Film przedstawia uczucia i stosunki łączące samotną kobietę żyjącą we współczesnym Tokio i jej kota, Chobiego. Świat widziany z perspektywy kota przedstawia nam jej i jego życie na tle pędzącego świata. W pewnym momencie dostrzegamy, że świat ogranicza się tylko do tej dwójki, którą łączą miłość i zaufanie.

Kameralna opowieść o matce i córce, żałobie i akceptacji. Zamknięty w czterech ścianach subtelny dramat psychologiczny wpisany w polską rzeczywistość. Mija właśnie pół roku, odkąd zmarł ojciec Weroniki. Kobiety w zupełnie odmienny sposób radzą sobie z gwałtowną stratą. Żyją pod jednym dachem, ale obok siebie. Dopiero wyrwane z nieznośnej dla obu rutyny, zmuszone do konfrontacji ze sobą, mogą wreszcie szczerze porozmawiać.

Krótkometrażowy, trochę inny do poprzednich obrazów, film Davida Cronenberga opowiada historię grupy chłopców, którzy znajdują starą kamerę Panavision i postanawiają przy jej pomocy nakręcić swój własny film...

Na pierwszy rzut oka to zwyczajna kobieta. Jednak co kilka miesięcy rutyna opuszcza jej życie. W tajemnicy przed bliskimi wyrusza w daleką podróż. Zmienia środki transportu jak rękawiczki, skrupulatnie zacierając za sobą wszelkie ślady. W czasie rozmów telefonicznych tka sieć kłamstw. Co siedzi w jej głowie i jaki jest cel tej podróży?

Kobieta siedzi, odczytując i układając w myślach list. Korespondencja najwyraźniej dotyczy skomplikowanego emocjonalnego splotu rozmaitych związków i nieporozumień. Wchodzi lekarz. Siada przed kobietą, delikatnie owijając kikuty jej nóg, które ucięte są na wysokości kolan. Kobieta nie przerywa pracy nad swoim listem, nie zwracając uwagi ani na lekarza, ani na wykonywane przez niego czynności.

Fama głosi, że istnieje odmiana gry "w chowanego" zwana "Otokoyo". Odmiana ta różni się od zwykłej tym, że jest śmiertelnie niebezpieczna - dzieci muszą ukrywać się przed demonami a stawką jest tu życie. Grupa dzieci postanawia zagrać w "Otokoyo"...

W upalny dzień na ranczu wszystkie konie znalazły dla siebie zajęcie. Jeden poleruje sobie kopyta, drugi robi na drutach, trzeci czyta gazetę, a rumak rzuca podkowy na drążek. Nagle pod farmę przyjeżdża autobus, z którego wysiada grupa pięknych turystek. Biegnące kobiety ignorują konia machającego do nich zza płotu i wybierają rumaki ze stajni. Dla zrozpaczonego ogiera zostaje ostatni pasażer – kaczor Donald, który nie przypada zwierzakowi do gustu.

W końcu nadchodzi długo oczekiwany dzień i ze złożonych jajek wykluwają się malutkie kaczątka, które podążają za matką w stronę wody. Jedno z nich nie umie pływać i nie może dołączyć do kaczej rodziny. Jerry, słysząc płacz ptaszka, próbuje pomóc i nauczyć go, jak utrzymywać się na wodzie. Gdy jego wysiłki okazują się próżne, udaje się do domu po koło ratunkowe. W międzyczasie załamana kaczuszka, czując się niepotrzebna i opuszczona, spotyka Toma, który planuje ją zjeść.

W filmie wyszydzane są ludzkie przywary - złośliwość, upór, przekora i chęć niszczenia. Pinezka, płot i globus są bohaterami krótkich żartów.

Główny bohater trafia do więzienia i z miejsca zostaje popychadłem wszystkich. Przez przypadek udaje mu się znokautować największego oprycha. Jego sytuacja zmienia się diametralnie.

Prosiak Porky i Kot Sylwester rozbijają namiot na pustyni. Gdy układają się do snu, nad pustynię nadlatuje latający spodek z ptakopodobnym mieszkańcem Jowisza, którego zadaniem jest dostarczyć na swoją planetę przedstawicieli życia ziemskiego. Spodek odrywa kawałek ziemi z Sylwestrem i Porkym i unosi w przestrzeń kosmiczną, ku ich błogiej nieświadomości.

Dziewięcioletni Julian (Ed Oxenbould) zawsze mówi prawdę i czuje potrzebę postępowania słusznie, co nie przysparza mu popularności w szkole. Chłopak chodzi do czwartej klasy, gdzie musi się zmagać z zaczepkami i nielubianymi wychowawcami. W trakcie jednej z lekcji zostaje wysłany przez nauczyciela do gabinetu dyrektora, gdzie staje się świadkiem głęboko skrywanej tajemnicy.