W małym miasteczku mieszka Clay, jego najlepszy przyjaciel Earl oskarża go o spanie ze swoją żoną i na jego oczach popełnia samobójstwo. Jakiś czas później zostają znalezione zwłoki dziewczyny w jeziorze, później zasztyletowane zwłoki wdowy po Earlu. Głównym podejrzanym staje się Clay. Nikt nie chce mu wierzyć, że mordercą może być przypadkowo poznany facet z baru dla kierowców ciężarówek...

Pierwszy pełnometrażowy film Ivana Passera, który debiutował rok wcześniej krótką fabułą według prozy Hrabala - "Nudne popołudnie". 'Intymne oświetlenie" określane jest jako komedia, ale jest nią w takim samym stopniu jak wczesne filmy Formana - po prostu Passer, długoletni, jeszcze od czasów wspólnego dzieciństwa przyjaciel Formana, potrafi dostrzegać śmiesznostki w życiu i zachowaniu ludzi. Nie ma natomiast mowy o celowym konstruowaniu gagów i scen komediowych. W gruncie rzeczy, choć "Intymne oświetlenie" wywołuje u widza uśmiech, jest to film na wskroś głęboki, który dotyka samej istoty egzystencji ludzkiej. Podczas krótkiej wizyty stołecznego muzyka u przyjaciela, kolegi z konserwatorium, mieszkającego w niewielkim miasteczku, do głosu dochodzą skrywane często, wstydliwe uczucia: poczucie życiowego niespełnienia, wpływ wspomnień, zrozumienie kim się jest naprawdę. Ta komedia jest smutna, owiana melancholią, atmosferą senności, spowolnienia czasu, charakterystycznego dla czeskiej prowincji lat sześćdziesiątych. Jednocześnie jednak "Imtymne oświetlenie" przenika ściskający za gardło tragizm, który się kryje za wyborami żyviowymi każdego z nas. Po tym filmie Passera okrzyknięto natychmiast jednym z nahwybitniejszych reżyserów jego czasów, a wpływy "Intymnego oświetlenia" można dostrzec w wielu późniejszych filmach, choćby w "Strukturze kryształu" Zanussiego.

Czy napisałeś kiedyś scenariusz? Czy może odważyłeś się komuś TO przeczytać? Czy ten ktoś chciał abyś przestał czytać w trakcie pierwszego ujęcia pierwszej sceny? Andolpho Rollo jest autorem takiego scenariusza jest beznadziejnym grafomanem i romantykiem. Erudyta na pokaz, który stara się w każdej linijce swego scenariusza zawrzeć najbardziej akrobatyczne wiadomości. Kto mógłby słuchać lub nie daj Boże chcieć nakręcić taką kupę bzdur? Odpowiedź brzmi - Joe. Starzejący się mafiozo z plikiem pieniędzy do wyprania stara się przy okazji zaprowadzić Andolpho do bardzo ciekawej krainy zwanej 'prawdziwym życiem'. Kiedy Joe pojawia sie w życiu Andolpha jego wszystkie skryte marzenia zdają się być w zasięgu ręki: jego nudny film zostanie wyprodukowany, zdobędzie serce swojej pięknej sąsiadki pozna co znaczy wyjść z domu... Alexandre Rockwell znany szerokiej publiczności jako reżyser epizodu 'the wrong man' z filmu 'Cztery pokoje' stworzył w tym wcześniejszym jego filmie cudowny czarno-biały portret człowieka "któremu się wydaje" ale który w końcu poznaje prawdziwy sens życia. Film polecam wszystkim notorycznym grafomanom, aktorom od siedmiu boleści niedoszłym reżyserom i operatorom a także wszystkim tym, którym się wydaje!

Nie jest to najlepszy dzień w życiu jaskiniowca Broga. Jego żona Oola właśnie wyrzuciła większość jego rzeczy, ponieważ chce mieć czystą i zadbaną jaskinię. Ale Brog nie jest jeszcze gotowy, aby rozstać się ze swoimi rzeczami. Jest on szczególnie przywiązany do swojego tajemniczego kamienia, którego używa do polowania. Po całym dniu spędzonym samotnie w dżungli, głodny i przemoczony, wraca do domu. Zbliżając się do niego, słyszy krzyczącą Oolę. Okazuję się, że jaskinia jest atakowana przez złośliwego niedźwiedzia. Brog nie waha się ani przez moment i pędzi z pomocą.

Carter Webb (Adam Brody) to scenarzysta telewizyjny. Właśnie rozpadł się jego kolejny związek z kobietą. Porzuciła go znana aktorka. Ze złamanym sercem Carter opuszcza Los Angeles. Jedzie do chorej babci mieszkającej na spokojnym przedmieściu Detroit, by się nią zaopiekować. Po przyjeździe nawiązuje znajomość z sąsiadką babci, Sarą Hardwicke (Meg Ryan), i jej dwiema córkami. Carter szybko odkrywa, że każda z tej trójki ma, jak on sam, osobiste problemy. Znajomość z nimi pozwala mu zrozumieć, że to, co wydawało mu się końcem, jest początkiem czegoś zupełnie innego. Dzięki Sarze odnajduje w końcu prawdziwą miłość, której zawsze szukał.

Joe Harper [Michael Maloney], niespełniony aktor przeżywający załamanie nerwowe, postanawia wystawić w wiejskim kościółku w wigilijny wieczór "Hamleta". Nie mając gotówki, wybiera różnej maści nieudaczników, pechowców oraz frustratów, których jedyną zaletą jest olbrzymi zapał do gry. Wszyscy oni wyjeżdżają na prowincję, lecz opanowanie dość ekscentrycznych artystów graniczy niemal z cudem. Początkowe konflikty przeradzają się jednak niebawem w głębokie więzi przyjaźni.

Po zagładzie nuklearnej życie na Ziemi zanikło prawie całkowicie. Ocalała jedynie ostatnia oaza nazwana Interzone. Strefę tę zamieszkuje tajemnicze plemię. Na obrońcę zagrożonego obszaru zostaje wyznaczony samotny wojownik imieniem Swan.

Peter (Vincent Piazza) i Ruby (Cobie Smulders) są młodym małżeństwem z trójką dzieci. W ich związku nie dzieje się jednak najlepiej. Para nie potrafi już ze sobą normalnie rozmawiać. Ich codzienność pełna jest ciągłych kłótni i nieporozumień. Przyjaciele małżeństwa postanawiają interweniować. Zapraszają Petera i Ruby do spędzenia wspólnego weekendu na wsi. Wieczorna rozmowa dotycząca kłopotów pary nie przebiega jednak zgodnie z planem. Na światło dzienne zaczynają wychodzić problemy pozostałych uczestników spotkania.

Ten fikcyjny dokument w większości rozgrywa się we wnętrzach Studia nr 5 (słynne studio Felliniego Cinecitta) - tu właśnie przyjeżdża ekipa z japońskiej telewizji, aby zrobić wywiad z Fellinim, który rozpoczął właśnie zdjęcia do filmowej adaptacji "Ameryki" Franza Kafki. Włoski reżyser wstrzymuje jednak pracę, aby oprowadzić Japończyków po swoim studiu, czyli własnym mikroświecie wypełnionym postaciami, rekwizytami i symbolami z jego filmów. Studio nr 5 odwiedza również Marcello Mastroianni, ulubiony aktor Felliniego, przebrany w kostium Magika Mandrake'a. Jego przybycie przypomina twórcy o Anicie Ekberg, która partnerowała Mastroianniemu w głośnym "Słodkim życiu" - Fellini, wraz z aktorem i japońską ekipą, postanawia odwiedzić Anitę w jej domu i tam właśnie, na rozciągniętym płótnie, obejrzeć fragmenty "Słodkiego życia". Poruszający temat sztuki i rozliczenia z własną twórczością "Wywiad" to nie tylko obraz podsumowujący dorobek Federico Felliniego, ale też niezwykłe, finezyjne formalnie i przejmująco szczere dzieło, które doceniono m.in. w Cannes (decyzję o nagrodzie przyznano jednogłośnie) i na festiwalu w Moskwie. Wraz z następnym filmem włoskiego mistrza, nakręconym dwa lata później "Głosem z księżyca", "Wywiad" uważany jest dziś za swoisty testament tego oryginalnego twórcy i wizjonera, dla którego kino było snem, a jednocześnie najważniejszym medium odkrywającym świat i człowieka. Podczas realizacji "Wywiadu" Fellini wiedział już, że umiera, a wraz z nim umiera sacrum kina bezczeszczone przez wszechobecną telewizję. Nienawidził jej za to, że niszczy magię obrazu, pozwala nim manipulować i odrealnia rzeczywistość - twórca "Ginger i Freda" wytoczył nawet proces Berlusconiemu, późniejszemu premierowi Włoch, za przerwanie jego filmu reklamami. Fellini, wielokrotnie nagradzany w Cannes i Wenecji, laureat Oscara i nagrody BAFTA, umierał jednak z przeświadczeniem, że nie rozumie współczesnych czasów i nowej publiczności (jego dwa ostatnie filmy nie spodobały się widzom). Zmarł 31 października 1993 roku.

22-letni Neal (James Marsden), syn zamożnego prawnika, marzy o karierze malarskiej. Ojciec wolałby jednak, aby chłopak studiował prawo. Życie Neala zmienia się w dniu, w którym poznaje O.W.Granta (Gary Oldman). Tajemniczy mężczyzna może spełnić jedno życzenie każdego człowieka. Dzięki niemu Neal wyrusza do nieistniejącego miasta, drogą, której nie ma na mapie, by dostarczyć pewnemu klientowi przesyłkę o nieznanej zawartości. W trakcie podróży spotyka różne osoby i zaczyna rozumieć, co jest w życiu ważne.

Ambitny i inteligentny Billy Rago (D. De Vito), choć odebrał staranne wykształcenie, nie radzi sobie w życiu. Pewnego dnia niespodziewanie traci pracę. Po długim poszukiwaniu znajduje wreszcie posadę nauczyciela literatury na obozie szkoleniowym armii amerykańskiej. Niestety, jego uczniowie to niezbyt rozgarnięci młodzieńcy. Proste z pozoru zadanie okazuje się karkołomnym przedsięwzięciem.

Beztroskie życie Valentina (Eugenio Derbez) w słonecznym Acapulco zostaje przerwane, gdy zostaje mu podrzucone niemowlę. Mężczyzna opuszcza Meksyk i wyrusza do Los Angeles w poszukiwaniu matki dziecka. Zamiast tego znajduje nowy dom dla siebie i dla małej Maggie (Loreto Peralta). Przez sześć lat Valentin wychowuje dziewczynkę zarabiając na życie jako jeden z najlepszych kaskaderów w Hollywood. Szczęśliwe życie obojga przerywa pojawienie się biologicznej matki Maggie. Mężczyzna po raz pierwszy od dawna czuje strach,  że straci nie tylko córkę, ale także najlepszego przyjaciela.

Pierwsza komedia młodego twórcy Marcina Stankiewicza... Inspektor Harry i jego przyjaciel muszą odnaleźć i wsadzić za kratki złodzieja podejrzewanego o kradzież – Sprytnego Okularnika, jest to pretekst do zaczęcia popisówy kabaretowej Marcina Stankiewicza.

Miasto elektryzuje informacja o ucieczce Doktora Szpona. Władze Metro City i policja nie są w stanie nic zrobić gdy ma on zamiar wykorzystać prehistorycznego gada do swoich celów. Jedyną nadzieją jest jak zwykle nieustraszony Inspektor Gadżet. Razem z siostrzenicą Polly i zakochanym w niej Żwirkiem oraz nieodłącznym psem Bzikiem dołożą wszelkich starań aby ocalić świat. Zapowiada się ciekawa i pełna niespodzianek przygoda ...

Komedia fantastyczno-przygodowa, kinowa wersja bijącego rekordy popularności serialu telewizyjnego. Jej bohaterem jest pracownik ochrony, szary przeciętniaczek, który nieoczekiwanie zmienia się w super inspektora policji, zdolnego do niezwykłych transformacji i dysponującego najnowszymi zdobyczami techniki. Tylko on może stawić czoła najbogatszemu i najgroźniejszemu złoczyńcy świata.