Mamy rok 1943. Żydowska rodzina Lernerów nocą pośpiesznie opuszcza swoje mieszkanie. Wszystko za sprawą donosu na gestapo złożonego przez dozorczynię kamienicy. Bynajmniej nie zdecydowały jej antysemickie uprzedzenia, ale niechęć do codziennych dźwięków fortepianu. Syn Lernerów (Erik Berchot) jest bowiem uzdolnionym pianistą. On, siostra Salome (Evelyne Bouix) i rodzice (Michel Piccoli, Francoise Fabian) muszą szukać nowego schronienia. Trafiają do małego, burgundzkiego miasteczka, by zamieszkać u zaprzyjaźnionego chirurga (Jean-Louis Trintignant) i jego żony (Annie Girardot). Znajdują w nich prawdziwe wsparcie, a młody Vincent (Richard Anconina) w córce Lernerów się nawet zakocha. Przejściowa stabilizacja nie trwa jednak długo... Jeden z najbardziej osobistych filmów Leloucha jest oskarżeniem Francuzów o antysemityzm i rozliczeniem się z okupacyjną kolaboracją. Obrazy z czasów wojny przeplatają się ze scenami sięgającymi lat 20 (młodość rodziców Salome). Całość spina bardzo współczesna klamra - wydarzenia są opowiadane z punktu widzenia córki Lernerów, która po latach pisze wspomnieniową książkę.