Erik jest przerażającym potworem straszącym w gmachu paryskiej opery. W wilgotnych korytarzach znajdujących się w piwnicach opery, przygotowuje Christine Daae do zostania operową divą. Po wstrząsającej serii wydarzeń, w tym zrzuceniu przez Upiora ogromnego żyrandola na protektorów opery, czołowy sopran opery zostaje zmuszony do zrezygnowania z występu w spektaklu. Umożliwia to zajęcie jego miejsca przez Christine. Erik w swoim podziemnym królestwie wyznaje jej miłość, ale ona kocha Raoula de Chagny'ego. Upiór żąda od niej, aby zerwała z nim stosunki. Wtedy pozwoli jej wrócić na scenę. Christine zgadza się. Jednak, gdy tylko wydostaje się z podziemi, wpada w ramiona Raoula i razem snują plany udania sie do Anglii po premierze spektaklu tej nocy. Jednak Upiór podsłuje ich rozmowę i w czasie występu porywa Christine do głębin swoich lochów. Raoul i tajny agent Simon Buguet muszą śledzić Erika i uwolnić Christine.

"Upadek domu Usherów" jest poetyckim filmem grozy, najznakomitszym osiągnięciem tego gatunku w historii kina. Opowiada o Allanie, gościu rodziny Usherów. Jest on znajomym pana domu, mieszkającego wraz z chorą żona i doktorem. Mistrzowskie wykorzystanie środków naturalnych wzbogacanych zabiegami technicznymi (zdjęcia zwolnione, nakładane i trickowe) sprawia, że film nabiera niepowtarzalnego, szlachetnego charakteru ekranowego poematu. Epstein podsumowuje tutaj własne poszukiwania w dziedzinie środków wyrazu awangardowego impresjonizmu, tworząc ten wyjątkowy film - sen. "Gdyby zamiast imitować procedery literackie, film zechciał rozwinąć i wykorzystać swoje powiązanie ze snem i marzeniem sennym, mogłoby stworzyć system ekspresji o niesłychanej subtelności, o ogromnej sile i niezwykłej oryginalności." (Jean Epstein).

Gangster Bull Tweed zabija z zazdrości kolegę i idzie za swój czyn do więzienia. Jego narzeczona i wspólnik planują jego ucieczkę. Jednak w czasie dopracowywania szczegółów rodzi się między nimi uczucie...

Clair w swoim szóstym utworze transponuje na ekran zwietrzały wodewil z połowy XIX wieku, dokonując tego z podziwu godną lekkością i inwencją. Wyraznie udoskonala pomysły autorów oryginału, czyniąc akcję bardziej klarowną i spiętrzając perypetie wokól poszukiwań duplikatu zjedzonego przez konia kapelusza z florenckiej słomki (koń należy do pana młodego jadącego na własny ślub; kapelusz do zdradzajacej zazdrosnego męża damy, która nie może się pokazać w domu bez owego nakrycia głowy; na dobitkę rogacz poznaje całą historię z ust żonkosia, nieświadomego osoby rozmówcy). Film jest wspaniale komunikatywny. Nie tylko w kraju, ale i poza granicami Clair zanotował olbrzymi sukces i zdobył sławę, którą utrzyma przez trzydzieści lat.

Gizella jest niema, ale ma wielki talent, jej taniec wyraża wszystkie jej emocje. Gizella mieszka tylko z ojcem, kiedy poznaje przystojnego adwokata, natychmiast się zakochuje. Niestety ten łamie jej serce; Gizella wyraża swój ból w tańcu, zostaje słynną baleriną. Jednak nie jest szczęśliwa. Wkrótce jej interpretacja partii umierającego łabędzia przyciąga uwagę na wpół szalonego barona, który widzi w niej doskonałe przedstawienie śmierci; baron od dawna szukał natchnienia do swojego obrazu na ten temat. Prosi Gizelę o pozowanie. Jednak ponowne spotkanie Gizeli z ukochanym odmienia ją, nie jest już w stanie być odzwierciedleniem mrocznych fantazji barona, co prowadzi do tragicznego finału...

Trwa I wojna światowa. W trakcie bitwy na froncie zachodnim dochodzi do bójki między dwoma amerykańskimi żołnierzami, Phelpsem (William Boyd) i O'Gaffneyem (Louis Wolheim), odciętymi od reszty oddziału. Zajęci walką zostają otoczeni przez Niemców i wzięci do niewoli. W obozie jenieckim zaprzyjaźniają się i podejmują wspólną decyzję o ucieczce. Rozpoczyna to szalone pasmo przygód, które zawiedzie ich aż do Arabii.

Podróżujący na Zachód kowboj Dan O'Malley (George O'Brien) spotyka Lee Carleton (Olive Borden) i jej ojca, kiedy pomaga im wymienić zepsute koło. Carletonowie podrużują do Dakoty z kilkoma końmi wyścigowymi, które w ich nadzieji mają im pomóc w wyścigu po nową ziemię. Dan zostawia ich samych i wyrusza na spotkanie z pociągiem. Carletonowie jadą dalej. Ale zostają napadnięci przez trzech mężczyzn...

Film opowiadający o losach Stefci Rudeckiej (Jadwiga Smosarska), ubogiej dziewczyny, w której zakochuje się przystojny ordynat Michorowski (Bolesław Mierzejewski). Ich związek wywoła skandal i zgorszenie wśród wyższych sfer, co pośrednio doprowadzi do tragedii. Film na podstawie powieści Heleny Mniszkówny.

Widzimy tutaj dwusekundową scenkę na moście w Leeds. Widać na niej ruch uliczny, a konkretnie przejeżdżające wozy i idących ludzi. Reżyser wybrał akurat to miejsce, ponieważ chciał ukazać ruch.

Ludwika - była wychowywana przez ciotkę i wuja. Gdy Robert Skalski wyznaje jej miłość staje przed trudnym wyborem. Pomimo tego, że mężczyzna błaga ją by za niego wyszła ona odmawia. Nie chce żadnych sprzeczek z wujostwem. Sprawa zaczyna się komplikować, gdy na jaw wychodzi fakt, iż ciotka była kochanką Roberta...

Młoda Letty Mason (Lillian Gish) po śmierci rodziców opuszcza rodzinną Virginię i wyjeżdża na farmę przybranego brata w dalekim Teksasie. Dziewczyna nie jest przyzwyczajona do trudnych, surowych warunków życia, nieustającego wiatru, a jej przyjaźń z panem domu Beverlym (Edward Earle) budzi niechęć i wrogość jego żony Cory (Dorothy Cumming). Letty jest zmuszona wybierać między trzema starającymi się o jej względy mężczyznami. Kiedy poznany w drodze do Teksasu bogaty ranczer Roddy (Montagu Love) okazuje się nie być zainteresowany ślubem, Letty musi wyjść za prostego kowboja Lige'a (Lars Hanson), który godzi się z tym, że młoda żona go nie kocha i postanawia zebrać pieniądze na jej powrót do Virginii. Tymczasem Letty zajmuje się domem, starając się w ten sposób odwdzięczyć Lige'owi. Czuje się samotna i przerażona ciągłym wyciem wiatru...

Wikingowie dokonują krwawego najazdu na Northumbrię leżącą w północnej Anglii. Uprowadzony zostaje miejscowy hrabia Alwin (LeRoy Mason), który od tej pory jest zakładnikiem Skandynawów, a właściwie wojowniczki Helgi (Pauline Starke). W ten sposób trafia on do drużyny Leifa Ericssona (Donald Crisp), który to zamierza wypłynąć z Norwegii, by szukać nieznanych lądów. W jego mniemaniu leżą na one daleko na zachód od Grenlandii, którą odkrył już jego ojciec, słynny Eryk Czerwony (Anders Randolf).