11 września 2001 - ta data wszystkim nam wpisała się mocno w pamięć, stając się symbolem jednego z poważniejszych problemów nękających współczesny świat jakim jest terroryzm. W hołdzie ofiarom, ale i w symbolicznym geście walki z tym problemem, grupa znanych reżyserów z całego świata postanowiła nakręcić serię krótkich filmów na pierwszą rocznicę tego wydarzenia. Filmy te są postulatem pokoju i tolerancji między ludźmi z różnych krajów i kultur. Wszyscy twórcy zaangażowani w projekt mieli pełną wolność twórczą, a część zysków z tych filmów przekazana zostanie na rzecz światowych organizacji humanitarnych. Dla podkreślenia symboliki tej daty, każdy z filmów trwa dokładnie 11 minut 9 sekund i jedną klatkę, a wszystkich twórców zaangażowanych w projekt jest jedenastu.

10 minut później: wiolonczela jest drugą, po 10 minut później: trąbka, odsłoną jednego z najbardziej niezwykłych przedsięwzięć filmowych ostatnich lat. To film nowelowy, do którego realizacji zaproszeni zostali najwybitniejsi współcześni reżyserzy: Bernardo Bertolucci, Mike Figgis, Jirí Menzel, István Szabó, Claire Denis, Volker Schlöndorff, Michael Radford oraz Jean-Luc Godard (ich filmy znalazły się w 10 minut później: wiolonczela) oraz Wim Wenders, Spike Lee, Chen Kaige, Jim Jarmusch, Victor Erice, Werner Herzog, Aki Kaurismaki (10 minut później: trąbka). (...) W 10 minut później: wiolonczela każdemu ze znakomitych twórców dano dokładnie dziesięć minut i całkowitą wolność artystyczną na skonstruowanie i przeniesienie na ekran swoich osobistych interpretacji CZASU. Reżyserzy zaproszeni do udziału w projekcie wykorzystują filmowe medium w sposób innowacyjny i prowokacyjny, zajmując się wszystkimi ludzkimi doświadczeniami: narodzinami, śmiercią, miłością, seksem, historią. Indywidualne, niepowtarzalne dzieła tych reżyserów połączone w jeden film zyskują nowe znaczenie i stają się dla kinomanów intrygującym, ekscytującym przeżyciem. [Gutek Film]

Zestawienie krótkich nowel filmowych stworzonych przez znanych i docenianych na całym świecie twórców. Te krótkie opowieści traktują o najważniejszych aspektach ludzkiego życia (śmierci, miłości, seksie). Każdy reżyser przedstawia własną wizję tego, co nazywamy czasem.

Grupa przyjaciół z liceum postanawia spotkać się po latach. Jake (Channing Tatum) zamierza oświadczyć się swojej dziewczynie (Jenna Dewan-Tatum), ale coś go powstrzymuje – czyżby spotkanie z miłością z czasów szkolnych (Rosario Dawson)? Cully (Chris Pratt), mąż cheerleaderki (Ari Graynor) planuje na imprezie przeprosić wszystkich tych kolegów, których prześladował w czasach szkolnych. Jednak po kilku drinkach z ustatkowanego ojca rodziny wychodzi prawdziwa natura – Cully wraca do starych brzydkich nawyków… Marty i A.J. jak za dawnych czasów cały wieczór starają się zrobić wrażenie na najgorętszej lasce w klasie (Lynn Collins). Reeves (Oscar Isaac) zrobił karierę, jest gwiazdą rocka – ale wciąż brakuje mu odwagi, żeby porozmawiać z dziewczyną, w której się kiedyś kochał (Kate Mara).

W trakcie przygotowań do nowej roli aktor (Morgan Freeman gra tu właściwie samego siebie) trafia do dzielnicy Los Angeles, zamieszkałej przez mniejszości narodowe. Ponieważ ma on zagrać menadżera sklepu, udaje się do jednego z nich. Tam spotyka dziwaczną sprzedawczynię. Para wyrusza w drogę, w której każde z nich poznaje osobliwy świat swego towarzysza.

Tajemniczo brzmiący tytuł to nic innego jak kod pocztowy Rejkjawiku, miasta słynącego z barów, kafejek i spelunek, w których toczy się nocne życie. Tam właśnie Hlynur spędza swoje dni i podrywa dziewczyny, jeśli akurat nie awanturuje się w mieszkaniu swojej matki i nie czeka na darmowe posiłki. Jego życie zmienia się wraz z przyjazdem Loli, hiszpańskiej nauczycielki flamenco.

Marie jest pracowniczką norweskiego Głównego Urzędu Miar. I choć w pracy jest przykładem uporządkowania i dokładności, w zaniedbanym życiu osobistym nie wiedzie się jej najlepiej. Wyprawa do Paryża, gdzie Marie zawiezie norweską miarę 1kg w celu sprawdzenia, będzie dla niej okazją do zrównoważenia obu sfer życia.

Zamknięte drzwi. Matka, ojciec i siostra śpiewają "Sto lat!". Po drugiej stronie znajduje się Mike. Pokój stał się jego twierdzą, a próg granicą nie do przejścia. Nastolatek zamknął się świadomie, wycofując się z realnego świata. Komunikuje się z rodziną, wysyłając nagrania opadów deszczu w Ohio. Rodzice nie są w stanie zbudować mostu łączącego ich z dzieckiem. Emocjonalna desperacja doprowadza ich do gwałtownych i irracjonalnych czynów.

Cory Weissman był wielką gwiazdą koszykówki w liceum. Znakomity wynik 1000 punktów rozpalił nadzieje na oszałamiającą karierę w gettysburskim college’u. Przewrotny los sprawia, że pogodny i pracowity pierwszoroczniak na samym początku roku akademickiego dostaje potężnego ataku serca. Dzięki błyskawicznej pomocy przyjaciela, Popsa, i ciężkim treningom udaje mu się uniknąć śmierci. Film „1000 do 1. Życie Cory’ego Weissmana” pokazuje trudny i pracochłonny powrót Cory’ego do zdrowia i udział wszystkich osób, dzięki którym było to możliwe: matki Tiny, fizjoterapeuty, obu trenerów koszykówki i jego dziewczyny, która darzy go uczuciem bezwarunkowym. Pomimo wielu wyzwań w postaci wycieńczających zabiegów fizjoterapeutycznych, emocjonalnego rozstania z dziewczyną i innych ciężkich chwil, Cory odnosi największe zwycięstwo w życiu.

Sarah, około trzydziestoletnia kobieta daje ogłoszenie do branży zajmującej się seks telefonami. Wkrótce po tym dzwoni do niej architekt Wilbert, podając się za mężczyznę o imieniu Thomas. Od pierwszego momentu łączy ich nić sympatii, cotygodniowe rozmowy telefoniczne stają się nieodłącznym elementem ich życia. Rozmawiają na bardzo prywatne tematy, chociaż nigdy nie spotkali się twarzą w twarz.

Sawa pracuje jako pomoc domowa u rodziny z klasy średniej. Zajmuje się m.in. ich zniedołężniałym dziadkiem. Chęć utrzymania pracy wymaga od niej naginania własnych zasad moralnych. Ostatecznie zostaje bez środków do życia i ląduje na ulicy. Udaje jej się przetrzymać pierwszą noc dzięki zawarciu dwuznacznej przyjaźni z uprzejmym, starszym człowiekiem, co daje jej dostęp do części ogromnego majątku, zgromadzonego przez starzejące się społeczeństwo Japonii. Kobieta zaczyna nawiązywać kolejne tego typu znajomości i chociaż służą one z początku jedynie przekrętom lub zemście za szerzący się wszędzie seksizm, z czasem zamieniają się w otwartą wymianę międzypokoleniową.