Pierwszy dźwiękowy film zrealizowany przez Eisensteina, skazany przez radzieckie władze na nieistnienie, zrekonstruowany został dopiero po trzydziestu latach. Fabuła pierwszej wersji filmu oparta została na jednej z noweli Turgieniewa, do której reżyser dodał słynną historię pioniera Pawki Morozowa, symbolu donosiciela, zabitego przez swojego braci ojca po tym, jak doniósł do NKWD na swych rodziców, iż nie oddali państwu całego zboża. Dramat ten Eisenstein ukazał przez pryzmat bogatych odniesień do wątków biblijnych. Film nie spotkał się z aprobatą urzędników rządzących kulturą i mimo kolejnych przeróbek (nad jedną z nich pracował także Izaak Babel) nie wszedł na ekrany kin.