Rok 1928. Pochodzący z Rygi żydowski dentysta Morduch Halsman wybiera się ze swoim 22-letnim synem Philippem na wycieczkę do Austrii. Podczas górskiej wędrówki ginie w tajemniczych okolicznościach. Jego syn twierdzi, że był to nieszczęśliwy wypadek. Mimo tego zostaje postawiony przed sądem i oskarżony o morderstwo. Proces nie jest uczciwy, na niekorzyść Philippe'a działa jego żydowskie pochodzenie. Zostaje uznany za winnego i skazany na 10 lat więzienia.

Henrik i Nina są udanym małżeństwem, spełniają się w pracy, są lubiani przez znajomych, mają satysfakcjonujące życie erotyczne. Jedynym ich problemem są trudności w kontakcie z córką, Stine, która izoluje się od wszystkich, także od rodziców. Pewnego dnia Stine wyjawia szokującą tajemnicę. Oskarża ojca o wykorzystywanie seksualne. Henrik zostaje osądzony przez otoczenie. Czy jednak popełnił zarzucany mu czyn?

Film jest próbą obiektywnej odpowiedzi na pytanie czy Amanda Knox (Hayden Panettiere), studentka z Seattle oskarżona o zabójstwo współlokatorki Meredith Kercher (Amanda Fernando Stevens) w 2007 roku wraz ze swoim chłopakiem, Raffaelem Sollecito (Paolo Romio) i Rudym Guede (Djibril Kébé), rzeczywiście je popełniła czy sama stała się ofiarą.

Sarah po kłótni z chłopakiem idzie do baru, gdzie zostaje zaczepiona przez kilku mężczyzn, a następnie brutalnie zgwałcona na oczach wielu świadków. Wraz z ambitną adwokat Kathryn Murphy próbują zapobiec uniewinnieniu sprawców.

Dziesięcioletni Oskar umiera na raka. Złości się na rodziców, że nie potrafią z nim rozmawiać o śmierci. Nie chce ich widywać. Jedyną osobą, jaką pragnie zobaczyć, jest pani Róża, która, zaczepiona na szpitalnym korytarzu, przedstawia mu się jako zapaśniczka, a w rzeczywistości jest producentką pizzy. Początkowo kobieta nie chce się zgodzić na odwiedziny, nie cierpi bowiem szpitali, brzydzi się chorobą i boi się czymkolwiek zarazić. Ordynator proponuje jej więc układ - podpisze z nią umowę na codzienną dostawę pizzy do szpitala, w zamian za doglądanie Oskara. Wkrótce między chłopcem a kobietą rodzi się przyjaźń, której nie zniszczy nawet śmierć.

Film jest adaptacją książki pt. "Motherless Brooklyn" napisanej przez Jonathana Lethema. Opowiada on historię Lionela Essroga (Edward Norton), detektywa cierpiącego na syndrom Tourette'a (choroba tikowa). Gdy jego mentor zostaje zabity, Lionel zaczyna poszukiwania zabójcy.

Lane (Luke Perry) od najmłodszych lat marzył o tym, by zostać mistrzem rodeo. Jego rodzice wspierali go w jego dążeniach. W końcu Lane osiągnął wymarzony tytuł mistrzowski. Wówczas życie udowodniło mu, że sława i tytuły wcale nie są najważniejsze. Szczęśliwy jest ten, kto ma własną kochającą się rodzinę.

Rok 1848. Przez Europę przetacza się Wiosna Ludów. Również na terenie Austro-Węgier wybucha rewolucja. O walkach w ojczyźnie dowiadują się węgierscy huzarzy, wchodzący w skład austriackiego regimentu, stacjonującego w polskim mieście. Jeden z nich, Andras Korsos, dezerteruje. Wkrótce zostaje schwytany. Karą za jego czyn ma być chłosta na głównym placu miasta, wymierzona przez zmuszonych do tego rodaków i zarazem towarzyszy broni. Urągający ludzkiej godności incydent wykorzystują Polacy, którzy domagają się wycofania regimentu, by żołnierze mogli powrócić do rodzinnych krajów. Austriacki generał wysyła przeciw demonstrantom grupę swoich podkomendnych, by zaprowadzili porządek, a prowodyrów zajść wsadzili do więzienia. Huzarzy dostają nawet rozkaz strzelania do zbuntowanej ludności, lecz podbudowani dobrymi wieściami z ojczyzny, ignorują go. Gdy za karę cała kompania ma być skierowana do Pragi, wszyscy postanawiają zdezerterować i wracać na Węgry. Cena, którą przyjdzie im za to zapłacić, będzie bardzo wysoka. [www.filmpolski.pl]

Film opowiada historię nastolatków: Natana, Mateusza, Emila i Ani. Bohaterowie nie wiedzą za bardzo co chcą w życiu robić – zagubieni gonią za łatwymi i szybkimi przyjemnościami, nie dającymi jednak szczęścia. Natan w pewnym momencie zaczyna kręcić film o swoich znajomych, rówieśnikach. O pokoleniu 89 - urodzonych w nowej kapitalistycznej Polsce. Na światło dzienne wychodzą głęboko skrywane tajemnice. Stąd o krok do tragedii…

Japonia, 1907 rok. Rodzice siedmioletniej Oshin (Kokone Hamada) są w fatalnej sytuacji materialnej i grozi im głód. Srogi ojciec dziewczynki (Gorô Inagaki) decyduje się wysłać córkę do ciężkiej pracy w bogatej rodzinie, która w zamian dostarczy wór ryżu. Dziewczynka dociera na miejsce i podejmuje się nowych obowiązków. Jednak wymagania wobec niej są olbrzymie, a nowi opiekunowie niezwykle surowi.

To dziwny obraz, który reprezentuje jeszcze dziwniejszy gatunek: opery tworzonej bezpośrednio na taśmie filmowej. Początkowo historia rozwija się niewinnie, a narrator snuje opowieść o ślubie pomiędzy dwojgiem papużek nierozłączek: wicehrabią d'Aveledą i piękną Margueritą. Jednak z czasem wydarzenia rozgrywające się w komnacie panny młodej przyjmują coraz bardziej niecodzienne formy.

Ciemną nocą wszystkie dzieci świata śnią koszmar o porzuceniu. Zrób ze mną, co chcesz - mówią. - Tylko mnie nie zostawiaj... Splątane więzy krwi, nieznośny ciężar bytu. Właściwie po co są nam potrzebni rodzice? Kiedy zabraknie dowodów, tylko oni mogą zaświadczyć o tym, że w ogóle przyszliśmy na świat, że istniejemy. W debiucie Pedra Costy dwaj bracia, starszy Vicente (Pedro Hestnes) i młodszy Nino (Nuno Ferreira), z pomocą przyjaciółki Clary (Inês de Medeiros) starają się przetrwać po - jak się wydaje - definitywnym odejściu ojca. Atakowani przez jego wierzycieli i chcącego adoptować Nino wuja, próbują przemyśleć jego zniknięcie, utratę własnego początku. Czarno-biała "Krew" jest poetyckim, pełnym nawiązań do historii kina hołdem złożonym filmowym klasykom. To film-zjawa - powtarza Costa - zrodzony z kina, nie z rzeczywistości. W postać Nino wcielił się Nuno Ferreira - znaleziony w sierocińcu pierwszy w kinie Costy naturszczyk. W dzikim, trudnym do opanowania na planie, poharatanym przez życie chłopcu reżyser zobaczył "wymarzone dziecko", siebie samego z przeszłości.

Pełnometrażowy debiut Ladislava Helge powstał na podstawie pomysłu pisarza Ivana Kříža, głównego współpracownika reżysera. Bohaterem jest tu nauczyciel Pelikán (Karel Höger), który po wyprowadzce z Brna poszukuje zatrudnienia w szkole w małym miasteczku. Natychmiast po podjęciu pracy prawy pedagog zderza się z niemoralnością  oraz niskim poziomem szkolnej dyscypliny, a także z obłudą i protekcjonizmem, sprzecznymi z jego postrzeganiem nauczycielskiej profesji. Postać wymagającego belfra niemal od razu spotyka się z negatywną reakcją i niezrozumieniem ze strony rodziców, co z kolei uniemożliwia mu dołączenie do lokalnej społeczności i ostatecznie prowadzi do zwątpienia. Dzięki realistycznemu przedstawieniu środowiska i problemów społecznych, a także pogłębionej ocenie postaci "Osamotniony" zaoferował niecodzienny w swoim czasie obraz rzeczywistości, który kontrastował z ówczesnymi produkcjami rażącymi schematyzmem komunistycznej ideologii.

Sobota, 26 kwietnia 1986. W elektrowni jądrowej w Czarnobylu następuje wybuch reaktora. Największa na świecie katastrofa w historii energetyki jądrowej przypada w wolną sobotę. Władze partyjne są przekonane, że reaktor jest bezawaryjny. Kataklizm jest niezauważalny, ale wszechobecny. Walerij i jego narzeczona z pobliskiego miasta Prypeć należą do nielicznych, którzy zdają sobie sprawę z zagrożenia. Wiedzą, że trzeba natychmiast uciekać. Ale jak uciec przed śmiertelnym niebezpieczeństwem, gdy przygrzewa słońce, a wszyscy przyjemnie spędzają czas podczas wolnego dnia. Przejmujący, surrealistyczny dramat, który zmienia się w tragikomiczny taniec na krawędzi wulkanu. Obraz ludzkiej reakcji na niewidoczne niebezpieczeństwo, obraz, od którego zamiera serce.

Dwunastoletnia afgańska dziewczynka i jej matka tracą pracę w szpitalu, który zostaje zamknięty po przejęciu władzy przez Talibów. Dodatkowo wprowadza się zakaz opuszczania domów przez kobiety bez "prawnej opieki", czyli towarzystwa dorosłego mężczyzny lub chłopca. Główne bohaterki zostają w ten sposób praktycznie skazane na areszt domowy, ponieważ nikt inny oprócz podstarzałej babci z nimi nie mieszka. Nie mogąc liczyć na pomoc z niczyjej strony, kobieta przebiera swoją córeczkę za chłopca, nadaje jej imię Osama i wyrusza wraz z nią na poszukiwanie zatrudnienia.

Mohei (Toshirô Mifune) to samotny wędrujący samuraj, który pragnie zyskać sławę i uznanie. Wie, że jedno i drugie może znaleźć w Osace - mieście, w którym aż roi się od walecznych wojowników i... spiskowców. Czasy są bowiem wyjątkowo niespokojne i każdy mieszkaniec miasta wyczekuje walnego starcia między siłami Szoguna a klanem Toyotomich. Mohei pod wpływem pięknej kobiety przyłącza się do grupy buntowników.

Frank Leone (Sylvester Stallone), mechanik samochodowy odsiadujący drugi wyrok za ucieczkę z zakładu karnego, zostaje nieoczekiwanie przeniesiony do więzienia o zaostrzonym rygorze, z którego niegdyś uciekł. Drumgole (Donald Sutherland), dyrektor więzienia, cynik i sadysta, stawia sobie za punkt honoru złamanie psychiczne i sprowokowanie ucieczki Franka.

Młoda modelka Leonora Eames (Barbara Bel Geddes) poślubia multimilionera Smitha Ohlriga (Robert Ryan). Marzenie o dostatnim życiu szybko jednak zmienia się w koszmar, gdy Leonora poznaje prawdziwą twarz swojego niepoczytalnego małżonka. Smith nie godzi się na rozwód, mimo to zdeterminowana dziewczyna porzuca luksusowe życie na Long Island. Znajduje zatrudnienie jako recepcjonistka w klinice medycznej i zakochuje się z wzajemnością w jednym z lekarzy (James Mason). Wszystko się komplikuje, kiedy okazuje się, że podczas jednej z pojednawczych schadzek z mężem, Leonora zaszła w ciążę.

Zmierzch ery samurajów i chyba jedno z najbardziej znanych w Japonii zdarzeń z tym związanych. Wielokrotnie filmowana i opisywana zemsta 47 roninów. Asano władca ziem Ako w roku 1703 naraził się magnatowi Kira, jednemu z zauszników sioguna. Nieznana jest przyczyna zatargu, ale efektem było zranienie mieczem Kiry przez Asano. Wydobycie miecza w pałacu sioguna, spowodowało skazanie Asano na śmierć. Pozwolono mu popełnić seppuku. Jego byli samurajowie, obecnie już ronini przysięgają zemstę.

Film jest uwspółcześnioną, autorską wersją greckiego mitu, opartą na wcześniejszej sztuce reżysera. Orfeusz jest tu wziętym francuskim poetą, który spotyka na swej drodze Śmierć w postaci wytwornej, tajemniczej Księżniczki. Zafascynowany nią, zaniedbuje swą kochającą i wierną żonę, Eurydykę. Zderzenie współczesnych rekwizytów z mitem o greckim bohaterze nadaje filmowi tajemniczy, poetycki klimat. Orfeusz jest jednym z najlepszych przykładów wykorzystania techniki filmowej do przełożenia na język obrazów świata wyobraźni, jest kolejną wypowiedzią Cocteau na temat osobistych przeżyć i własnego przeznaczenia jako artysty. [Filmoteka Narodowa]