Rok 1696. Młody samuraj, Inukai Heishiro, jest synem głowy klanu Nagashima. Wynajęty przez klan mistrz sztuk walki, Kazamatsuri w niejasnych okolicznościach odchodzi, zostawiając za sobą zwłoki, a zabierając skarb klanu - ceremonialny miecz który darował im 80 lat wcześniej szogun Tokugawa. Brak miecza może doprowadzić do poważnych konsekwencji, według ojca Heishiro nawet do rozłamu w klanie. By temu zaradzić starszyzna dochodzi szybko do wniosku, że w końcu tylko oni mogą odróżnić miecz prawdziwy, od fałszywego. Inukai nie zgadza się z metodami ojca. Jest młody, porywczy, szybciej działa niż myśli, najważniejszą sprawą jest dla niego honor to typowy samuraj. Mimo przestróg wyrusza w pościg wraz z dwoma przyjaciółmi. W konfrontacji z Kazamatsuri są jednak bez szans. Rannego Inukai ratuje obcy, przypadkowo spotkany ronin. Historia starań o ukrycie kradzieży i odzyskanie miecza jest pretekstem do prostej, ale bardzo zgrabnej historii, w której szybko przestają się liczyć miecze, a ważne są charaktery. Film nie jest komedią ale smaczków dodaje mu wiele pastiszowych scen, wyśmiewających stereotypowe wyobrażenia o samurajach i, raczej już w poważniejszej konwencji, poddających w wątpliwość pewne dogmaty, choćby wierność suwerenowi. Ciekawa jest ścieżka dźwiękowa, łącząca tradycyjny w tego typu obrazach podkład (szum wiatru, brzmienia instrumentów strunowych i perkusyjnych) z mocną muzyką rockową w scenach szermierki.