Do starego, położonego w górach zamku, przerobionego na dom wczasowy o wdzięcznej nazwie "Dolina Szczęścia", przybywają wczasowicze. Witając nowy turnus kierowniczka z góry uprzedza, że muszą się liczyć z niedogodnościami wynikającymi z mroźnej zimy i tzw. trudności obiektywnych. Wśród gości jest niepoprawny romantyk Artur, nieśmiały i nie wyrobiony towarzysko, który najłatwiej porozumiewa się z dziećmi, chętnie powierzanymi jego opiece przez rodziców. Jest prymitywny, grubiański, ale skuteczny uwodziciel Kazik, piękna rozwódka Basia i hrabia Wojciechowski, potomek dawnych właścicieli zamku. W tajemniczej scenerii rozgrywają się dziwne zdarzenia. Arturowi, który na każdym kroku szuka niezwykłości i magii, udaje się z pomocą małych przyjaciół wyjaśnić tajemnicę mebla-pułapki i nocnych sygnałów zza wzgórza. Nieoczekiwanie kierowniczka ogłasza koniec turnusu, z powodu wyczerpania się funduszy, jedzenia i opału. Goście protestują, ale okazuje się, że w nocy cały personel "Doliny Szczęścia" zniknął bez śladu. Głodni i zziębnięci wczasowicze przeszukują zamek. Przypadkiem odkrywają piękną Salę Księżycową. Na przekór wszystkiemu postanawiają zostać. Wysyłają Artura po pomoc, lecz na dworze szaleje śnieżyca, chłopak błądzi wśród zamieci. Nagle spostrzega pociąg, który utknął w zaspie. Błaga o pomoc i pożywienie, ale nikt go nie rozumie, pasażerami są wyłącznie cudzoziemcy. Zdesperowany wraca do "Doliny Szczęścia". Wtedy do akcji wkracza duch zamczyska.