Zwycięski Tytus Andronikus, wódz rzymskich legionów powraca z wyprawy wojennej. Zgodnie z tradycją musi poświęcić w ofierze jednego z jeńców. Wybór pada na syna królowej Gotów - Tamory. Tak zaczyna się jedna z najkrwawszych i najmniej znanych adaptacji sztuk Szekspira...

Oparty na nagrodzonym Oscarem krótkim dokumencie, pod tym samym tytułem, film Petera Solletta opowiada prawdziwą historię lesbijskiej pary z New Jersey, walczącej o swoje prawa.  Laurel Hester (Julianne Moore) jest policjantką, która w pracy ukrywa się ze swymi lesbijskimi tendencjami, dopóki nie poznaje chłopięcej mechanik samochodowej Stacie Andree (Ellen Page). Ta relacja sprawia, że część kolegów po fachu odwraca się od Laurel; wspiera ją jedynie wierny policyjny partner Dane. Po kilku latach u bohaterki zostaje wykryty nieuleczalny rak w zaawansowanym stadium. Kobieta z determinacją zaczyna walczyć więc o to, by jej emerytura mogła zostać przepisana, wbrew stanowym regulacjom, nieuznającym jeszcze wówczas związków jednopłciowych, na rzecz Stacie. Przedstawiona w filmie batalia prawna przeradza się w aktywistyczną walkę, angażującą coraz więcej zainteresowanych, która przyczyniła się do zalegalizowania w ubiegłym roku przez Sąd Najwyższy USA małżeństw jednopłciowych. Film z pasją opowiada o nienormatywnej dorosłości, naznaczonej nie tylko lesbijskim związkiem, ale bardziej nawet wypowiedzeniem otwartej wojny uprzedzonemu i konserwatywnemu wymiarowi sprawiedliwości.

Mike Tyson wychowywał się na ulicy. Przemoc nie była mu obca. Gdy miał kilkanaście lat, po raz pierwszy popadł w konflikt z prawem. Trafił do zakładu poprawczego. Tam zainteresował się boksem. W bokserskiej szkółce wypatrzył go były mistrz, poszukiwacz talentów, Cus D'Amato. Wkrótce okazało się, że inwestowanie w talent Mike'a przynosi oczekiwane rezultaty. Tyson staje się gwiazdą boksu. Po śmierci Cusa jego menadżerem zostaje Jimmy. Za jego czasów Mike staje się jednym z najlepiej zarabiających bokserów świata.

Wzruszająca historia o mężczyźnie, który musi uczyć się w pełni doceniać wagę swoich słów i mówić to, co rzeczywiście czuje. Jack McCall (Eddie Murphy) jest agentem w wydawnictwie literackim, żyjącym w kłamstwie, przebiegłości i wyrafinowaniu. Zaniedbuje też żonę Caroline (Kerry Washington) i ich nowo narodzonego syna. Nagle dowiaduje się, że zostało mu tylko tysiąc słów do śmierci. Z każdym wypowiedzianym słowem skraca swój żywot. Jest to dla niego nie lada przeżycie i wyzwanie, tym bardziej, że nie należy do osób małomównych.

Signe (Judit Weegar) ma 15 lat, chodzi do dziewiątej klasy. Wśród uczniów jest właściwie niewidoczna, gdyż dominuje tam grupa niezbyt miłych chłopaków. Pewnego dnia w klasie pojawia się nowa uczennica Saga (Julia Sporze), silna i pewna siebie dziewczyna. Wydaje się być tysiąc razy silniejsza od innych, gdy naśmiewa się z chłopców, podobnie jak oni wcześniej ze słabszych od siebie. Signe i inni z zaciekawieniem obserwują, jak w ich otoczeniu wiele się zmienia.

Dramat sensacyjny Henri'ego Verneuila, który w całości opowiada o wydarzeniach fikcyjnych pomimo, że reżyser wykorzystał swoje własne doświadczenia zawodowe, z czasów gdy pracował jako reporter. Film opowiada o losach dziennikarza, który otrzymuje od anonimowego informatora informacje o nieczystych interesach znanego polityka, przez co dobro kraju narażone jest na milionowe straty. Przeprowadzone przez niego śledztwo potwierdza poszlaki i wywołuje prawdziwą burzę w kraju.Kilka dni później oskarżony o oszustwa polityk zostaje znaleziony martwy. Policja orzeka samobójstwo, jednak dziennikarz uważa, że ta śmierć jest tylko elementem dużo bardziej skomplikowanej gry. Wkrótce odkrywa on, że w zabójstwo może być zamieszany amerykański koncern, którego celem jest przejęcie znacznej części francuskiego przemysłu.

Film opowiada o losach jednej rodziny - rodziny murarzy, którzy przez długi czas rok rocznie opuszczali swoją wieś i szli szukać pracy w swym zawodzie. Poznawali świat i nowych ludzi. Z biegiem czasu nadeszło wiele zmian, jednak to film także o rzeczach, które nie przemijają (stąd tytuł). Ojciec rodziny hoduje pszczoły - są one symbolem pewnego porządku życia. Wraz ze śmiercią głowy rodziny wszystko co było mu drogie w pewien sposób ulega zniszczeniu - czasem na drodze (jak mogłoby się wydawać) przypadku, czasem z pomocą jakiejś wyższej siły. Film na swój sposób przepełniony niezwykłością, pomimo, iż mówi o życiu zwykłych ludzi.

W jednym z wywiadów Gomes przytoczył portugalskie powiedzenie, że czasem dobre rzeczy wynikają ze złych okoliczności. Jego monumentalny projekt z pogranicza politycznego eseju i kina poetyckiego jest tego najlepszym przykładem. Po wielkim sukcesie "Tabu" reżyser powraca równie oryginalną i nostalgiczną, choć znacznie bardziej wielowarstwową opowieścią o portugalskiej duszy w czasach ekonomicznego kryzysu. Dokumentację rozpadającej się rzeczywistości nakłada na wybrane wątki z "Baśni tysiąca i jednej nocy", wędrując między czasem przeszłym i teraźniejszym oraz realizmem i baśniowością - zarówno pod względem użycia środków filmowych, jak i na poziomie fabuły. Drugą część trylogii rozpoczyna od historii tajemniczego Simão – ukrywającego się przed prawem zabójcy, uważanego za lokalnego bohatera. Chwilę potem ponownie wprowadza na ekran Szeherezadę, czyniąc ją narratorką tej zanurzonej w bezczasie i zarazem aktualnych problemach opowieści. Jej wielką siłą - podobnie jak w wypadku pozostałych części - są hipnotyzujące zdjęcia Sayombhu Mukdeeproma, stałego współpracownika Apichatponga Weerasethakula.

Po raz pierwszy, po latach, Takada Gou-ichi (Ken Takakura) wsiada w ekspres, którym - z cichej wioski rybackiej na północno-zachodnim wybrzeżu Japonii - zmierza do Tokio. Nagłą podróż spowodował telefon od synowej, Rie (Shinobu Terajima), która oznajmiła mu, że u jej męża wykryte zostało śmiertelne stadium raka. Kiedy Takada dojeżdża na miejsce, okazuje się, że Ken-ichi (Kiichi Nakai) - po latach bolesnej rozłąki - nie ma ochoty na spotkanie z ojcem. Zrezygnowany ojciec opuszcza szpital. Na odchodne, Rie wręcza mu kasetę wideo. Wierzy bowiem, że jej zawartość pomoże Takadzie na nowo poznać swojego syna...

"1920 Bitwa Warszawska" to wielki fresk historyczny o jednej z najważniejszych bitew w dziejach świata. To także jedna z pierwszych w Europie i pierwsza w Polsce, pełnometrażowa produkcja zrealizowana w 3D. Za kamerą stanął Jerzy Hoffman, nominowany do Oscara mistrz wielkich widowisk historycznych. Akcja rozpoczyna się w Warszawie, w 1920 roku. Jan (Borys Szyc), poeta i kawalerzysta, po otrzymaniu rozkazu wyjazdu na front polsko-bolszewicki, oświadcza się swojej narzeczonej Oli (Natasza Urbańska), aktorce teatru rewiowego. Ślubu udziela młodym ksiądz Ignacy Skorupka (Łukasz Garlicki). Podczas walk Jan trafia do niewoli. Jego los leży w rękach czekisty Bykowskiego (Adam Ferency), który ucieleśnia okrutne oblicze bolszewickiej rewolucji. Historia znajdzie finał w wielkiej bitwie, która na zawsze odmieni nie tylko losy Jana i Oli, ale całej dwudziestowiecznej Europy. Obok bohaterów fikcyjnych na ekranie pojawiają się także postacie historyczne: marszałek Józef Piłsudski (Daniel Olbrychski), generał Tadeusz Rozwadowski (Marian Dziędziel), pułkownik Wieniawa-Długoszowski (Bogusław Linda), a także Włodzimierz Lenin i Józef Stalin. Reżyserowi udało się odtworzyć atmosferę lat 20. ukazując wielki patriotyzm i heroiczny wysiłek pokolenia naszych przodków.

W czerwcu 1989r. wstrząsnęła światem wiadomość o rozbiciu się samolotu Amerykańskich Linii Lotniczych w Iowa. Podjęto heroiczną walkę o uratowanie pasażerów i załogi. Poświęcenie i ofiarność całej społeczności spowodowały cudowne ocalenie 189 ludzi z 296 znajdujących się na pokładzie. Dzięki mobilizacji Straży Pożarnej, lekarzy, pielęgniarek, farmerów dokonano rzeczy wręcz niemożliwej 189 pozostałych przy życiu przewieziono do szpitali w ciągu 46 minut. Heroiczna walka wzbudziła podziw świata. "Tysiąc bohaterów" to ich historia.

Joseph jest zarażonym przemocą alkoholikiem i ma skłonności do autodestrukcji. Kiedy poznaje Hannah, pracownicę sklepu chrześcijańskiej organizacji charytatywnej, początkowo szydzi z jej wiary i rzekomo idyllicznej egzystencji. Mimo tego wciąż przychodzi do jej sklepu. W miarę jak znajomość się rozwija, zaczynają nawzajem pojmować głębokie cierpienie, jakiego doświadczają w życiu. Niekonwencjonalna historia miłosna w stylu najlepszej tradycji brytyjskiego "realizmu rodem ze zlewu kuchennego", w której niewiele miejsca zdaje się pozostawać na zbawienie.

Pewnego dnia Patrice Rengain, który jest jednym z najpopularniejszych prezenterów telewizyjnych, zostaje porwany. I w taki oto sposób inspektor Chodaque ma zajęcie i rozpoczyna śledztwo w trakcie, którego bardzo szybko okazuje się, że całe zdarzenie zostało zorganizowane przez samego Rengaina oraz jego szefa, dyrektora stacji telewizyjnej.

Młody człowiek staje w obliczu śmierci i postanawia wyruszyć w długą podróż na starym motocyklu. "Tylko tydzień" to poruszająca historia dwudziestoparoletniego Bena Tyera, który w poszukiwaniu spełnienia ucieka od krępujących go więzów – planowanego małżeństwa, pracy, z której nie jest do końca zadowolony, czy ostatniej lekarskiej diagnozy. Spontaniczny wyjazd okazuje się niezwykłą podróżą na zachodnie wybrzeże Kanady, która pozwoli mu spojrzeć z nowej perspektywy na swoje życie.

Katarzyna Sosnowska - znana dziennikarka telewizyjna - po 7 latach nałogowego picia próbuje wrócić do pracy po kuracji antyalkoholowej. Jednakże sytuacja zawodowa i osobista Katarzyny nie sprzyjają wewnętrznej równowadze. Narzeczony z niewiadomych powodów opóźnia obiecaną wcześniej przeprowadzkę do niej. W pracy ciągle czuje się obserwowana i sprawdzana. Wszędzie dostrzega nieufność i wyczekiwanie, czy wystarczy jej odporności. Wpada w obsesyjny lęk przed samotnością i znów zaczyna pić.

Film śledzi losy młodego prawnika Bryana Stevensona (w tej roli Jordan) i jego walki o sprawiedliwość, która przejdzie do historii. Po ukończeniu studiów na Harvardzie Bryan mógł przebierać w lukratywnych ofertach pracy. Zamiast tego wolał jednak pojechać do Alabamy, aby bronić niesłusznie skazanych z pomocą miejscowej adwokat Evy Ansley (w tej roli Larson). Jedną z jego pierwszych, a zarazem najbardziej medialnych, spraw jest sprawa Waltera McMilliana (w tej roli Foxx) skazanego na karę śmierci w 1987 r. za głośne morderstwo 18-letniej dziewczyny, mimo że większość dowodów świadczyła o jego niewinności, a jedyne obciążające go zeznania złożył przestępca, który miał motyw, aby kłamać. Wraz z upływem lat Bryan zostaje wplątany w sieć prawnych i politycznych intryg, a ponadto mierzy się z jawnymi i niczym nieskrępowanymi przejawami rasizmu, walcząc o Waltera i jemu podobnych z piętrzącymi się przed nimi przeciwnościami losu z jednej strony — jak również z systemem — z drugiej strony.

Dwie zamożne i znudzone dotychczasowymi związkami kobiety, Donna i Christi Ann, postanawiają zasmakować seksu bez żadnych uczuciowych zobowiązań. W tym celu zwabiają do pięknej willi z basenem dwóch bezrobotnych wybrańców. Panowie są im potrzebni tylko do jednego: muszą spełniać ich seksualne zachcianki, kiedy tylko będą miały na to ochotę. Wszystko idzie jak z płatka do czasu, kiedy obie zorientują się, że nieoczekiwanie zakochały się w partnerach.

Margaret O'Neal (Joan Crawford) jest córką właściciela gospody i bliską przyjaciółką Andrew Jacksona (Lionel Barrymore) - przyszłego prezydenta Stanów Zjednoczonych. Margret od dawna jest zakochana w Johnie Randolphie (Melvyn Douglas) - zdolnym i popularnym polityku. Mężczyzna - mimo że również darzy Margret uczuciem - odrzuca względy zakochanej. Kobieta wychodzi więc za mąż za pułkownika Timberlake'a (Robert Taylor) jednak szczęście nowożeńców nie trwa długo. Tymczasem Andrew Jackson rozpoczyna kampanię prezydencką...

Betty poślubiła Moodiego - lekarza irańskiego pochodzenia i przez pierwsze lata związku była z nim bardzo szczęśliwa. Wkrótce urodziła córeczkę - Mahtob. Betty kochała męża i ufała mu. Gdy ten po kilku latach zaproponował wizytę u jego rodziny w Iranie, po krótkim namyśle kobieta zgodziła się. Jednak w Iranie, Moody z opiekuńczego i dobrego męża przeistoczył się w tyrana, stała za nim cała jego rodzina, a prawo i obyczaje irańskie stawiały kobietę o wiele niżej niż mężczyznę. Betty mogłaby legalnie odejść od męża i wrócić do domu, lecz bez córki - prawo do opieki w Iranie zawsze jest w takich przypadkach przyznawane ojcu. Betty próbuje być dobrą i posłuszną żoną - łudzi się, że w ten sposób uda jej się zmienić męża. Jednak, gdy nie może już nawet rozmawiać z rodzicami przez telefon i jest coraz bardziej izolowana od jej dawnego życia, podejmuje decyzję aby razem z córeczką podjąć ryzykowną ucieczkę z Iranu. Film został oparty na faktach.

Jest rok 1975. Göran i jego przyjaciele decydują się na eksperyment - postanawiają żyć razem pod jednym dachem. Dni upływają im na medytacji, rozmowach, piciu wina i uprawianiu wolnej miłości. Pewnego dnia do komuny przybywa siostra Görana. Zmęczona swoim małżeństwem, chce ułożyć sobie życie od nowa. Jednak życie w komunie, ze swobodnym stosunkiem do seksu, palenia trawki, jest bardzo różne od tego, do jakiego przywykła. Jej niespodziewane pojawienie się, powoduje zamęt wśród mieszkańców wspólnoty, odsłaniając ich skrywane dotąd fantazje i pragnienia. Bohaterowie Tylko razem, próbują pogodzić ze sobą życie rodzinne i pełną wolność, medytację i rewolucję, harmonię i bunt. Każdy z nich ma sto pomysłów na życie i wszystkie chciałby zrealizować, próbując jednocześnie odnaleźć swoje miejsce pośród przyjaciół i najbliższych.

Film nawiązuje do głośnego porwania Natashy Kampush z 1998 roku, mimo, że Frederic Videau - reżyser filmu zarzeka się, iż film jest jedynie wytworem jego wyobraźni... "Tylko Mój" to historia rozgrywająca się na dwóch płaszczyznach. Na pierwszym z nich, poznajemy młodą Gaelle (Agathe Bonitzer) oraz skomplikowaną relację, jaka nawiązała się pomiędzy nią, a porywaczem (Reda Kateb). Na drugim z kolei, Gaelle jawi się jako dorosła kobieta, która odnajduje na przystanku autobusowym swoje zdjęcie sprzed lat, na którym widnieje apel o pomoc w poszukiwaniu zaginionej dziewczynki...

W niemieckiej restauracji Martha Klein (Martina Gedeck) jest władcą absolutnym. Jej życie koncentruje się wokół pracy, czyli... gotowania. Jej obsesja osiąga takie rozmiary, że w końcu zostaje skierowana na specjalną terapię, na którą oczywiście nie chce uczęszczać. Sytuacja zmienia się, kiedy w wypadku ginie siostra Marthy, a bohaterka musi zaopiekować się jej 8-letnią córką (Maxime Foerste)...

Beth i Jake byli małżeństwem przez 18 lat. Mieszkają na przedmieściach Auckland i są potomkami rdzennych Maorysów nowozelandzkich. Te 18 lat spędzali w wiekszości na licznych imprezach i hulankach, w towarzystwie wiernych kumpli. Ale dobre czasy już się skończyły, a beztroskie życie przeminęło. Teraz Beth ma na głowie 5-cioro dzieci i lekkomyślnego męża. Jake jest agresywny, porywczy - w knajpianych bójkach nie ma sobie równych. Jak nie pije to jest sympatycznym facetem, ale pijany jest niebezpiecznym psychopatą nie liczącym się z nikim. Tragedią dla Beth jest przyłączenie się jej syna Niga do gangu młodych Maorysów, gdzie jednym z elementów awansu w hierarchii jest przejście odpowiednich tortur(ma być twardy) i zrobienie tatuaży na całym ciele(ma być piękny). Jej córka Grace woli spędzać czas ze swoim chłopakiem paląc marihuanę, niż w domu bronić się przed natarczywymi kumplami ojca. Film burzy powszechne opinie o Nowej Zelandii jako o rajskim ogrodzie, kraju bogatym i nowoczesnym, czystym i bezpiecznym. Dramat jest bardzo bolesną próbą odkrycia prawdy o ludziach i ich słabościach. Piękna przyroda jest tłem wydarzeń które się długo pamięta. Film otrzymał co najmniej 15 nagród w tym za najlepszy film w Montrealu, a reżyser obecnie jest jednym z najlepiej zarabiających w Hollywood. Jego najnowszy projekt to 20 odcinek przygód Jamesa Bonda . Mocne i bardzo dobre kino. Zachęcam

Georgia - aktorka z Broadway`u (Marsha Mason) wraca z dwunastotygodniowego odwyku. Od razu musi stawić czoła wielu problemom. Związane są one zarówno z jej przyjaciółmi, jak i córką, która przeżywa brak matki. Stara się ponownie zacząć żyć - wrócić do pracy i odbudować nadszarpniete więzi. Chce zrobić to po swojemu, z uśmiechem na twarzy. Ale nałóg alkoholowy nie daje za wygraną...

Jest to historia Ailí, Morón`a, Equis`a, Fer`a i Toro`a mieszkających razem w Buenos Aires. Ailí jest z pochodzenia azjatką i rozwozi pocztę, ale tak naprawdę chce malować. Equis jest małomównym kucharzem, któremu marzy się Paryż. Pozostali to niespełniony aktor, który czyści hotele oraz pokojowy malrz, który musiał uciec ze swojego domu za nie płacenie czynszu. Każdy z nich marzy, by robić coś innego, coś czego naprawdę pragnie, ale niestety nie zawsze rzeczywistość na to pozwala.