Lucía, młoda nauczycielka mieszkająca w Madrycie, po śmierci ojca wraca w rodzinne strony wraz ze swoja córką Clarą. W miejscowości, w której spędziła swoje dzieciństwo, otoczonej morzem i przez to zwanej „Wyspą”, odnajduje wielonarodowy świat będący wynikiem kolejnych migracji (ci, którzy właśnie przybyli, inni, którzy są tam już wiele lat, i jeszcze inni, którzy po prostu wracają). W powietrzu wyczuwa się atmosferę strachu – przed obcymi, innymi. Pomimo wszystko, Lucía decyduje się pozostać na tej „wyspie” i kontynuować rodzinny interes, co staje się dla niej pretekstem do zmiany sposobu życia.