Każdy się chyba kiedyś zastanawiał, choć przez chwilę, dlaczego w trakcie spaceru psy szczekają na stworzonka takie jak gołąb, wiewiórka, czy świerszcz. Animacja Billa Plymptona odpowiada na to pytanie. W humorystyczny sposób ukazuje park w innym świetle niż do tej pory go postrzegaliśmy.

Dwa kojoty, ojciec i syn, wyją nocą do Księżyca, gdy wyczuwają zapach pysznego jedzenia. Wkrótce trafiają na obozowisko Pluto i Mikiego. Jednak zdobycie smakołyków nie jest łatwe, ponieważ strzeże ich czujny pies.

Film jest awangardowym dziełem Jean`a Genet`a. Jest to jedyny film, który wyreżyserował według własnego scenariusza. Film opowiada o więziennym życiu, zawiera także elementy fantastyczne. Widz sam musi określić, gdzie kończy się realizm i zaczyna się fantazja.

Niespełna 20-minutowy film, który stał się początkiem kina surrealistycznego. Obraz składa się z kilku luźnych scen, które nie pozostają ze sobą w żadnym konkretnym związku. Jedyną rzeczą, która je łączy jest chęć zaszokowania widza. Oglądamy zatem człowieka trzymającego na sznurku obciętą dłoń, zbliżenie rozcinanego brzytwą oka, czy dwa fortepiany, wewnątrz których znajdują się rozkładające ciała osłów.

W galaktyce drogi mlecznej, na trzeciej od Słońca planecie Układu Słonecznego, Kazimierz, lat 68, montuje urządzenie do łączności z kosmosem. Dokładnie w tej samej czasoprzestrzeni rozpoczyna się walka o udział w historycznej misji Mars One.

Po 12-letnią Riley przychodzi chłopak, by zabrać ją na lodowisko. Zaniepokojony ojciec dziewczynki dotrzymuje mu towarzystwa, a w tym samym czasie mama próbuje dowiedzieć się czegoś na temat gościa od córki. Pierwsza randka Riley to dla jej rodziców tak stresujące przeżycie, że szalejące w ich głowach emocje powodują bardzo dziwne zachowania.

Student paryskiego uniwersytetu (w tej roli późniejszy znany producent i reżyser Barbet Schroeder) jest pod wrażeniem młodej, atrakcyjnej kobiety, spotkanej przypadkiem na ulicy. Brak mu jednak zdecydowania, żeby nieznajomą zagadnąć. Kiedy wreszcie przezwycięża początkową nieśmiałość - kobieta znika bez śladu. Regularnie powraca więc w to samo miejsce, wierząc, że ją jednak odnajdzie. Chwile oczekiwania urozmaica sobie wizytami w pobliskiej cukierni, gdzie kupuje codziennie ciastka. A że podobny rytuał uprawia wytrwale, coraz lepiej poznaje młodą ekspedientkę, u której owe ciastka zamawia. Stopniowo dojrzewa w nim konflikt - między czekaniem na przeznaczenie, a pokusą będącą na wyciągnięcie ręki. Pierwsza z serii opowieści moralnych - cyklu realizowanego przez Erica Rohmera w latach 1963-72.

Irlandia, rok 1977. Z powodu wpadki podczas służby na mszy, Damien (Scott Graham) otrzymuje 3 miesięczny zakaz grania i oglądania piłki nożnej. Szybko dostaje jednak okazję do zrehabilitowania się gdyż parafię odwiedza arcybiskup, a ministrant jest jedynym rezerwowym. Jeśli postara się, zdąży obejrzeć mecz ulubionej drużyny w walce o puchar Europy. Jednak czy młody kibic jest wstanie myśleć o czymkolwiek innym niż kopanie piłki?

Fotograf ustawił już swój aparat i jest gotowy zrobić zdjęcie pewnemu dżentelmenowi. Fotografowany bierze lusterko by jeszcze zobaczyć czy dobrze wygląda. Tuż przed tym jak fotograf ma zrobić zdjęcie, dżentelmen wstaje by podejść do aparatu bliżej. Sfrustrowany fotograf wkrótce staje się zniecierpliwiony.

Uniwersalna przypowieść o różnicach opowiedziana trzema kolorami. Historia o tym, co naturalne i wykluczone, normalne i niezwykłe. Film porusza ważną kwestię: jeśli natura nie jest zagrożeniem dla nikogo, to kto lub co powstrzymuje nas od życia własnym życiem - prawdopodobnie jedynym, jakie mamy - jak najpełniej?

Oszałamiający wizualnym pięknem film kanadyjskiego twórcy to dokument wyjątkowy. Peter Mettler od lat realizuje filmy, które wymykają się wszelkim kategoryzacjom. Polegając na własnej intuicji, tworzy prace z pogranicza eseju, eksperymentu i dokumentu. Tematem jego najnowszego filmu jest dewastacja środowiska w kanadyjskim stanie Alberta. Od wielu lat wielkie - głównie państwowe - firmy wydobywają tam ropę naftową z pokładów piasków bitumicznych. Proces ten wymaga bardzo dużych nakładów, a do tego w porównaniu z tradycyjnymi metodami wydobycia ropy uwalnia niemal o połowę więcej gazów cieplarnianych. Co najgorsze, wiąże się też z nieodwracalnym skażeniem gruntu, a co za tym idzie - miejscowych rzek, które rozprowadzają toksyczne substancje na ogromnym obszarze. Mettler nakręcił "Petropolis" na zamówienie Greenpeace. Ale nie ma w tym filmie rozmów  z działaczami ani ofiarami, nie ma dziennikarskiego śledztwa i tropienia  odpowiedzialnych za katastrofę. Bo w tym dokumencie mówią obrazy. Zapierające dech w piersiach panoramy gigantycznych obszarów dziewiczej niegdyś tajgi, teraz zrytej przez buldożery i mieniących się wszystkimi barwami tęczy ogromnych toksycznych wycieków. Mettler cały swój film nakręcił z helikoptera. Bo ponadludzka perspektywa jest konieczna, by ukazać rozmiary tej tylko wizualnie pięknej katastrofy. Dobitnie uświadamia nam to jedno zapierające dech w piersiach super-zbliżenie, kiedy pośród nieskończonego ogromu krajobrazu dostrzegamy wreszcie pojedynczą ludzką postać.

Suzanne kocha Alberta, który kocha Arthura, który kocha aktorkę, która kocha się w kierowcy kabrioletu. Jest też Noc, która kocha tylko siebie i Śmierć, która kocha tylko raz. Trzeba wziąć głęboki oddech, by wszystkich pocałować i potrzeba dużo czasu, by nikogo przy tym nie zranić.

Sebastian (Nicolas Wollesen) odkrywa swoją seksualność i poszukuje drugiej połowy w Internecie. Trafia tam na starszego, pełnego pożądania Jacoba (Mads Hjulmand), który wprowadza go do swojego świata. Szybko okazuje się, że nowo poznany chłopak wcale nie pragnie miłości, a Sebastiana czeka pasmo rozczarowań.

Jessica i David Clausen to młoda para z New Jersey, która odziedziczyła po śmierci ciotki, piękny, wart siedem milionów dolarów dom w Nowym Jorku. Jednak prawo podatkowe Nowego Jorku mówi, że do dziewięciu miesięcy po przejęciu spadku, należy zapłacić podatek wysokości 50% jego wartości, w związku z czym Jessica i David nie mogą zatrzymać domu. Zmuszeni do sprzedaży wprowadzają się do niego na kilka miesięcy, aby go wyremontować. W domu zaczynają się jednak dziać dziwne rzeczy: hałasy na schodach, głuche telefony w środku nocy, a we frontowym oknie pojawia się blond dziewczynka w czerwonym sweterku. Jessica uważa, że mieszkanie w nawiedzonym domu jest ekscytujące i postanawia ona odkryć jego tajemnicę.