„Braterstwo” zgłębia środowisko duńskich neonazistów, w którym najbardziej błyskotliwy spośród rekrutów – Lars – jest jednocześnie zakamuflowanym gejem. Zawiedziony po pominięciu go przy rozdzielaniu awansów w wojsku (najprawdopodobniej jako konsekwencja plotek o jego skłonnościach homoseksualnych) Lars wydaje się kwestionować swoją męskość i szuka jej potwierdzenia gdzie indziej. Gdy trafia do neonazistowskiej grupy, gdzie jest szanowany i doceniany, całkowicie wnika w nowe środowisko. Poznaje tam Jimmy’ego, jednego z inicjatorów brutalnego linczu na młodym geju. Wkrótce wzajemna fascynacja Larsa i Jimmy’ego staje się dla obu bardzo niebezpieczna i coraz trudniejsza do ukrycia.

Bracia, Lex i młodszy od niego Mick, mieli trudne dzieciństwo. Wychowali się w Harlemie, dzielnicy nędzy. Ich matka, Doreen, nie potrafiła zarobić na ich utrzymanie ani zadbać o własne życie. Właściwie chłopcy wychowali się sami. Jedno wydarzenie z ich młodości całkowicie zmieniło ich życie.

Bracia, Daniel i Julio, mieszkają w jednym z najniebezpieczniejszych miejsc na świecie. Wierzą w to, że ze świata, w którym przyszło im żyć, wyciągnie ich piłka nożna. Mimo, że są różni, mają tą samą pasję i ten sam cel. Daniel to wyjątkowo zdolny napastnik. Julio jest kapitanem zespołu, urodzonym przywódcą. Wychowali się w slumsach. Tam nauczyli się zasad twardego życia i równie twardej gry w piłkę. Julio jest żywicielem rodziny, nie ma czasu na marzenia. Daniel się w nich zatapia. Szansa na ich spełnienie pojawia się, kiedy obaj dostają zaproszenie na mecz pokazowy z najlepszą drużyną w mieście: Caracas Football Club. Zadanie jest dużo trudniejsze, niż mogłoby się wydawać. Bracia, biegając po murawie, będą musieli wybrać, co jest dla nich najważniejsze: rodzina, piłka czy zemsta? Na tym boisku gra będzie toczyła się o życie.

Po dwóch latach służby wojskowej Daniła Bagrow wraca do rodzinnego miasteczka, gdzie właściwie nikt na niego nie czeka. Zmęczona życiem matka myśli tylko o starszym synu, Wiktorze, który robi karierę w Sankt Petersburgu. Daniła postanawia za namową matki też spróbować swych sił w wielkim mieście. Od czasu śmierci ojca starszy brat opiekował się Daniłą, stanowił oparcie i wzór do naśladowania. Kiedy przyjeżdża do Wiktora, okazuje się, że jest on płatnym mordercą.

Filmowa wersja musicalu z 1990 roku o tym samym tytule. Opowiada historię chłopca o imieniu Willie, który porzuca katolicką misję w Perth i udaje się w podróż życia do rodzinnego miasteczka Broome. Pomagają mu w tym: pijaczyna oraz para hipisów podróżujących kolorowym VW "Ogórkiem".  W pogoń za młodzieńcem wyrusza prowadzący misję Ojciec Benedykt. Film przepełniony muzyką, tańcem i niebanalnym humorem.

W drugiej połowie lat 70. ubiegłego wieku w Kambodży panowała dyktatura Pol Pota i Czerwonych Khmerów, podczas której zginęło ponad 2 miliony ludzi, czyli ¼ mieszkańców Kambodży. Stosowano praktyki ludobójcze, ograniczono kulturę, wprowadzono kompleksowy system przydziałów żywności i ubrań. Zamknięto szkoły, uniwersytety i świątynie, zlikwidowano telewizję, ograniczono audycje radiowe. Zniszczono miasta, traktując je jak „wylęgarnie pasożytów”, a ludność przesiedlono na wieś i pozbawiono praw, włącznie z prawem wyboru małżonka. Reżyser filmu Rithy Panh od lat śledzi i dokumentuje okrucieństwa popełnione przez Czerwonych Khmerów. Za ich czasów przeżył dzieciństwo, przebywał w obozie koncentracyjnym i stracił niemal całą rodzinę. Tym razem postanowił odnaleźć dokumentujące traumatyczne dla siebie zdarzenia zdjęcia, które Khmerowie pozostawili po sobie w latach 1975-1979. Szukał ich w starych archiwach, dokumentach, a nawet na kambodżańskich wsiach. Niestety nie zachowały się żadne z nich. Zamiast zaginionych zdjęć, Panh postanowił wykorzystać w filmie własne rekonstrukcje miejsc, w których kiedyś przebywał i osób, które znał. Wykonane przez niego gliniane figurki ustawione na tle krajobrazu ożywają na ekranie niczym prawdziwi ludzie i oddziałują na wyobraźnię znacznie silniej niż rzeczywiste postaci. Ci niemi świadkowe traumatycznych dla reżysera zdarzeń tworzą ciche obrazy śmierci, będącej symbolem dyktatury Pol Pota. Pomagają zrekonstruować indywidualną i zbiorową pamięć o zbrodniach popełnionych w tamtych czasach i w niezwykle wstrząsający sposób dopowiadają tragiczną historię Kambodży. Panh wykorzystał również fragmenty propagandowych filmów z okresu dyktatury Pol Pota, które silnie kontrastują z wykonanymi przez niego rekonstrukcjami zdarzeń. Dzięki temu powstał nie tylko wstrząsający film dokumentalny o kambodżańskiej historii, lecz również monumentalny jej pomnik, łączący w sobie lament i ból po traumatycznych dla reżysera przeżyciach.  

Film oparty jest na prawdziwych wydarzeniach opisanych w książce "Canto dos Malditos" Austregésilo Carrano. Przedstawia podróż do piekła jakim okazuje się być szpital psychiatryczny. Neto, zwyczajny nastolatek pochodzący z rodziny należącej do klasy średniej, poszukuje emocji i wolności, prezentuje też pewne buntownicze zachowania, których jego ojciec zupełnie nie rozumie. Brak zrozumienia pomiędzy Neto i jego ojcem prowadzi do rodzinnej tragedii. Ojciec, bojąc się utraty kontroli nad synem, decyduje się posłać go do szpitala psychiatrycznego kiedy znajduje w kieszeni jego kurtki skręta z marihuaną. W szpitalu Neto doświadcza absurdalnej, nieludzkiej rzeczywistości, w której pacjenci niszczeni są przez okrutny i skorumpowany system. Pobyt w szpitalu zmusza Neto do szybkiego wydoroślenia, zmienia też jego relacje z ojcem.

Rozwijający się handel narkotykami doprowadza w jednej ze szkół do gorszących zajść. Pewnego dnia 16-letni Derek zakłada z czterema kolegami tajną organizację, która ma dbać o porządek w szkole. Na początek dają nauczkę narkotykowym dealerom. Wkrótce ich działalność przybiera formę krwawego samosądu. Bicie i podpalanie samochodów przestaje im wystarczać i coraz częściej sięgają po noże i broń palną. Dyrektor szkoły Bob Grooteman zwraca się z apelem o zaprzestanie samosądów, ale nie zmienia to postawy członków organizacji.

Japonia. Samotna, odizolowana wyspa. Jedyny kontakt ze stałym lądem to kursujący dwa razy dziennie prom, jednak mieszkańcy z niego nie korzystają. Przypływają nim na wyspę mężczyźni, by odwiedzić jeden z wielu działających tu domów publicznych. Przypływają i odpływają. Tutejsze kobiety na podstawie rozmów z klientami wyobrażają sobie, jak wygląda świat poza wyspą. Tutejsi mężczyźni śmieją się z ich wyobrażeń i pilnują, by kobiety nie opuściły wyspy. Jeden z burdeli prowadzi okrutny Tetsuo, któremu pomaga posłuszny młodszy brat Tokuta. Pracują tam cztery wyjątkowe prostytutki. Jedyną kobietą w domu, która nie ofertuje seksu, jest najmłodsza siostra właścicieli, od lat leżąca w łóżku. Jest piękniejsza niż ktokolwiek na świecie…

W Australii na przestrzeni lat 70. zaczyna się rozwój profesjonalnego surfingu. W tym czasie dwóch braci Kelly, Andy (Myles Pollard) i Jimmy (Xavier Samuel), przeprowadza się wraz z matką (Robyn Malcolm) do Margaret River, niewielkiego miasteczka słynącego z olbrzymich fal rozbijających się o pobliskie plaże. Dla chłopców nową pasją, rozwijaną przez  kolejne lata, staje się surfing. Jednakże Jimmy wdaje się w przestępcze interesy, chcąc wspomóc rodzinę w długach. Z tego powodu Andy rezygnuje ze stabilnej posady, by wspólnie z bratem założyć firmę, zajmującą się sprzedażą z furgonetki własnoręcznie tworzonego sprzętu dla surferów. Do rozwoju biznesu zachęca ich nowo poznana para podróżników, JB (Sam Worthington) i jego towarzyszka Lani (Lesley-Ann Brandt). Sukces braci zwraca uwagę lokalnego dilera.

Ekranizacja głośnej powieści Fiodora Dostojewskiego, której akcja rozgrywa się w scenerii XIX-wiecznej Rosji. Film opowiada o losach czwórki braci, synów Fiodora Pawłowicza: lekkoducha Mitii, który ma zamiłowanie do hulaszczego życia, uczonego Iwana, który wyznaje pseudopostępowe idee, chorego na padaczkę Smerdjakowa, wstydzącego się własnego pochodzenia, oraz szczerego, dobrego serca Aloszy.

Historia rozgrywa się we współczesnej Polsce. Do Krakowa przyjeżdża zespół praskich aktorów z reżyserem przedstawienia (Roman Luknár) na czele, żeby podczas alternatywnego festiwalu w nietradycyjnej przestrzeni stalowni wystawić sceniczną adaptację dzieła Dostojewskiego "Bracia Karamazow". Sztuka teatralna, której podstawą jest dochodzenie w sprawie ojcobójstwa, opowiada historię rozpustnika i cynika Fiodora Karamazowa (Ivan Trojan) i jego czterech synów - gwałtownego Dymitra (David Novotný), intelektualisty Iwana (Igor Chmela), pokornego Aloszy (Martin Myšička) i nieślubnego syna Smierdiakowa (Radek Holub). O zabicie ojca i sprzeniewierzenie pieniędzy zostaje oskarżony najstarszy syn Dymitr. W historię wplątane są także dwie kobiety - namiętna Gruszeńka (Lenka Krobotová) i cnotliwa Katarzyna (Michaela Badinková). W dramacie teatralnym, naładowanym emocjami - miłością, zazdrością, nienawiścią, stawia się kwestie wiary, nieśmiertelności i zbawienia ludzkiej duszy. Jest tu wprowadzony temat szukania Boga, dążenie, żeby udowodnić lub odrzucić jego istnienie. Jest z tym połączona refleksja, że o ile Bóg nie istnieje, wszystko jest dozwolone.

Adaptacja ostatniej powieści Dostojewskiego, zrealizoawna z dużym pietyzmem przez weterana radzieckiego kina, Iwana Pyriewa. Rozgrywające się w realiach dziewiętnastowiecznej Rosji dramatyczne losy czterech synów Fiodora Pawłowicza Karamazowa. Każdy z braci reprezentuje inny charakter i skarajnie odmienne światopoglądy. Dmitrij to wieczny bon-vivant, który stara się czerpać z życia tylko same przyjemności. Iwan jest zimnym naukowcem, będącym pod złowieszczym wpływem ideologii totalitarnych. Trzeci z braci, nadwrażliwy i chory na epilepsję Smerdjakow na każdym kroku odcina się od swojego pochodzenia, gardząc nim i chcąc wieść życie bliżej natury. Wreszcie, ostatni z nich, Alosza uosabia dobroć, miłość i harmonię. Tylko on jeden w finale filmu odniesie moralne zwycięstwo i zyska nadzieję na lepsze życie. [Jacek Suplicki]

Michael, duński żołnierz, zaginął podczas misji pokojowej. Uznano go za zmarłego. To traumatyczne przeżycie odbija się na całej jego rodzinie. Młodszy brat Michaela, Janik (czarna owca rodziny), proponuje jego żonie Sarah i ich córkom opiekę. Nowa rola powoduje, że zbuntowany do tej pory Jannik szybko dojrzewa. I właśnie wtedy umęczony Michael zostaje wypuszczony z obozu wroga. Wraca do domu.

Film oparty jest na duńskim filmie "Bracia" z  2004 roku. Tommy Cahill (Jake Gyllenhaal) pociesza rodzinę swojego brata, Sama (Tobey Maguire) - jego żonę Grace (Natalie Portman) i ich dzieci - po jego zaginięciu na wyprawie wojennej. Sam przebywał na misji w Afganistanie i jest uważany za zmarłego. Między Tommym i Grace stopniowo rodzi się uczucie, które nie będzie miało szansy się rozwinąć, gdy sytuacja niespodziewanie się skomplikuje...

Film jest luźną adaptacją "Boskiej komedii" Dantego Alighieri, był również zainspirowany ilustracjami Gustava Doré. Oryginalny niemy film został odświeżony, została również dodana nowa muzyka autorstwa Tangerine Dream.

Rok 1942. Rodzice 11- letniego Żyda Romka wyprowadzają go z getta i ukrywają na wsi u polskiej rodziny. Gniecio Lipa mimo obaw żony Mańki zabiera go do siebie. Chłopiec zaprzyjaźnia się z synem gospodarzy, Tolem, poznaje także inne miejscowe dzieci. By nie zostać zdemaskowanym, Romek uczęszcza na lekcje religii. Razem z innymi przygotowuje się do Pierwszej Komunii Świętej.

Joyeux Noel (Wesołych świąt) jest to film oparty na prawdziwych wydarzeniach jakie miały miejsce w roku 1914. Dramat wojenny w którym ukazana jest bitwa między żołnierzami niemieckimi a oddziałami Francji i Wielkiej Brytanii. Na czas wigilii wrogie państwa postanawiają odłożyc broń na bok, a nawet złożyć sobie wzajemnie życzenia świąteczne. Film nominowany do Oskara w roku 2006.

Późnia jesień, rok 2015: świat tkwi w uścisku tajemniczego wirusa, nazywanego Syndromem Leminga, bo wszyscy zarażeni padają ofiarą depresji tak silnej, że kończy się samobójstwem. Muzykom Mizui (Tadanobu Asano) i Asuhara (Masaya Nakahara) z post-punkowej grupy Stepin Fetchit wydaje się, że znaleźli sposób na zwalczenie symptomów choroby poprzez dysonansowy dźwięk. Businessman Miyagi, którego wnuczka cierpi na chorobę, zatrudnia detektywa, by zlokalizował dwóch muzyków, licząc, że będą mogli przynajmniej chwilowo powstrzymać jej pęd ku samozagładzie. Kulminacyjna scena przywodzi na myśl muzyczny wideoklip, który prowadzi do katharsis.