, Leo (Albert Finney), jednego z najbardziej wpływowych ludzi w mieście. Przypadek sprawia, że obaj mężczyźni zakochują się w tej samej kobiecie, siostrze Berniego Bernbauma (John Turturro). Tymczasem konkurencyjny gang wydaje na niego wyrok śmierci. W ramach wcześniejszych rozliczeń zadanie to musi wykonać Leo. Zakochany gangster zdaje sobie sprawę, że odmowa doprowadzi do wojny. W rozgrywce chce posłużyć się Tomem, jednak nie wie, czy może mu jeszcze zaufać.

Kobieta (Martina Gedeck) wraz z przyjaciółmi przyjeżdża do myśliwskiej chaty położonej w alpejskiej dolinie. Oni udają się do wioski, a ona zostaje sama z psem Lynksem. Gdy następnego dnia nie wracają, kobieta rusza ich śladem, ale na swej drodze napotyka niewidzialną barierę. Wkrótce okazuje się, że została odcięta od świata, niepewna czy na zewnątrz cokolwiek w ogóle istnieje. Osamotniona - w towarzystwie jedynie garstki zwierząt - stara się przetrwać i zaadaptować do nowej sytuacji. Odtąd jej dni wypełnia ciężka praca, podporządkowana prawom przyrody. Musi wyżywić siebie i zwierzęta - swoich jedynych współtowarzyszy, za których czuje się odpowiedzialna. Pewnej zimy, by zająć czymś umysł i ciało, postanawia spisać swoje wspomnienia.

Mousse (Isabelle Carré) i Louis (Melvil Poupaud) są młodzi, piękni, bogaci i zakochani. Sielankę zakłócają jednak narkotyki, które w krótkim czasie zawładnęły ich życiem. Pewnego dnia para przedawkowała i Louis zmarł. Mousse żyje dalej, odkrywając wkrótce, że jest w ciąży. Na tę wieść ucieka jak najdalej od Paryża. Parę miesięcy później jej "schronienie" odkrywa brat zmarłego.

W społeczeństwie amerykańskim od lat największym prestiżem cieszą się WASP - biali anglosascy protestanci. Tworzą oni zamknięty krąg i z lekceważeniem traktują Żydów. Kolejne pokolenia WASP-ów kończą elitarne licea z internatem. W połowie lat 50 do takiej właśnie szkoły, dającej pewny wstęp na Harvard, trafia David Green (Brendan Fraser), chłopak z biednej rodziny. Dostaje stypendium sportowe. David marzy o sukcesie życiowym. Aby dotrzeć na szczyt drabiny społecznej, zataja przed kolegami, że jest Żydem.

Po zakończeniu I wojny światowej bohater wojenny Paul von Przygodsky (David Bowie) powraca do Berlina. Skonfrontowany z nową rzeczywistością uświadamia sobie, że nie ma w niej dla niego miejsca. Nie posiadając żadnych umiejętności, poza tymi, które nabył podczas służby, podejmuje najprostsze i najgorzej płatne prace. Wszystko zmienia się, gdy poznaje baronową von Semering (Marlene Dietrich), pod wpływem której postanawia zatrudnić się w charakterze żigolaka dla wojennych wdów.

Przyczyny śmieci Young-eon są nieznane. Jej głos jednak nie daje spokoju Sun-min, która była za życia jej dobrą znajomą. Na przekór wszelkim obawom Sun-min chce pomóc przyjaciółce. Okazuje się, że głosy docierają do jeszcze kogoś...

Obok drewnianej drogi do szkolnego akademika znajdują się schody mające 28 stopni. Nazywane są "schodami życzeń", ponieważ spełniają marzenia osoby, która wejdzie na tajemniczy 29-ty stopień, pojawiający się, gdy ktoś przemierza drogę na samą górę. Jednak studentki wchodzące po schodach życzeń nie zdają sobie sprawy, że ich marzenia wypowiedziane na szczycie schodów powrócą do nich jako przerażające klątwy. To, czego sobie życzysz może się okazać najgorszym koszmarem.

Akcja rozgrywa się w żeńskiej szkole, w której umarła przed 9 laty jedna z uczennic - Jin-Ju. Nauczycielka - Pani Park - popełnia samobójstwo a inni zaczynają ginąć. Wydaje się, że Jin-Ju się mści. Była uczennica tej szkoły, która po tych wydarzeniach zatrudniła się jako nowa nauczycielka, próbuje rozwikłać zagadkę. Jednak nie będzie to takie łatwe.

Służąca (H. Porten) daremnie oczekuje na wiadomość od swego ukochanego (W. Dieterle), ta bowiem nie nadchodzi. Chcąc pocieszyc dziewczynę, listonosz sam pisze do niej listy. Kiedy nieoczekiwanie zjawia sie ukochany, listonosz w desperacji zabija go. Wybucha skandal i dziewczyna traci pracę. Pozostawiona sama sobie, popełnia samobójstwo... Za reżyserię obrazów w tym filmie odpowiada Paul Leni, aktorów zaś prowadzi znany reżyser teatralny Leopold Jessner. Wyniki tej pracy nie są jednak przekonywujące. Ogólnie chwalone było tylko dosadne przedstawienie środowiska w stylu ekspresjonistycznym. Wielu krytyków kwestionowało osobliwy patos, z natury rzeczy obcy filmowi...