Stanley (John Cusack), ojciec dwóch dziewczynek, dowiaduje się, że jego żona Grace zginęła na froncie w Iraku. Nie mogąc samemu poradzić sobie z tą wiadomością, zwleka z powiedzeniem córkom o śmierci matki i zabiera je w podróż do ich ulubionego parku rozrywki.

Życie gwiazdy filmowej, zawrotna kariera uwieńczona Oscarem i wielka sława to tylko początek baśniowego życia Grace Kelly, skromnej dziewczyny z Filadelfii. Kiedy ma już niemal wszystko, poznaje Księcia Monako Rainera. Zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia. Grace decyduje się porzucić Hollywood dla jednej, najważniejszej roli w swoim życiu – zostaje Księżną. Od tej pory plan zdjęciowy zastępują jej europejskie salony. U boku ukochanego od nowa musi zbudować swój świat, w nieznanym kraju, wśród koronowanych głów. Wydaje się, że nic nie jest w stanie przerwać tego pięknego snu. Jednak gdy zbliża się francuska inwazja na Monako w 1960 roku, Grace staje przed zupełnie nowym wyzwaniem. Jej rola w nadchodzącym dramacie okaże się kreacją jej życia.

Można o niej powiedzieć, że przemknęła przez ekrany jak meteor, ale udało jej się na stałe wejść do grona legend kina. Grace Kelly od lat budzi zainteresowanie biografów. Pozornie chłodna, blond włosa piękność o gorącym temperamencie, stała się osobowością kina. Zakończyła aktorską karierę w 1956 roku u szczytu sławy i powodzenia, a także zawodowych możliwości, aby zostać księżną Monako, choć ta decyzja nie dała jej szczęścia. Temat to zaiste filmowy. "Grace Kelly" przedstawia aktorski rozdział życia pięknej dziewczyny z Filadelfii, począwszy od chwili, gdy postanawia zostać aktorką, a skończywszy na wspaniałej i pełnej przepychu ceremonii ślubnej w pałacu księcia Rainiera.

Bohaterami "Dzięki Bogu" są trzej mężczyźni, którzy postanawiają zmierzyć się z demonami przeszłości. Próbują postawić przed wymiarem sprawiedliwości księdza, który molestował ich w dzieciństwie i wciąż pełni ważną funkcję w strukturach kościelnych.

Adaptacja opowiadania Rainera Marii Rilkego o tajemniczym młodzieńcu obejmującym posadę grabarza w San Rocco. Miasteczko nawiedza plaga. Ludzie masowo umierają, ostatni żywi pchają na cmentarz wozy pełne trumien… Film zrealizowano za pomocą aparatu używanego podczas wyścigów konnych do rejestrowania zawodników przecinających linię mety. Nie daje on takiego obrazu przestrzeni jak zwykła kamera czy aparat fotograficzny. Przed oczami widza, od strony lewej do prawej, pomału przesuwa się otoczony czarnym tłem prostokąt z fotograficznymi obrazami. Niekiedy tworzą surrealistyczne czy abstrakcyjne kompozycje. Tak oto reżyser zabiera widza w czasy prehistorii kina, umożliwia mu doświadczenie charakterystycznych dla poprzedzających epokę X muzy metod konstrukcji obrazów filmowych.

W centrum handlowym w Göteborgu pięciu nastolatków podchodzi do grupy dwóch młodszych chłopców i pyta która jest godzina. Gdy jeden z nich wyciąga telefon komórkowy, aby udzielić odpowiedzi, zostaje oskarżony, że ukradł go młodszemu bratu starszego chłopca. „Telefon wygląda na taki sam”, podkreśla nastolatek. I choć oskarżony gwałtownie zaprzecza, zgadza się, aby wyjść razem z grupą z centrum handlowego i skonfrontować się z domniemanym właścicielem telefonu. Tak rozpoczyna się okrutna i przewrotna gra, w której banda starszych chłopców staje się oprawcą, a młodszych – ich ofiarą... Inspiracją dla „Gry” były prawdziwe zdarzenia. Parę lat temu w Göteborgu grupa nastoletnich ciemnoskórych chłopców okradała dzieci, stosując wobec nich przemoc psychiczną. Film wywołał ożywioną dyskusję w Szwecji. Obrazując współczesne szwedzkie społeczeństwo klasowe, reżyser Ruben Östlund chciał wywołać debatę nie tylko na temat rasizmu, ale również agresji, przemocy nieletnich i ich zachowania w grupie.

Dwóch członków japońskiej mafii, Yakuzę, Ozaki i jego przyrodni brat Minami zostają delegowani przez swojego szefa do Nagoi. Oficjalnie mają tam załatwić interesy w imieniu swojego gangu. Nieoficjalnie szef gangu wysyła tam Minaniego aby zabił swojego brata Ozakiego, którego ekscentryczne zachowanie poddaje w wątpliwości jego gangsterską sprawność. Po drodze wydarza się jednak wypadek, w wyniku którego Ozaki zostaje zabity. Kiedy Mizami dociera do miasta, wykończony psychicznie z ciałem brata na siedzeniu pasażera, wstępuje do baru na kawę by po chwili stwierdzić, że ciało Ozakiego zniknęło.

Druga część przygód nietypowego stróża prawa, funkcjonariusza policji w Edo - Hanzo Brzytwy (Shintarô Katsu). Podczas pogoni za złodziejami Hanzo natyka się na orszak skarbnika szogunatu, pana Okubo (Hosei Komatsu). Zostaje oskarżony o obrazę majestatu, gdy nie oddaje należnych dostojnikowi honorów. Niezrażony, że przełożeni szykują dla niego rozkaz popełnienia harakiri, Hanzo kontynuuje śledztwo, podczas którego razem ze swymi wiernymi pomocnikami, Żmiją (Keizô Kani'e) i Diabelskim Ogniem (Daigo Kusano), wpada na trop nielegalnych aborcji organizowanych w jednej ze świątyń Edo. Gdy sprawa zatacza coraz szersze kręgi, niespodziewanie nadarza się okazja odpracowania zniewagi wobec pana Okubo. Hanzo dostaje zadanie odnalezienia najlepszego złodzieja Japonii, niejakiego Shobeia Hamajimy (Kei Satô). Czy obie sprawy mają coś wspólnego?

Opowieść o ostatnich latach życia wielkiego artysty malarza Franciso de Goya, który mając 82 lata mieszka w Bordeaux z ostatnią ze swoich kochanek, dużo młodszą Leocadią i najmłodszą córką Rosario. Chcąc aby córka znała jego życie, opowiada jej swoje najważniejsze wydarzenia w życiu, rekonstruuje je od wczesnego dzieciństwa aż po dni dzisiejsze. Jako młody chłopak budował sobie wygodną pozycję na dworze Karola IV z hiszpańskich Bourbonów, gdzie ocierał się o wielkie fortuny, uczestniczył w pałacowych intrygach, kłamstwach i pokusach. Później obserwował wyjątkowo długie i bestialsko okrutne wojny napoleońskie. Jego jedyną prawdziwą miłością była Księżna Alby, której działalność nie tylko wpłynęła na życie Goyi ale i na czasy i historię kraju. To film o malarzu, wyznawcy humanizmu, rozumu i zdrowego rozsądku któremu przyszło żyć w czasach tragicznych, ale i inspirujących. To piękny i wielopłaszczyznowy film o artyście i jego trudnej twórczości. Pod koniec życia musiał emigrować do Francji co spowodowało, że jego tematyka była tak mroczna, nasycona lękami i najrozmaitszymi obsesjami. Piękny i warty zobaczenia film - nagrodzony za zdjecia Złotą Żabą na Camerimage w 1999r.

Film opowiada o wojnie domowej w Bośni i Hercegowinie. Dwóch homoseksualistów ucieka nie tylko przed dzieląca ich wojną (jeden jest Bośniakiem, a drugi Serbem), ale także przed społecznym odrzuceniem. Film ostro krytykowany i atakowany przez media i polityków, doczekał się wielu projekcji za granicą.

Historia życia Johna Gottiego, przywódcy mafijnej rodziny Gambino - jednej z najpotężniejszych i najbardziej bezlitosnych grup przestępczych w historii Ameryki. Gangster znany z brutalności i pogardy dla prawa, dzięki urokowi osobistemu i elegancji stał się ulubieńcem mediów.

Film opowiada o losach Johna Gottiego, członka nowojorskiej mafii, który w latach osiemdziesiątych stał na czele grupy przestępczej - Gambino. Bezwzględny i pewny swojego sukcesu mężczyzna wdrapywał się na szczyty mafijnej hierarchii, kpiąc z wymiaru sprawiedliwości i łamiąc zasady, którymi rządziło się ówcześnie przestępcze środowisko. Obraz stanowi zapis świetności i upadku szefa mafijnej rodziny Gambino.

Subiektywne odczytanie konwencji hollywoodzkiego kryminału, w którym, co warto wspomnieć, Rainer Werner Fassbinder zakochany był będąc młódym filmowcem. Odwołująca się do tradycji francuskiej Nowej Fali opowieść o dwóch kobietach, zakochanych w jednym mężczyźnie, które stają się włamywaczkami. Jeden z pierwszych filmów Fassbindera - manifest niemieckiej kontestacji, wyraz sprzeciwu, ale też fascynacji kulturą amerykańską.

Mike Robe uświadamia swym telewizyjnym filmem milionom widzów, że AIDS zagraża również dzieciom, choćby tym, jak bohater filmu, ciepiącym na hemofilię. Film pokazuje dziesięciolatka, który nagle traci radość dzieciństwa i stopniowo, w sposób niezwykle godny, oswaja się z nieuchronnym. Inną tragedią jest sytuacja rodziców, którzy przygotowują syna na spotkanie ze śmiercią...

Żona potajemnie próbuje uzyskać informacje od gangu, aby uwolnić swojego męża z więzienia, który został skazany za defraudację i morderstwo.

Jim, Ted i Lila tworzą nowojorski tercet taneczno-wokalny. Obydwaj mężczyźni kochają piękną Lilę i pragną ją poślubić. Jim oferuje jej sielankowe życie na wsi, natomiast Ted kusi dziewczynę wizją szybkiego rozwoju kariery. Lila decyduje się na kontynuowanie kariery. Zrozpaczony Jim wycofuje się z zawodu i postanawia, że sam zamieszka na wsi. Niestety jego życie szybko go rozczarowuje. W Wigilię Bożego Narodzenia zjawia się w Nowym Jorku, by przedstawić swoim przyjaciołom nowy pomysł - chce przekształcić swoją posiadłość w gospodę, czynną tylko w święta. Wspaniała piosenka Irvinga Berlina "White Christmas" w wykonaniu Binga Crosby'ego.

Rok 1950 na Węgrzech. Grupę kawalerzystów służącą podczas wojny w armii Horthy'ego  uznano za element wrogi politycznie i przymusowo zatrudniono w stadninie koni. Janos Busó (József Madaras), dotychczas bezrolny chłop, po ukończeniu kursu partyjnego zostaje dyrektorem stadniny. Jego kwalifikacje to przede wszystkim umiejętność demaskowania wrogów klasowych. O koniach wie niewiele i ma świadomość, że na tym polu nie jest w stanie dorównać swym podopiecznym. Zdarza mu się podjąć wręcz kompromitujące go decyzje. Ma kompleks niższości i, czując pogardliwy stosunek kawalerzystów, odpłaca im tym samym. Jednak stopniowo napięcie między antagonistami ustępuje. Tak dyrektor, jak i jego pracownicy kochają zwierzęta i jest to powód, dla którego zaczynają pomagać  sobie wzajemnie. Niestety najwyższe władze partii ogłaszają kolejny etap zaostrzającej się, bezlitosnej walki klasowej, co prowadzi do tragicznych wydarzeń. 

Ubrany na czarno Johnny Cash pojawia się i opowiada tę wersję narodzin, śmierci i zmartwychstania Jezusa w Izraelu, gdzie ten film był kręcony. Cash wykonuje liczne oryginalne piosenki w jego własnym stylu.