To była miłość od pierwszego wejrzenia. Siedemnastoletni Arnie Cunningham zobaczył Christine i zdecydował, że musi należeć do niego. Zafascynowany, nie słuchał ostrzeżeń najlepszego przyjaciela ani swojej dziewczyny, która go w końcu opuściła, pokonana przez rywalkę. Rodzice, przyjaciele i wrogowie Arniego przekonali się, co znaczy stanąć na drodze mściwej i bezlitosnej Christine. Christine to nie kobieta. To siejący zło i śmierć samochód - widmo.

Christine Chubbuck (Rebecca Hall), reporterka lokalnej stacji telewizyjnej w Sarasocie, za chwilę będzie obchodzić 30. urodziny. Jej kariera utknęła w miejscu, życie prywatne nie istnieje, mieszka z matką i zupełnie nie wie, co ze sobą zrobić. Szef natomiast stawia na młodsze, mniej doświadczone dziennikarki, które bez problemu balansują na granicy zawodowej etyki, by tylko zdobyć jak najbardziej sensacyjny materiał. Christine tymczasem umyka awans i wiążąca się z nim przeprowadzka do większego miasta. Sfrustrowana i zgorzkniała, odrzucona przez kolegę z pracy (Michael C. Hall) i blokowana przez przełożonych, decyduje się na drastyczny krok. Realizuje najbardziej sensacyjny i tragiczny materiał telewizji na żywo - ze sobą w roli głównej.

Khushi (Rani Mukherjee) to dziewczyna pełna życia, ale także straszna kłamczucha. Pracuje jako kelnerka i na jednym z delijskich przyjęć poznaje Ranbira (Ajay Devgan), architekta przeżywającego zawód miłosny. Mężczyzna opowiada dziewczynie o utraconej miłości i domu, jaki zbudował dla ukochanej. Jednak na tym kończy się ich znajomość, aż do momentu, w którym spotykają się ponownie - a dokładniej, kiedy Ranbir odkrywa, iż jego dom zamieszkuje Khushi. Początkowo rozgniewany mężczyzna dochodzi jednak do wniosku, że dziewczyna może mu pomóc w odzyskaniu utraconej ukochanej.

Na Broadwayu ma zostać wystawiony nowy musical. Podczas castingu reżyser i choreograf Zach (Michael Douglas) wraz ze swoim asystentem Larrym wybierają szesnastu tancerzy, spośród których chcą wyłonić ośmiu bohaterów przedstawienia. Zach potrzebuje silnych osobowości, które raczej istniałyby na scenie niż grały powierzone im role. Dlatego chce dowiedzieć się jak najwięcej o całej szesnastce. Zaproszeni do rozmów tancerze reagują różnie - jedni potrafią się otworzyć, inni czują lęk. Kim są, dlaczego wzięli udział w castingu - te wydawałoby się proste pytania zmuszają bohaterów do zastanowienia się nad własnym życiem.

Stet ma dopiero 11 lat, ale uzbierał już całkiem spory bagaż złych życiowych doświadczeń. Samotnie wychowująca go matka właśnie zginęła w wypadku samochodowym. Chłopiec nie może zamieszkać u ojca, ponieważ ten ukrywa przed swoją żoną i córkami fakt, że ma syna z innego związku. Stet trafia do elitarnej muzycznej akademii z internatem, gdzie ze względu na swój talent wokalny zwraca uwagę wymagającego dyrygenta chóru, mistrza Carvelle. Chłopiec nie może jednak odnaleźć się w nowej rzeczywistości, jest zbuntowany i rozżalony na los. Nie dogaduje się ani z kolegami ani z wychowawcami. Jednak surowy, a jednocześnie mądry Carvelle nie odpuszcza walki o duszę i talent Steta.

"Chopper przeraża, a jednocześnie fascynuje: z jednej strony z lękiem i wstrętem oglądamy koszmarne czyny, jakich dopuszczał się, z drugiej zaś po cichu solidaryzujemy się z nim i zaczynamy darzyć go... sympatią. Zaczynamy patrzeć oczami Choppera, przyjmujemy jego logikę, zaczyna nam się wreszcie jawić jako współczesny Robin Hood, wymierzający sprawiedliwość tam, gdzie prawo zawodzi. Jego kodeks jest bardzo prosty: krew za krew, śmierć za śmierć. Trudno podziwiać Choppera za jego dokonania - to zbrodniarz, degenerat, sadysta i potwór. Czy jednak każdy z nas nie odkrywa w sobie tej - większej lub mniejszej - iskry szaleństwa, która sprawia, że my też pragniemy być silni, swoją posturą i samym tylko imieniem wzbudzać strach u wrogów, budzić respekt i trwogę? [opis dystrybutora]

Uzależniony od seksu oszust zdobywa pieniądze na leczenie chorej matki udając, że dławi się w restauracjach, dzięki czemu zdobywa współczucie i wsparcie finansowe innych. Ekranizacja kontrowersyjnej powieści Chucka Palahniuka, autora "Podziemnego kręgu", przebój tegorocznego festiwalu amerykańskich filmów niezależnych w Sundance.

Marzenia Amberley Snyder (Spencer Locke) o stypendium naukowym i karierze w świecie profesjonalnego rodeo pryskają jak bańka mydlana wskutek tragicznego wypadku. Mimo utraty władzy w nogach dziewczyna nie zamierza jednak rezygnować ze swoich aspiracji i stawia sobie za cel ponowny udział w zawodach barrel racing.

Gavin jest nieuleczalnie chory. Anna i Charlie są jego najlepszymi przyjaciółmi. Ta trójka ma umowę: jeżeli Gavin uwierzy, że nie będzie już mógł przeżyć, przyjaciele pomogą mu umrzeć z godnością. Nastaje czas, gdy Gavin uznaje, że jest gotów umrzeć. Jednak gdy nawet duża dawka morfiny nie skutkuje, Charlie wpada w panikę i zakłada Gavinowi plastikową torbę na głowę. Śmierć Gavina jest daleka od łagodności i zupełnie inna od tego, co uzgodnili. Anna rzuca się w wir pogrzebowych przygotowań; upiera się, że jest odpowiedzialna za wszystko - tak by uczucia nie wzięły nad nią góry. Odrzuca jakąkolwiek pomoc ze strony Margaret, matki Gavina. Nawet Charlie'mu, który opiekował się Gavinem przez osiemnaście lat, daje do zrozumienia, że nie jest jej potrzebny. Charlie liczy, że jego kochanek, Frank, pomoże mu poradzić sobie z poczuciem winy. Jednak Frank jest zbyt młody, by to zrozumieć i Charlie próbuje uśmierzyć swój ból w narkotykach.

Kim tak naprawdę jest były szef Jukosu - Michaił Borysowicz Chodorkowski? Idealistycznie myślącym socjalistą? Kapitalistą, próbującym prowadzić niezależną politykę? A może zwykłym przestępcą? Film jest próbą obiektywnego portretu tej kontrowersyjnej postaci, która wzbudza międzynarodowe zainteresowanie oraz emocje.

Dziewczyna z autyzmem posiada zdolność naśladowania wszystkiego, co ją otacza. Dzięki temu uczy się sztuk walki, które wykorzystuje, by razem z przyjacielem odbierać pieniądze od dłużników ciężko chorej matki.

„Chocolat” był pierwszy ciemnoskórym artystą, który zaistniał we francuskim przemyśle rozrywkowym. Urodził się w 1860 roku na Kubie jako Rafaël Padilla. Gdy miał 10 lat, został sprzedany jako pomoc domowa portugalskiemu kupcowi. W wieku 16 lat uciekł do Bilbao, gdzie zaczął przygodę z cyrkiem. Jego oryginalna osobowość została dostrzeżona i doceniona przez brytyjskiego klauna Tony’ego Grice’a, który nadał mu pseudonim „Chocolat”. Prawdziwy sukces odniósł u boku innej gwiazdy cyrku – klauna o pseudonimie „Footit” (w tej roli James Thiérrée). Skecze, które wspólnie wymyślili, odtwarzane są do dziś. Osobliwy duet sceniczny fascynował wielu artystów i intelektualistów, a „Chocolat” stał się jedną z najbardziej rozpoznawanych osobowości Montmartre’u. Inspirował najpopularniejszych artystów tamtego okresu: Debussy’ego, malarza Toulouse-Lautreca, który uwiecznił go na wielu swoich rysunkach; pojawił się również w pierwszych filmach braci Lumière. Zmarł samotnie w 1917 roku, zrujnowany przez hazard i alkohol.

Rok 1960, małe miasteczko we Francji. Vianne Rocher z córką przenoszą się do miasteczka i otwierają sklep z czekoladą. Burmistrz miasta nie może pogodzić się z pozycją przybyszki i robi wszystko, by jej zaszkodzić, ale jej ciepła osobowość i umiejętność zarządzania sklepem, zyskują Vianne przychylność mieszkańców. Wiele się zmienia, kiedy grupa żeglarzy pod wodzą Roux, zatrzymuje się w mieście.

Akcja rozgrywa się w jednej z francuskich kolonii w Afryce. Prostoduszna, wrażliwa 8-letnia dziewczynka z dobrego domu nie zdaje sobie sprawy z prześladowań murzyńskiej społeczności: Jest dla niej oczywiste, że tubylcy traktowani są przez kolonistów gorzej niż zwierzęta. W miarę dorastania France (Cecile Ducasse) coraz częściej zaczyna zauważać panującą niesprawiedliwość. Powoli uświadamia sobie, że system, w którym przyszło jej żyć jest okrutny i nieludzki...

Dokument o niezwykłym zespole muzycznym "Spirit of Goodwill Band" (Kapela Ducha Dobrej Woli), którego członkowie obciążeni są różnego rodzaju niepełnosprawnością umysłową i psychiczną. Jednocześnie mają wielkie talenty graniczące z geniuszem. Film obala nabyte przez nas pojęcie niepełnosprawności, wydobywa na światło dzienne radość, nadzieję i wielkość drzemiącą w każdym z nas.

Miliarder Edward Cole i mechanik z klasy średniej Carter Chambers żyją w dwóch różnych światach. Pewnego dnia spotykają się w jednej sali szpitalnej i dochodzą do wniosku, że są dwie rzeczy, które ich łączą: chcą robić rzeczy, o których zawsze marzyli, a nie zdążyli ich zrealizować oraz odkryć kim tak naprawdę są. Wyruszają wspólnie w podróż ich życia, odkrywają przyjaźń i uczą się jak najpełniej przeżyć życie.

Rozgłos, jakim cieszą się irańscy reżyserzy Abbas Kiarostami i Mohsen Makhmalbaf, wywołał zainteresowanie innymi filmowcami, nie tylko z Iranu, ale również z Iraku i Turcji. Niektórzy twórcy z tej części świata zostali "odkryci" dzięki powielaniu stylu tych dwóch znanych reżyserów. Jednak turecki filmowiec Nuri Bilge Ceylan - którego oszałamiający debiut pełnometrażowy Kasaba pokazywany był w 1998 roku na wielu festiwalach filmowych - z pewnością zasługuje na uwagę. Pozostając pod silnym wpływem Kiarostamiego, potrafił stworzyć własny, oryginalny styl opowiadania historii. W "Mayis sikintisi" Muzaffer (Muzaffer Ozdemir) - niewątpliwie alter ego reżysera - jest filmowcem mieszkającym w Istambule, który wraca do swojego rodzinnego miasta, by namówić rodziców aby zagrali samych siebie w jego filmie. Wynikające z tego komplikacje są zarówno tragiczne, jak i komiczne. Ojciec Muzaffera, Emin zaabsorbowany jest słaniem petycji do urzędników, aby zapobiec ścięciu malowniczego szpaleru drzew, który graniczy z jego ukochaną ziemią. Po niechętnym wyrażeniu zgody na zagranie w filmie syna, ojciec - podczas wygłaszania prostego monologu - psuje ujęcie za ujęciem, a Muzaffer martwi się o ilość zużywanej taśmy filmowej.