Grupa dzieci lubi piosenkę zatytułowaną "Purpurowy pożeracz ludzi". Pewnego dnia, jedno z nich, chłopczyk o imieniu Billy (Neil Patrick Harris) spotyka dziwną istotę. Ma jedno oko, jest purpurowy, ma róg i przypomina postać z piosenki. Chłopczyk zaprzyjaźnia się z potworkiem, który okazuje się być bardzo przyjacielski i umuzykalniony.

Film opowiada historię młodej kobiety, która prowadzi ponure życie kelnerki z New Jersey w latach 30-tych XX wieku. Miejscowe kino jest dla niej miejscem schronienia, ucieczki przed smutkami życia. Utraciwszy pracę, chcąc podnieść się na duchu, idzie do kina. Tam w niezwykły sposób poznaje młodego i pełnego werwy archeologa Toma Baxtera - który jest bohaterem filmowym, nie rzeczywistym, jedynie postacią odgrywaną przez aktora. Bohater filmowy w trakcie projekcji przerywa dialog, schodzi z ekranu kinowego i ku zdumieniu reszty widowni podchodzi do Cecylii. Film jest pomysłowym pomieszaniem fikcji i realnego świata, i zarazem bardzo nowatorskim i odkrywczym przykładem podejścia do kina, jego możliwości kreacji życia i ludzkich losów. Tu gdyby nie magia kina, Cecylia przeżyłaby po prostu kolejny seans, po którym musiałaby wrócić do jej szarego, dotychczasowego życia...

Idący ulicą Elmer Fudd zauważa na wystawie sklepu zoologicznego promocję na zakup królika. Zauroczony zwierzątkiem mężczyzna postanawia je kupić. Elmer bardzo stara się zapewnić Bugsowi prawdziwy dom, ale zwierzak nie jest zadowolony i pokazuje nowemu właścicielowi swoje drugie oblicze.

Akcja filmu opartego na motywach opowiadań Petra Šabacha, rozgrywa się w latach 80. Opowiada o dwóch diametralnie różnych rodzinach: rzeźbiarza Máry i towarzysza Břečki, dyrektora szkoły podstawowej. Pierwsza z nich prześladowana jest przez reżim, druga wesoło płynie z głównym prądem. Obok rodziców w filmie pojawiają się dorastające dzieci, które mają własne zdanie na temat ich postaw. Włóczą się bez celu po przedmieściach, chodzą na wagary, a czas zabijają marzeniami o wspólnej ucieczce poza granice codzienności. Tytuł filmu "Pupendo" zainspirowany został dziecięcym rytuałem inicjacyjnym. Dla reżysera Jana Hřebejka i scenarzysty Petra Jarchovský'ego, pupendo stanowiło chleb powszedni życia szkolnego za komuny. Doświadczyli zarówno roli ofiary, jak i kata... Film charakteryzuje gorzko-komiczna groteskowa przesada. Dzięki galerii najróżniejszych typów ludzkich "Pupendo" nawiązuje do teraźniejszości. Bo chociaż zmienia się kontekst czasowy, wewnętrzne postawy i dylematy, tak samo jak konflikty pokoleń, są wieczne. Podstawowym budulcem filmu są sytuacje, których poezja, prawdziwość i humor wynikają z doskonałej pracy z aktorem charakteryzującej wszystkie filmy Hřebejka.

Pierwszy pełnometrażowy, kolorowy polski film. Komedia obyczajowa o życiu i pracy odbudowujących stolicę murarzy. Hanka Ruczajówna (Lidia Korsakówna) przyjeżdża z wycieczką do Warszawy. Zakochuje się w stolicy i murarzu Janku (Tadeusz Schmidt), z którym spędza wieczór podczas zabawy na Mariensztacie.

Antonio i Paulo po latach związku postanawiają wziąć ślub. Uroczystość ma się odbyć w rodzinnym mieście Antonia na południu Włoch. Jego ojciec jest tam burmistrzem. Chce uchodzić za tolerancyjnego, jednak okazuje się, że jego otwartość ma swoje granice. Wyraźnie rozróżnia, co jest męskie, a co gejowskie i ślub jego syna z innym mężczyzną zwyczajnie nie mieści mu się w głowie. Zupełnie inaczej jest z matką Antonia, która chce zaprosić na wesele całe miasto. Nie wyobraża też sobie, że na uroczystości może zabraknąć rodziców Paula. Tylko że Paul stracił z nimi kontakt już dawno temu.

Steven Gold jest komikiem, który wyleciał właśnie ze szkoły medycznej. Steve ponadto regularnie pracuje też w "Gas Station" - klubie w Nowym Jorku. Tymczasem Lilah Krytsick - znudzona życiem gospodyni domowa, także próbuje swych sił w tym biznesie. Niestety nie ma talentu. Steve bierze ją pod swoje skrzydała i uczy ją wszystkiego. Jednakże, gdy TV chce nadać program z klubu, ich przyjaźń się kończy ...

Barry Egan (Adam Sandler) jest drobnym przedsiębiorcą, który od lat szuka kobiety swojego życia. Jak dotąd bezskutecznie. Przyczyn swoich niepowodzeń Barry upatruje w fakcie, iż wychowywał się w wielodzietnej rodzinie i miał aż 7 sióstr, których zachowanie i stosunek do brata skrzywiły jego psychikę. Pewnego dnia poznaje jednak ekscentryczną Lenę, która wydaje się być tą, której szuka. Kiedy jednak wydaje się, iż Barry jest na dobrej drodze aby ułożyć sobie życie popada w konflikt z właścicielami sex-telefonu...

Mark, uczeń liceum, prowadzi piracką radiostację. Jego audycje wprawiają w stan ekstazy kolegów i koleżanki. Jednakże ten cięty, ironiczny, sardoniczny, liryczny i obsceniczny D.J. na "żywo" jest rozpaczliwie nieśmiały - w szkole chodzi przygarbiony, z wbitym w ziemię wzrokiem, w okularach na nosie. Jego programy to coś w rodzaju prywatnego notatnika, z rozważaniami, rozmowami ze sobą, z błazenadą i oczywiście z muzyką. Z czasem Mark zaczyna dostawać od swoich słuchaczy listy, odpowiada na nie, wdaje się w ich osobiste przeżycia i problemy, staje się anonimowym i podziemnym ośrodkiem szkolnego życia.

W jednym z amerykańskich college'ów trwa walka o tytuł najlepszego bractwa. Dziewczyny należące do Alfa Omega Pi chcą zwyciężyć, organizując zawody dla niepełnosprawnych i przede wszystkim przygotowując do nich zawodników. Jednym z nich jest Pumpkin (Hank Harris), który wkrótce staje się kością niezgody między szefową bractwa a opiekującą się nim Carolyn (Christina Ricci).

Czternastoletni chłopak Rudy (przyjaciel Trippera - gwiazdy pierwszej części "Pulpetów") chce desperacko pozbyć się dziewictwa. Pewnego razu spędza noc z Wendy (którą w sekrecie kocha, lecz nie wie czy jest ona tą jedyną) i oglądają film porno pt. "E.A.T. M.E.: The Sextra-Terestrial" z występującą tam Roxanne Du Jour. Kiedy film się kończy, dowiadują się w wiadomościach że ta gwiazdka porno właśnie zginęła. Tymczasem, w Niebie Roxanne zostanie aniołem, jeśli dokona jednego dobrego uczynku. Postanawia ona pomóc Rudy'emu w jego niecodziennych problemach. Wszystko zaczyna się kiedy młodemu spodobała się siostra miejskiego osiłka Mean Gene...

Thomas Chester King (Michael Caine), znany lepiej jako Mickey King, wiedzie spokojne życie autora szmirowatych powieści. Przemoc, spiski, szybki seks, łatwe kobiety, tajemniczy mordercy, twardzi przestępcy oraz cyniczni bohaterowie zamieszkują jedynie strony jego książek. Do czasu. W wydawnictwie, dla którego pracuje zjawia się niejaki Ben Dinuccio (Lionel Stander) z propozycją nie do odrzucenia. Tajemniczy "ktoś" (Mickey Rooney) chce, aby King spisał jego wspomnienia. Lecz zamiast zwykłego spotkania lub rozmowy telefonicznej, świeżo upieczony autor widmo rusza w podróż na Maltę, gdzie spotka swego zleceniodawcę. Bardzo szybko życie Kinga zaczyna przypominać historie z jego powieści, a on sam trafia w środek pewnej zagadki.

Tytułowy bohater, lekarz wojskowy, operuje w koszarowym szpitalu na Ziemiach Zachodnich Kiziora, pułkownika UB. W nagrodę za udany zabieg Kwiatkowski otrzymuje tygodniowy urlop. Wraz z przyjacielem jedzie wyszabrowaną ciężarówką do Warszawy. W ruinach swojego domu spotyka sąsiadkę sprzed wojny, Krysię i natychmiast się w niej zakochuje. Zaprasza dziewczynę na bal do ocalałego hotelu "Polonia" i tam, po awanturze z rosyjskim oficerem, chcąc ratować skórę, udaje wysoko postawionego pułkownika UB.

Venli, psycholożka zatrudniona w klinice leczenia bezpłodności, marzy o założeniu rodziny. Jej wieloletni partner Antero  jest u progu kariery sportowej i obawia się, że pojawienie się dziecka mogłoby zaprzepaścić jego szanse. Z obawy przed utraceniem Venli oświadcza się jej, jednocześnie w tajemnicy poddaje się zabiegowi wazektomii. Zdesperowana Venla decyduje się skorzystać z usług kliniki, w której pracuje. Pomaga jej w tym Satu – lekarka, mająca przeprowadzić sztuczne zapłodnienie. Między kobietami rodzi się uczucie, które daje Venli zupełnie nową perspektywę na macierzyństwo i związki. Pułapki dorosłości to film o odkrywaniu na nowo swojej seksualności, ale przede wszystkim to intrygujące studium problemów, z jakimi borykają się współczesne pary.

Pudłaki to urocze psotne świrusy, które uwielbiają zabawę i mają dobre serca. Wiodą spokojne radosne życie w zbudowanych pod ulicami miasteczka Cheesebridge podziemiach, a ubierają się w pozostawione do recyklingu pudełka, które noszą jak żółwie swoje skorupy. Są przyjazne i zupełnie niepodobne do nadętych wytwornych mieszkańców wiktoriańskiego Cheesebridge, których obsesją jest bogactwo, pozycja klasowa i uchodzące za szczyt luksusu najbardziej śmierdzące na świecie sery. Starając się trzymać razem w swoim podziemnym świecie, Pudłaki zajmują się tym, co najbardziej lubią i najlepiej potrafią - zbieraniem odpadków po ludziach. Przerabiają je potem na fantastyczne, magiczne wynalazki. Ich działania nie znajdują jednak zrozumienia w świecie ludzi, szczególnie w kontekście nieprawdziwych opowieści rozsiewanych na ich temat.