"Człowiek z kamerą" to poetycki obraz Moskwy lat 20., obserwowanej od wczesnych godzin rannych do momentów szczytu. Setki perspektyw, doskonały montaż i wielki żywioł filmowania. Wiertow nie tylko rejestruje rzeczywistość ale tworzy ją na nowo za pomocą wszechmocnego oka kamery. Niezwykłe rytmiczne zestawienia ujęć prowokują skojarzenia, obrazy codzienności zderzają się z autotematycznymi zdjęciami ukazującymi proces tworzenia dzieła filmowego.

Luke Shannon jest kamerzystą, który poszukuję nowych wyzwań, w nowej pracy. Znajduję ją, i zaczyna pracować dla MGM, ale nie tylko dla tego, że ta firma jest jego marzeniem, ale głównie dla pięknej kobiety. Dzięki temu może być bliżej niej. Po pewnym czasie, wraz z kamerą znajduję się w centrum pewnych ważnych wydarzeń.

Rybak Nolff żyje na wybrzeżu Brytanii. Ma syna Michela i chciałby, aby i on poszedł w jego ślady i zajmował się rybołóstwem. Michel woli jednak prowadzić rozwiązły tryb życia z przyjaciółmi z pobliskiego miasteczka. Kiedy matka Michela umiera, wyrodny syn kradnie pieniądze które były przenaczone dla jego siostry Djenny. O tym fakcie dowiaduje się Nolff, w wyniku czego zmusza syna, aby w otwartej łodzi wypłynął w morze. Ma nadzieję że to ono zadecyduje o jego losie.

Na scenie stoją krzesła. Pojawia się muzyk. Siadając kolejno na każdym z miejsc, w czarodziejski sposób zostawia na nich siedzące kopie samego siebie. Pod koniec sztuczki z rozmnażaniem mamy więc siedem krzeseł i siedem identycznych postaci. Muzycy rozpoczynają grę. Scenka kończy się zniknięciem sześciu wyczarowanych postaci i pustych już krzeseł. Samotny muzyk na opuszczonej scenie kłania się publiczności.

Gwynplaine jest synem Lorda Clancharlie. Z rozkazu króla na twarzy chłopca wyryto uśmiech. Jest to kara za zdradę jakiej dopuścił się wobec króla jego ojciec. Gwynplaine'a adoptuje podróżny showman i dzięki niemu Gwynplain zdobywa popularność. Zakochuje się w niewidomej Dei. Król umiera, a jego okrutny następca usiłuje skorumpować lub zniszczyć Gwynplaine'a.

Charlie ponownie wciela się w postać bezrobotnego. Przez pomyłkę dostaje portfel skradziony przez kieszonkowca. Niespodziewanie wzbogacony postanawia zabawić się w wesołym miasteczku. Jednak Charliego znajduje prawdziwy właściciel portfela i bierze go za złodzieja. Charlie ucieka i nagle wpada na arenę cyrku. Publiczność myśli, że to część przedstawienia i nagradza go oklaskami. Błazen z przypadku zostaje zatrudniony w cyrku. Niestety, w następnych przedstawieniach Charlie wypada fatalnie. Z pomocą przychodzi mu woltyżerka (Merna Kennedy), która podtrzymuje go na duchu i uczy sztuki aktorskiej. Charlie zakochuje się w pięknej nauczycielce, ale ona kocha linoskoczka. Klown uczy się chodzić na linie, by przyćmić rywala. Ale jego plan zawodzi. Nie zdobywa dziewczyny, a na dodatek zostaje wyrzucony z cyrku. Sen o miłości i karierze na scenie kończy się brutalnie.

Bogaty lord zakochuje się w dziewczynie. Pokojówka zagaduje go w parku i obejmuje go. Gdy dziewczyna widzi lorda w objęciach pokojówki, zrywa z nim. Bogacz postanawia popełnić samobójstwo, ale lokaj zamienia szklankę trucizny ze szklanką wody. Film "Cruel, Cruel Love" daje Chaplinowi okazję do parodii melodramatu. W domniemanych śmiertelnych konwulsjach bohater filmu ma przywidzenia piekła.

Grupa studentów zamiast przygotowywać się do egzaminów, woli spędzać czas w pobliskiej kawiarni i flirtować z piękna kelnerką. Jeden z nich Takahasi (Tatsuo Saito), przygotowuje się do egzaminu, robiąc sobie ściągi na koszulce. Przez pomyłkę jego gospodyni zabiera ją do pralni i chłopak nie zdaje, tak samo jak czwórka jego najbliższych przyjaciół.

Buster podczas gry w golfa z Sybil zostaje okradziony. Uciekinier z więzienia zamienia się z Busterem na ubranie, i przez to Buster trafia do więzienia. Dowiaduję się, że zostanie powieszony. Próbuję więc uciec... kiedy jeden z więźniów atakuję strażników, on zabiera jednemu z nich mundur...

Ronald (Buster Keaton), który będąc w  szkole średniej swój czas poświęcał głównie książkom, a nie jak inni rówieśnicy, sportowi, zostaje porzucony właśnie na rzecz sportowca, swojego rywala, Jeffa (Harold Goodwin), przez ukochaną, Mary (Anne Cornwall). W związku z tym Ronald decyduje się na zmiany. Postanawia iść na studia i poświęcić się wszystkim rodzajom sportów, jakie na studiach funkcjonują, aby ponownie zdobyć dziewczynę.

Charlie jest szeregowcem, biorącym udział w ćwiczeniach podczas I wojny światowej. Oddział, w którym jest nasz bohater, składa się z wyjątkowo niezdarnych żołnierzy, a Charlie przewyższa wszystkich swoją niekompetencją. W nocy ma sen o swoich wojennych wyczynach, podczas których zgłasza się na ochotnika do zrobienia wypadu na stronę wroga. Czy to wszystko było tylko snem?

Czwarty film Chaplina w Essanay. Gdy Charlie znalazł w Niles park podobny do Westlake powrócił do wypróbowanej formuły z Keystone: do Charliego interweniującego w kłopotach dwojga zdecydowanie niefortunnych kochanków. Jest to więc kolejny film "parkowy" w dorobku artysty. Tramp jest tu osobą bardzo mało sympatyczną. Jest nie tylko kieszonkowym złodziejem, ale na dodatek łajdakiem.

Charlie zostaje zwolniony z więzienia i od razu wpada w tarapaty. Były skazaniec namawia Charliego do udziału w napadzie na dom. Jednak właścielka domu, Edna, przyłapuje ich na gorącym uczynku.

Mack Sennett zabrał swoich głównych aktorów - Chaplina, Arbuckle'a, Sterlinga i Conklina - do sali tańca, gdzie zaimprowizowali zwariowaną komedię "Tango Tangles". Trzej pierwsi rywalizowali o względy dziewczyny wydającej numery za oddane na przechowanie kapelusze (Minta Durfee). Poza Conclinem, który nosił mundur Keystone'owego policjanta, wszyscy wystąpili we własnych ubraniach i bez charakteryzacji. Sterling był liderem zespołu, a Arbuckle jednym z muzyków, przystojny Chaplin zawianym, lekko wygolonym żigolakiem. Prawdziwi bywalcy lokalu przyglądają się im z nie udawanym rozbawieniem i dla umiejscowienia sceny film zaczyna się od prawdziwego popisu tańca. Chaplin wykonuje ekscentryczne tango, a w scenach bójki groźnie kręcąc wypiętym siedzeniem zapowiada pięściarskie sukcesy w przyszłych filmach.

Młodzieniec spaceruje po parku prowadząc wózek inwalidzki z siedzącym w nim wujkiem. Wolałby jednak w tym czasie spotkać się z dziewczyną. Prosi więc przechodnia (Charlie Chaplin), aby go na jakiś czas zastąpił. Charlie chętnie wstąpiłby na moment do pubu, ale nie ma pieniędzy. Gdy starszy pan zasypia stawia on wózek obok żebraka i "pożycza" kubeczek na monety oraz napis z prośbą o datki.

Gdy na plaży wiatr zwiewa Charlie'emu kapelusz z głowy ten próbując go złapać wdaje się w bójkę z przypadkowym przechodniem. Niedługo później usiłuje poderwać stojącą nieopodal piękną dziewczynę (Edna Purviance), co jednak nie podoba się jej ukochanemu. Postanawia zatem obdarzyć uczuciem inną kobietę, która okazuje się być żoną nowego znajomego z plaży.

Charlie Chaplin wciela się w postać niezdarnego kelnera, który pracuje w kawiarni i musi wykonywać polecenia surowego szefa. Pewnego dnia poznaje przypadkiem piękną dziewczynę (Mabel Normand) i aby jej zaimponować podaje się za ambasadora Grecji. Jest ona zachwycona nowym adoratorem. Nie podoba się to jednak jej narzeczonemu.

Żona wysyła męża do sklepu, by kupił butelkę mleka dla dziecka. W tym czasie Ambrose zamierza wysłać list miłosny do kobiety z jego pensjonatu. Dwaj mężczyźni spotykają się w restauracji i wychodząc przypadkowo zakładają niewłaściwe płaszcze. Mabel, żona Charliego znajduje list i myśli, że ma on kochankę, a żona Ambrose'a znajdując butelkę podejrzewa go o nieślubne dziecko...