Historia opowiedziana w tej czarnej komedii rozwija się wokół perypetii Charlesa Faulque (Jean Dujardin), popularnego i wielokrotnie nagradzanego pisarza - alkoholika. Bohater żyje samotnie, opuszczony przez żonę, bez weny twórczej, a u którego zdiagnozowano raka mózgu. Trudną sytuację potęguje pojawienie się obcego (w tej roli Albert Dupontel), który radośnie oznajmia mu, że jest jego rakiem. Nieszczególnie wesoły nastrój Charles poprawia sobie dobrze schłodzonym białym winem. W tym zamieszaniu jego gospodyni Louisa (Anne Alvaro) oznajmia mu, że go kocha. Niedługo pojawia się kolejna nieznajoma osoba (Myriam Boyer), która wkrótce okaże się inkarnacją niezdiagnozowanego raka piersi Louisy. Pomimo wszystko Charles stara się dojść do porozumienia z inkarnacją swego raka, a jednocześnie rozwija się jego relacja uczuciowa z Louisą.

Maria czuje się nieszczęśliwa jako przyszła zakonnica. Matka Przełożona w odpowiedzi na list barona von Trappa wysyła ją do jego domu, aby była opiekunką jego siedmiorga dzieci. Na przekór przeciwnościom uczy je śpiewać. Między baronem, a Marią rodzi się miłość. Jednak ich szczęście nie trwa długo. W wyniku przyłączenia Austrii do Niemiec i narastania napięć w Europie baron ma służyć w niemieckiej marynarce...

Lirycznie splecione losy dwójki bohaterów, którzy pomimo skrajnie odmiennej mentalności, zawierają bliższą znajomość. Ricky przybywa do Hongkongu, gdzie rozpoczyna pracę jako dostawca posiłków. Tu poznaje Pascala, Szwajcara z pochodzenia, z którym połączy go silna więź. W wyniku splotu nieoczekiwanych zdarzeń, Ricky rozstaje się ze swoim ukochanym. Wyrusza do Szwajcarii, by tam odnaleźć ślady obecności przyjaciela. Tu poznaje mężczyznę niezwykle podobnego z wyglądu do Pascala- Ueli, właściciela antykwariatu. Obie historie splatają się ze sobą - pobyt Ricky'ego w Hongkongu i w Szwajcarii, a kluczowy moment znajomości głównego bohatera i Pascala poznajemy w finalnej scenie.

Ekranizacja powieści Alberta Camus'a. "Dżumy" rozgrywa się w Oranie podczas epidemii. W walce z dżumą rodzi się solidarność łącząca ludzi o często przeciwstawnych poglądach. "Dżuma" nieprzypadkowo uchodzi za jedną z największych powieści XX wieku, stulecia totalitaryzmu. Mimo tego, że epidemia ustępuje, niebezpieczeństwo nie znika. Albert Camus przypomina, że "nie ma dni wolnych dla chorych ani dla lekarzy", a "bakcyl dżumy nigdy nie umiera". Jean Tarrou, jeden z bohaterów "Dżumy" powiedział: "Postanowiłem stawać po stronie ofiar w każdej okazji". Inny bohater, Bernard Rieux, lekarz, który swoje nadludzkie wręcz poświęcenie traktuje jako coś zupełnie oczywistego, odżegnuje się od wszelkich myśli o heroizmie, w ogóle unika dużych słów, raz tylko zdobywa się na wyznanie: "Nigdy nie będę kochał tego świata, gdzie dzieci są torturowane".

Co może się stać jeśli wpuścisz do swojego domu obcą osobę, która chce skorzystać z twojego telefonu i, gdy ty będziesz cierpliwie czekać w kuchni, ta osoba zniknie... zniknie...? Félix, architekt, który niedawno zerwał ze swoją dziewczyną i mieszka samotnie w wielkiej rezydencji w Barcelonie, przekonuje się, jak wiele jest w jego domu ukrytych miejsc, o których do tej pory nie miał pojęcia. Ale czy jest ich tam wystarczająco dużo, aby ukryć jeszcze jedną osobę, nieznajomego, który wykorzystuje przestrzeń życiową Félixa? Czy też może Félix po prostu popada w obłęd?

Jeden zazdrosny mąż. Jeden skorumpowany policjant. I jedna odważna kobieta, która walczy o życie. Dziwne przypadki to pełen zagadek i niespodziewanych zwrotów akcji thriller, z Tarą Reid w roli głównej Chorobliwie zazdrosny Matt (Angus MacFadyen), mąż i partner w interesach Julii McKay (Reid), podejrzewając żonę o zdradę, decyduje się wynająć płatnego zabójcę. Po otrzymanej wiadomości, że zadanie zostało wykonane jego życie również dobiega końca. Samobójstwo, czy zaplanowane morderstwo? Pytania zaczynają się mnożyć wraz z chwilą, gdy okazuje się, że żona Matta wcale nie umarła, a osoby odpowiedzialne za jej zniknięcie wprowadzają w życie plan, by dokończyć zlecenie, za które im zapłacono... Oszustwa, zdrady, kipiące namiętności i pogoń za mordercą gwarantują wartką akcję z niespodziewanym zakończeniem.

Kolejna ekranizacja należącej do angielskiej klasyki powieści Charlotte Brontë. Historia sieroty z Yorkshire, która staje się guwernantką młodej Francuzki i zakochuje się w ponurym lordzie, właścicielu posiadłości, w której pracuje. Mimo iż historia sprzyja iskrzeniu między głównymi bohaterami, na ekranie ciężko to dostrzec.

Trzy moskiewskie prostytutki - Nina, Ania i Kira - oferują swoje usługi w brudnym rewirze nieopodal "Czerwonych Wrót". Pracują dla "firmy", która zyskami z seks biznesu dzieli się z miejscową milicją. Trafiają tu najdziwniejsze typy - od marzycieli i zboczeńców po yuppies, chcących zaspokoić swoje najbardziej wyuzdane pragnienia. Każda z dziewczyn ma swoją własną historię i dobry powód, dla którego opuściła rodzinę i wyszła na ulicę. Wszystkie nauczyły się wznosić ponad okropności, których doświadczają, dzięki poczuciu niezależności, jakie dają im ich skromne zarobki. Nie mają złudzeń co do tego, że życie jest bezwzględne, pełne przemocy, upokorzeń i niegodziwości.

Nat i Midge regularnie spotykają się na ulubionej ławce w nowojorskim Central Parku. Prowadzą filozoficzne dysputy o życiu i szczęśliwej przeszłości. Midge zamartwia się, że fabryka odeśle go na emeryturę. Nat, idealista, próbuje mu pomóc znaleźć rozwiązanie. Tymczasem jego córka zamierza umieścić go w domu starców. Mężczyzna nie chce o tym słyszeć. Wymyśla historyjkę o drugiej, nieślubnej córce, która ma przyjechać z Izraela i zaopiekować się nim. Chcąc uwiarygodnić swe kłamstwo, Nat obiecuje, że przedstawi Clarze przyrodnią siostrę.

Film o grupie geologów poszukujących w południowej Polsce ropy naftowej. Różnice charakterów w grupie kolegów pracujących przy odwiecie powodują spięcia. Młody inż. geolog Andrzej jest pełen ambicji i chce się wykazać niezwykłym osiągnięciem, jest pewien swoich racji i wciąż oczekuje potwierdzenia własnej wartości. starszy od niego kierownik ekspoloatacji Skawiński, jest solidnym, wartościowym fachowcem który lubi spokojną zorganizowaną pracę. Jest jest trzeci - kierowca Miecio kochający życie, lubiący się zabawić wesołek. Film jest opowieścią o ich współpracy, pokazuje pracę ludzi w grupie, jest bardzo naturalistyczny. To debiut fabularny Mistrza kina naturalistycznego Andrzeja Kondratiuka. Film o grupie geologów poszukujących w południowej Polsce ropy naftowej. Różnice charakterów w grupie kolegów pracujących przy odwiercie powodują spięcia. Młody inż. geolog Andrzej jest pełen ambicji i chce się wykazać niezwykłym osiągnięciem, jest pewien swoich racji i wciąż oczekuje potwierdzenia własnej wartości. starszy od niego kierownik eksploatacji Skawiński, jest solidnym, wartościowym fachowcem, który lubi spokojną zorganizowaną pracę. Jest trzeci - kierowca Miecio kochający życie, lubiący się zabawić wesołek. Film jest opowieścią o ich współpracy, pokazuje pracę ludzi w grupie, jest bardzo naturalistyczny. To debiut fabularny Mistrza kina naturalistycznego Andrzeja Kondratiuka. Proste życie, ludzie i ich prawdziwe zachowania, plenery i przyroda to znaki rozpoznawcze tego reżysera. Poza tym świetna obsada i klimat uzupełniają jakość tego filmu. W 1970r. został nagrodzony w Karlovych Varach, a rok później w Łagowie - za zdjęcia. Dobry polski, czarno-biały film.

Bartłomiej Topa wciela się w postać aktora, który wystawia sztukę Thomasa Bernharda pod tytułem "Komediant". Razem z trupą teatralną pokazuje spektakl niedaleko granicy z Białorusią. W końcu docierają w okolice jego rodzinnej wsi. W domu, gdzie leży umierająca matka bohatera, jest też Andrzejek, upośledzony mężczyzna, w którym bohater rozpoznaje swojego sobowtóra. Próba rozwiązania zagadki, kim jest ten tajemniczy człowiek, staje się jego obsesją, a w konsekwencji prowadzi do zaskakującego finału.

Akcja filmu rozgrywa się na tydzień przed rokiem 2000 w tajwańskiej kamienicy, opustoszałej z powodu wybuchu epidemii. Choroba powoduje, iż ludzie boją się światła, pełzają i zachowują się jak karaluchy. Zdarzenia toczą się wokół dwóch bohaterów: Mężczyzny i Kobiety. Z powody epidemii obszar na którym przebywają, a którego z niewiadomych przyczyn nie chcieli opuścić jest objęty kwarantanną, a rząd zapowiada odcięcie wody pierwszego dnia nowego roku. Ich życia są wyjątkowo puste, nie ma w nich przyjaciół ani członków rodziny, których kiedyś mieli, ale najwyraźniej odeszli. Kiedy hydraulik zostawia dziurę w podłodze, otwierając furtkę między ich nasiąkniętych deszczem mieszkaniami, jest ona dla nich szansą kontaktu. Podglądają i podsłuchują się nawzajem, tęsknią do siebie, jednak podczas konfrontacji twarzą w twarz są skrępowani, nieporadni.

Film opowiada autentyczną historię ucieczki z więzienia, w której sam autor powieści i współscenarzysta José Giovanni brał udział w 1947 roku. Młody, wykształcony więzień Gaspard (Marc Michel) zostaje przeniesiony z innej celi. Nie z własnej woli trafia w sam środek spisku czterech zatwardziałych wyrokowców. Jego przybycie zmusza pozostałych do decyzji: wstrzymać ucieczkę czy dopuścić go do tajemnicy.

Sophie (grana przez niezwykle dojrzałą aktorsko Lisę Tomaschewsky) jedzie ze swoją najlepsza przyjaciółką Annabel (Karoline Teska) świętować Sylwestra w Antwerpii. Z optymizmem spogląda na nadchodzący rok, w którym ma rozpocząć wymarzone studia i usamodzielnić się w nowym hamburskim mieszkaniu. Niestety w zabawie coraz bardziej przeszkadza jej duszący kaszel, stąd po powrocie do rodzinnego Hamburga decyduje się na wizytę w szpitalu. Po dokładnych badaniach okazuje się, że jego przyczyną jest ciężka odmiana nowotworu, wymagająca natychmiastowej chemioterapii. Z 50 procentową szansą na wyleczenie dziewczyna poddaje się wielotygodniowemu leczeniu w klinice. Choć wspierają ją wspaniali przyjaciele i rodzina, ze zdumieniem odkrywa, że nie traktują jej oni jak dotychczasowej Sophie. Powoli staje się "chorą", na którą patrzy się jedynie poprzez jej medyczny przypadek. Dziewczyna postanawia mężnie stawić rakowi czoła i nie pozwolić, by zaszufladkowano ją w schemacie smutnej i zdesperowanej pacjentki. Żegna się ze swoimi pięknymi włosami i postanawia kupić dziewięć rożnych peruk (tytuł książki van der Stap właśnie do nich się odnosi), by pod każdą z nich żyć możliwie daleko od wyniszczającej choroby. W szpitalu karnie poddaje się co raz silniejszej terapii, jednak w wolnych chwilach jako blondwłosa Pam podróżuje z przyjaciółmi, jako Daisy rzuca się w wir szalonych imprez, zaś będąc rudowłosą, romantyczną Sue podrywa mężczyzn... Nagle okazuje się, że ma siłę nie na jedno, ale na dziewięć wspaniałych żyć. To, w którym występuje rak, zostaje zepchnięte w daleki kąt...

Film propagandowy. Pierwsza profesjonalna produkcja w dorobku Andrieja Tarkowskiego, choć zrobiona jeszcze na studiach. Obraz powstał na zamówienie radzieckiej telewizji, na obchody rocznicy zwycięstwa Armii Czerwonej nad III Rzeszą. Akcja toczy się w małym, rozwijającym się radzieckim miasteczku. Widzimy robotników wydobywających z ziemi całe magazyny bomb – pozostałości po hitlerowskich wojskach. Zwykle władze każą niszczyć takie arsenały na miejscu, jednak tym razem znalezisko jest tak ogromne, że zdetonowanie ładunków byłoby zbyt groźne dla miasta, dlatego robotnicy muszą się podjąć trudnego zadania: przetransportowania niebezpiecznych bomb poza aglomerację. Mieszkańcy zostają ewakuowani, a my oglądamy zmagania 'radzieckich bohaterów' z pozostałościami po 'niemieckich wrogach'. Z charakterystycznym dla propagandy patosem i sztucznym dramatyzmem.

Warszawa, świt. Maniek budzi się w pustym apartamencie. Nie wie, gdzie jest ani jak się tu znalazł. Stopniowo dochodzi do siebie... Jest w mieszkaniu Mateusza, swojego szefa. Maniek jest grafikiem komputerowym. Mieszka z Martą, przekonany jest, że ją kocha. Ma też kochankę, Helenę, z którą łączy go rutynowy seks. Helena jest mężatką. Ostatnio ta relacja przestała Helenie odpowiadać, zaangażowała się emocjonalnie. Wyciąga Mańka na randkę do domu za miastem...

Muzyka łagodzi obyczaje! Kto powiedział, że zawadiaka z posturą Arnolda Schwarzeneggera nie może zakochać się w operze? Dziewiętnastoletni Krzysztof trafia do niej przez przypadek - jako ochroniarz. Wzruszony pierwszą arią, którą w życiu słyszy, postanawia... rozpocząć lekcje śpiewu. Zderzenie dwóch, wydawałoby się skrajnie różnych światów: rapu i klasyki, siłowni i auli koncertowej, reżyserka i scenarzystka Kamila Chojnacka przedstawia z lekkością, humorem, przede wszystkim zaś z dużą sympatią dla swoich bohaterów.

Film opowiada o związku francuskiego rzeźbiarza Henri Gaudiera z Sophie Brzeską, pisarką polskiego pochodzenia pracującą jako guwernantka, która była od niego o 20 lat starsza. W 1910 r. wyjechali do Londynu gdzie żyli w skrajnej biedzie. Gdy wybuchła I wojna światowa Gaudier zgłosił się na ochotnika do armii brytyjskiej i tam zginął na froncie.

Evelyn, główna bohaterka filmu studiuje antropologię w Australii jeszcze przed wybuchem drugiej wojny światowej. Wybrała ten kierunek, ponieważ tylko tam przyjmowano kobiety. Na uczelni zakochuje się w swoim wykładowcy, doktorze Filipie Spencerze. Wkrótce biorą ślub. On otrzymuje z uczelni zlecenie, ma zbadać matriarchalną kulturę wyp Trobriada, znanych z niezwykle urozmaiconych zwyczajów seksualnych tubylców. Wybucha wojna. Na wyspie Evelyn poznaje niezwykłe zwyczaje tamtejszej ludności, podziwia piękne pejzaże i przekonuje się, że ta niezwykła kultura wymaga przede wszystkim ochrony, a ingerencja w obyczaje tubylców może się bardzo źle skończyć ( z jej winy córka wodza popełnia samobójstwo). Na wyspie Evelyn poznaje handlarza pereł - Micka Carpentera. Z czasem, wraz z obserwacją zwyczajów miłosnych tubylców, w bohaterce rodzi się namiętność wobec Micka. Jej symbolem jest piękna perła, którą mężczyzna obiecuje jej dać, jeśli wytrwa ona na wyspie. Z powodu kłótni z mężem Evelyn postanawia jednak opuścić wyspę. Po wyruszeniu kobiety w drogę Filip umiera na dezynterię. Jej nie pozostaje nic więcej, jak wrócić i odprawić zwyczaje pogrzebowe tak, jak robią to kobiety na wyspie. Evelyn goli włosy, ubiera spódnicę z liści i pości przez kilka tygodni. Gdy żałoba kończy się, może nareszcie być z Mickiem. Ich szczęście nie trwa długo. Rozdziela ich inwazja Japonii na Wyspy Trobriada. Ona wyjeżdża, on zostaje. Po zakończeniu wojny Evelyn szuka Micka na wyspie, zastaje jednak jego grób. Następnie, już w Australii pisze monografię o zwyczajach mieszkańców wysp Trobrianda. Podczas spotkań z czytelnikami ktoś zostawia jej na biurku piękną perłę. Evelyn wybiega z sali, aby znaleźć Micka - to miał być prezent od niego. Zastaje go w pewnym oddaleniu od budynku. Okazuje się, że stracił nogę- prawdopodobnie w czasie wojny. Evelyn tuli się jednak do niego mocno. Ten film to przede wszystkim piękne krajobrazy Oceanii i niezwykle subtelna, naznaczona symboliką perły opowieść o wielkiej namiętności między dwojgiem ludzi.

Francja, rok 1962 - sam środek wojny algierskiej. Nieśmiały Francois (Gaël Morel) zakochuje się w Serge'u (Stéphane Rideau). Chłopcy spędzają razem noc, jednak dla tego drugiego jest to tylko przygoda. W rzeczywistości pociąga go Maite (Élodie Bouchez), przyjaciółka Francoisa i córka nauczycielki-komunistki (Michèle Moretti), pozostająca pod wpływem wyniesionej z domu ideologii. Ich wzajemne relacje komplikuje pojawienie się Henri'ego (Frédéric Gorny), repatrianta z Algierii, który swoim radykalizmem politycznym, jednocześnie fascynuje i odpycha dziewczynę. 

Mieszkająca na wsi młoda mężatka Ewa, matka dwójki dzieci, sama z pomocą matki prowadzi dom w czasie, kiedy jej mąż Andrzej zarabia na rodzinę w Norwegii. W czasie wielomiesięcznej nieobecności męża, samotna, przeżywa romans z nastoletnim, zakochanym w niej chłopakiem. Zachodzi w ciążę i na kilka miesięcy wyjeżdża, żeby nie dawać pożywki plotkom. Rodzi dziecko i zostawia je do adopcji w szpitalu. Kiedy Andrzej przyjeżdża na komunię córki, czuje, że Ewa oddaliła się od niego. Po spotkaniu z kolegami podejrzewa, że żona coś przed nim ukrywa. Napięcie między małżonkami narasta. Napiętnowana przez ludzi, czuje się niezrozumiana, co wpływa też na jej relacje z dziećmi. Kiedy podczas jej pracy na plantacji dzikich róż, znika nagle jej 2-letni synek, wpada w panikę. Wkrótce dziecka szuka już cała wieś. Andrzej jest wściekły na Ewę. Czy odzyskają dziecko? Czy związek przetrwa? Czy Ewa pogodzi rolę walczącej o małżeństwo kobiety z rolą matki, która zmuszona została porzucić dziecko?