Ostatnie nieme arcydzieło Charlesa Chaplina, które powstało prawie dziesięć lat po wprowadzeniu dźwięku. Pewien robotnik, wykończony nerwowo, dostaje się do szpitala psychiatrycznego. Potem wielokrotnie popada w konflikt z prawem i ma kłopoty ze znalezieniem nowej pracy. Poznaje piękną dziewczynę....

Niema adaptacja jednej z najsłynniejszych baśni Hansa Christiana Andersena. Film opowiada historię małej dziewczynki, która w ostatni wieczór starego roku bosa, głodna i zmarznięta wędruje po ulicach swojego miasta, bezowocnie próbując sprzedać choćby jedną wiązkę zapałek.

Boris Barnet, uczeń Lwa Kuleszowa, ujawnia się w swym pierwszym filmie jako mistrz komedii. W tym satyrycznym utworze rozprawia się z trudnościami codziennego życia w Związku Radzieckim. ..Natasza pracuje w salonie kapeluszniczym i zakochuje się w studencie. Ponieważ on nie ma gdzie mieszkać, ukrywa go w mieszkaniu swej szefowej. Gdy wszystko się wydaje, Natasza traci pracę. Obligacje państwowe, które otrzymuje jako odprawę, są właściwie bez wartości, na loterii przynoszą jej jednak duże szczęscie, które dzieli ze swym ukochanym.

Pierwszy film Cecila B. DeMille z tzw. cyklu biblijnego. Dwaj bracia, McTavish i John - ciężko pracujący stolarz oraz bogaty architekt, Dan, rywalizują o miłość tej samej dziewczyny. Konflikt potęguje się w momencie, gdy John odkrywa, że brat używa przy budowie katedry tandetnych materiałów, co prowadzi do zawalenia się kościoła.

Życie robotnika pracującego na wielkiej budowie, na dzień przed i w dzień po wypłacie.

Thymiane (Louise Brooks) jest piękną, młodą dziewczyną, której życie nie rozpieszcza. Wychowana przez ojca Karla (Josef Rovenský) i ciotkę (Vera Pawlowa), w młodym wieku była świadkiem samobójstwa swojej niani Elisabeth (Sybille Schmitz). Thymiane wkrótce po tym zdarzeniu zostaje uwiedziona przez aptekarza Meinerta (Fritz Rasp), pracownika swojego ojca i zachodzi w ciążę. Kiedy odmawia wyjścia za mąż, jej dziecko zostaje jej odebrane, a ojciec posyła ją za karę do domu wychowawczego dla dziewcząt. Ucieka stamtąd i trafia do domu publicznego. Nie mając perspektyw na przyszłość, zaczyna w nim pracować. Tam poznaje hrabię Nicolasa Osdorffa (André Roanne), który obiecuje jej pomoc i lepsze życie.

Wyprodukowana przez Ulricha Seidla adaptacja książki Elfriede Jelinek przekłada wymagającą prozę noblistki na język kina. "Dzieci umarłych" to triumf wyobraźni i dowód na to, że sztuka filmowa wciąż posiada potężne szamańskie moce. Osadzona w bukolicznych pejzażach Styrii opowieść koncentruje się na wydarzeniach w górskim zajeździe Alpenrose, gdzie zachwyceni turyści popijają sznycle piwem. Na górskiej drodze pewnego dnia dochodzi jednak do wypadku, za sprawą którego w idyllę niespodziewanie wdziera się śmierć, zamieniając bergfilme w szalone kino grozy. Copper i Liska wykorzystują "duchologiczny" potencjał taśmy Super 8 i kina niemego, by egzorcyzmować niechlubną austriacką przeszłość oraz pełną hipokryzji współczesność. Popkulturowe klisze i konwencje pozwalają im obnażyć mity, kłamstwa i konformizm kultury austriackiej, która unika rozliczeń z nazizmem. Równie celnie operujące grozą, co humorem "Dzieci umarłych" wskrzeszają zmarłych i organizują wielki pochód zombie. W tym niesamowitym ekranowym przemarszu, zwieńczonym wielką kulinarno-seksualną orgią, biorą udział kaci i ofiary, skandynawscy turyści i toksycznie ze sobą związane matka z córką, a także głodni syryjscy poeci, których wyrzucono z Alpenrose. 

Druga w dorobku Rene Claira ekranizacja wodewilu i drugi sukces. Film to komedia charakterów. Opowiada o perypetiach nieśmiałego prawnika, starającego się o rękę panny z dobrego domu. Ojciec ukochanej jest względem zalotnika przychylny. Ma jednak problem: drugiego kandydata - bardzo natarczywego i antypatycznego.

Film opowiada histoie dwóch osiroconych sióstr (które zagrały siostry Dorothy i Lillian Gish). Dziewczynki wychowują się razem w jednym domu do momentu wybuchu rewolucji francuskiej, kiedy to zostają rozdzielone.

Victor Frandsen (Johannes Meyer) jest domowym tyranem. Jego żona Ida (Astrid Holm) musi pracować jak niewolnik. Codziennie wstaje o świcie by zajmować się domem, a wieczorami do późnej nocy dorabia szyjąc. W ciągu dnia pomaga jej stara niania Vicora, Mads (Mathilde Nielsen). Staruszka, widząc poświęcenie żony wobec męża i dzieci, prosi jej matkę, Panią Kryer (Clara Schønfeld), aby zabrała Idę do siebie. Po powrocie do domu, Victor dowiaduje się, że żona wyjechała do matki. Gdy przyjeżdża do domu teściowej, Pani Kryer z lekarzem oznajmia mu, że kobieta jest na krawędzi wyczerpania i potrzebuje odpoczynku. Załamany Victor zaczyna odczuwać wyrzuty sumienia.

Rok 1914. Spokojne życie na francuskiej farmie rodziny Moreau przerywa wojna. Andre Moreau (Einar Hanson) wstępuje do armii. W pobliżu zostaje wybudowany obóz jeniecki. Mona (Pola Negri), siostra Andre, zostaje na gospodarstwie. Obserwując niemieckich więźniów dziewczyna czuje nienawiść, zwłaszcza, że niektórzy patrzą na nią łakomym okiem. Wkrótce jednak na jej farmie zaczyna pomagać przystojny Oscar Muller (Clive Brook), który okazuje się być dobrym człowiekiem. Między nim a Moną wybucha uczucie.

Po odwiedzeniu szpitala dla psychicznie chorych młoda dziewczyna zaczyna mieć przerażające wizje. Jeden z chorych twierdzi, że jest hrabią Drakulą, a dziewczyna, błądząc pomiędzy światem realnym a obłąkańczymi majakami, zaczyna mieć problemy z odróżnieniem fikcji od rzeczywistości…

Dwóch kelnerów (Chaplin i Conklin) musi przejąć piekarnię, w czasie strajku piekarzy. Strajkujący potajemnie umieszczają w surowym bochenku chleba dynamit, który wstawiony do pieca powoduje wybuch. Anegdota służy przede wszystkim jako pretekst do śmiesznych scenek z lepiącym się ciastem i chmurami mąki, ale w filmie widać dalszy rozwój reżyserskiej inwencji Chaplina w wykorzystaniu atelierowych dekoracji i ograniczonych ustawień kamery. Mack Sennett początkowo zaniepokojony był tym, że Charlie przekroczył 1000 dolarów budżetu w produkcji filmu. "Dough and Dynamite" jednak okazał się jednym z największych kasowych przebojów Keystone.

Londyn czasów wiktoriańskich. Doktor medycyny Henry Jekyll (John Barrymore) poświęca swój czas na leczenie biednych i prowadzenie badań w laboratorium. George Carew (Brandon Hurst), ojciec jego narzeczonej Millicent (Martha Mansfield), zarzuca mu, że poświęcając czas innym, zaniedbuje własne życie. Sugeruje, że każdy człowiek posiada dwie natury, dobrą i złą. Zaintrygowany tymi słowami Jekyll podejmuje eksperyment, mający wydobyć mroczną stronę jego duszy.

Harry Shelby (Harry Langdon) dzięki swoim nadopiekuńczym rodzicom przez długie lata nosił tylko spodnie sięgające do kolan. W końcu w dowód uznania dorosłości dostał swe pierwsze długie spodnie. Niemalże natychmiast przeczuwa, że ożeni się ze swoją sympatią z dzieciństwa Priscillą (Priscilla Bonner). Jednak zamiast tego przyspieszone bicie serca w jego pierwszym gwałtownym poczuciu męskości wywołała Bebe (Alma Bennett), "szybka" kobieta z miasta. Mylnie uważając, iż Babe też jest nim zainteresowana, Harry jest gotowy na wszystko by pomóc swej wybrance, gdy ta ląduje w więzieniu. Wkrótce się jednak na tym sparzy, a urocza Priscilla wciąż będzie czekać aż jej mężczyzna pójdzie po rozum do głowy.

Żona alpinisty Dr Johannesa Kraffta (Gustav Diessl) ginie w trakcie wspólnej z nim wspinaczki. Jako że wypadek wynikał z zaniedbania Kraffta, zdarzenie to nie daje mu spokoju. Mija dziesięć lat i świeżo poślubieni Karl Stern (Ernst Petersen) i Maria Majoni (Leni Riefenstahl) przybywają do chatki położonej w pobliżu St. Moritz. Spotykają tam Kraffta, który wciąż obsesyjnie poszukuje zmarłej przed laty żony. Wspólnie z nim w roli przewodnika decydują się wspiąć na Piz Palü. W trakcie wspinaczki Dr Krafft łamie nogę, przez co zostają uwięzieni w nieprzyjaznych górach na czas zbliżającej się zamieci...