Hongkong, rok 1995. Płatny zabójca Wong Chi-Ming od trzech lat przyjmuje zlecenia od swego agenta - kobiety. Spotykają się rzadko, ale jemu odpowiada fakt, że jego życie jest planowane przez kogoś innego. Zupełnie samotny, domyśla się, że jego agentka jest szaleńczo w nim zakochana i nieświadomy tego, że kradnie jego śmieci by szukać wskazówki dotyczącej jego charakteru i przyzwyczajeń. Były więzień He Zhiwu stale ucieka przed policją, ponieważ żyje z otwierania sklepów po ich zamknięciu przez właścicieli i zmuszania klientów do nabywania od niego towaru. Przestał mówić w wieku lat pięciu po zjedzeniu przeterminowanej puszki ananasów. Mieszka z ojcem, prowadzącym dom noclegowy.

Akcja filmu rozpoczyna się w przededniu II wojny światowej. Jej wybuch przerywa beztroskie życie, jakie do tej pory wiodła Lilii, córka bogatego bankiera. Jej wszyscy adoratorzy zostali wcieleni do nazistowskiej armii i wyruszyli na podbój Europy. Lilii spędza lata wojny zarabiając na życie śpiewaniem w oficerskich kasynach.

"Upadek legendy" to historia oparta na poruszającym pamiętniku Amy-Jo Albany, dorastającej pod okiem swego utalentowanego, niszczonego przez narkotyki i często nieobecnego ojca, bebopowego pianisty jazzowego Joe Albany'ego, obejmująca lata 1974-1976. Amy (Elle Fanning) mogła wówczas liczyć na coś więcej niż miłość swej starzejącej się babci (Glenn Close) i rozwydrzoną bandę hollywoodzkich wyrzutków i ekscentryków, którzy byli jej przyjaciółmi. Kiedy Joe (John Hawkes) zabiega o koncerty, aby zaspokoić swoje uzależnienie od heroiny, i trafia do więzienia, Amy szybko dojrzewa w hotelowym pokoiku na obrzeżach Hollywood. Przyjdzie jej znieść miłosny zawód i tragedię, ale również odnaleźć piękno i radość w otaczającym ją jazzie, w mieście i jego inspirujących mieszkańcach, a także w więzi z ojcem i babcią, które utrzymały ją przy życiu.

"Upadek domu Usherów" jest poetyckim filmem grozy, najznakomitszym osiągnięciem tego gatunku w historii kina. Opowiada o Allanie, gościu rodziny Usherów. Jest on znajomym pana domu, mieszkającego wraz z chorą żona i doktorem. Mistrzowskie wykorzystanie środków naturalnych wzbogacanych zabiegami technicznymi (zdjęcia zwolnione, nakładane i trickowe) sprawia, że film nabiera niepowtarzalnego, szlachetnego charakteru ekranowego poematu. Epstein podsumowuje tutaj własne poszukiwania w dziedzinie środków wyrazu awangardowego impresjonizmu, tworząc ten wyjątkowy film - sen. "Gdyby zamiast imitować procedery literackie, film zechciał rozwinąć i wykorzystać swoje powiązanie ze snem i marzeniem sennym, mogłoby stworzyć system ekspresji o niesłychanej subtelności, o ogromnej sile i niezwykłej oryginalności." (Jean Epstein).

W II wieku Imperium Rzymskim władał Marek Aureliusz, który uważał, że jego występny syn Commodus nie powinien rządzić Imperium. Ustanawia więc swym następcą Liwiusza, rozważnego trybuna, który podkochiwał się w córce Marka Aureliusza - Lucilli, która jednak ze względów politycznych musi poślubić króla Armenii. Tymczasem Commodus nie czeka z założonymi rękoma, postanawia zabić Marka Aureliusza i samemu przejąć władzę. Jego rządy zagrażają jednak Imperium ...

Czwórka przyjaciół, wykładowców historii: żonaty Rémy, homoseksualista Claude, Pierre i Andre-kawaler przygotowują razem kolację, podczas gdy ich partnerki czekają w klubie fitness-spa. Mężczyźni podczas przyrządzania kolacji dyskutują o seksie, kobiecym ciele i relacjach z kobietami. W tym samym czasie ich partnerki: Louise, Dominique, Diane i Danielle również dyskutują o seksie, kobiecym ciele i oczywiście o mężczyznach. Dyskusje obnażają wielkie kłamstwa ich czasów, a jednocześnie ukazują jak bardzo każde z nich pragnie odnaleźć mimo wszystko własne szczęście. Wieczorem wszyscy zasiadają razem do kolacji...

Za dnia Zeynep pracuje jako pokojówka w hotelu. Noce są dla niej piekłem, z powodu zachowania jej ojca. Jedyną osobą, z którą dziewczyna utrzymuje dobre stosunki jest Mustafa, który pracuje w tym samym hotelu i podkochuje się w Zeynep. W innej części miasta dźwiękowiec Selçuk zmaga się poczuciem winy, jakie nęka go w związku z niedawną śmiercią żony. Walizka z ubraniami należącymi do zmarłej wkrótce w nieoczekiwany sposób odmieni los Zeynep. Opierający się na gestach i mimice film wykorzystuje pośredni sposób narracji i nielinearny montaż. Powstał obraz mroczny, pełen powagi, głębokiej symboliki i mistyki. [opis dystrybutora]

Słowiański mężczyzna w wytartym płaszczu, archiwista abnegat, w letnią noc na moście spotyka kobietę. Kobieta - to pewne - zaraz skoczy, ale on przechodzi obok. Potem słyszy plusk, ciała nie odnaleziono, zatem musiało tu dojść do pięknego samobójstwa. Mężczyzna wraca na most w świetle dnia i myśli o tym, co się wydarzyło. W pobliskiej knajpie, podając się za kochanka kobiety, dostaje pozostawioną tam przez nią torebkę z kilkoma znaczącymi drobiazgami i niedokończone, wyrzucone do śmieci listy, które - pijąc tak jak on w tej chwili wódkę Moskiewską i cicho płacząc - pisała przy stoliku. Mężczyzna pójdzie śladem jej śladu. Zakocha się w niej? Czyżby odnalazł zagubiony sens?

Film pokazuje ostatnie 12 dni życia Hitlera i jest adaptacją wspomnień osobistej sekretarki fuhrera. Obraz z psychologiczną dokładnością pokazuje jego nerwice i absurd ostatnich dni wojny, kiedy pod presją nadchodzącej klęski i w huku radzieckich bomb rozgrywają się kolejne ludzkie tragedie (zarówno wśród pracowników kwatery głównej III Rzeszy, żołnierzy, jak i zwykłych cywilów, mieszkańców Berlina).

Przystojny Jason Kempler, wokalista występującego na scenie zespołu rockowego, wpada w oko Melanie. Tańczącą z przyjaciółmi śliczną dziewczynę dostrzega w tłumie Jason. Próbuje zagadnąć ją po koncercie, a ona chętnie zawiera interesującą znajomość. Tej samej nocy zostają kochankami, spędzając kilka romantycznych godzin przy świetle księżyca na jachcie ojca chłopaka. Nazajutrz podekscytowana dziewczyna biegnie znowu do klubu. Tymczasem Jason już dla innej śpiewa swój ckliwy przebój. Kilka tygodni później okazuje się, że Melanie jest w ciąży.

Film przedstawia w sposób optymistyczny i dynamiczny obraz Afryki. Poznajemy historie sześciu pasażerów rozklekotanej taksówki, którzy, jadąc z Dakaru do Saint-Louis, śpiewają o swoich losach. Żar leje się z nieba, taksówka psuje się co jakiś czas, ale oni nie tracą entuzjazmu.

Po Jerozolimie jeździ tramwaj, który zbliża mieszkańców zachodniej – izraelskiej i wschodniej – palestyńskiej części miasta. Wyrusza z miejsca, gdzie leżą najważniejsze cmentarze Izraela, instytut Yad Vashem, wzdłuż handlowej i biznesowej ulicy Jaffa, wzdłuż murów Starego Miasta, mija osiedla ortodoksyjnych Żydów, by dotrzeć do Shuafat i BeitHaniny, dwóch dużych dzielnic palestyńskich, a kończy trasę w Pisgat Ze’ev na terytorium palestyńskim. Obserwujemy codzienne sceny z życia pasażerów w podróży, których tramwaj zbliża do siebie, czy tego chcą, czy nie.

Andrea (Jemima Kirke) była niegdyś cudownym dzieckiem. Teraz,  po wyjściu z uzależnienia od heroiny, stara się związać swoją przyszłość z pisaniem powieści. Kobieta wdaje się w romans z Nick’iem  (Jamie Dornan), autorem pamiętnika z udziału w wojnie, który odniósł niezwykły sukces. Natomiast siostra Andrei, Tara (Lola Kirke) będąca w związku ze starszym Martinem (Ben Mendelsohn) zakochuje się w charyzmatycznym rabinie.

Tytułowa 8 Mila to ulica Detroit wyznaczająca granicę pomiędzy miastem a przedmieściami. Jest to niewidzialny mur dzielący społeczność białych i czarnych, bogatych i biednych, którym trudno przedostać się na drugą stronę. Jimmy Smith Jr. (Eminem) coś o tym wie. Chłopak mieszka w starej przyczepie samochodowej razem z matką i młodszą siostrą. Za dnia ciężko pracuje w fabryce, a nocą włóczy się z kumplami po hip-hopowych klubach, gdzie najlepsi raperzy toczą pojedynki na słowa. Jimmy jest w tym niezły, ale wiedzą to wyłącznie jego przyjaciele. Pewnego razu postanawia pokazać się szerszej publiczności, jednak jego występ kończy się totalną porażką. Mimo to nie przestaje on marzyć o nagraniu własnej płyty...