Głównym bohaterem filmu Wojciecha Fiwka jest siedmioletni Marek - chłopiec samotny, zgubiony, rozpaczliwie poszukujący ciepła i miłości. Jego rodzice to dwoje młodych naukowców, całkowicie oddanych karierze zawodowej. Ona właśnie kończy pracę doktorską, on szkicuje kolejne projekty, mające zapewnić mu awans. Wobec dziecka stosują rygor i bezwzględną dyscyplinę. Z malcem nie łączy ich żadna więź psychiczna. Nie starają się zrozumieć jego potrzeb, nie mają pojęcia o jego marzeniach, problemach. Marek popada w ostrą depresję. Rodzice miast porozmawiać z synem, z miejsca wędrują z nim do lekarza. Ten aplikuje siedmiolatkowi środki uspokajające. W gabinecie lekarza Marek dostrzega kota. Budzi się w nim przemożna chęć posiadania własnego zwierzątka - upragnionego przyjaciela. Rzecz jasna rodzice nawet nie chcą o tym słyszeć. Niechętnym okiem patrzą też na wywodzącego się z robotniczej rodziny kolegę syna. Wreszcie Marek za uciułane kieszonkowe kupuje świerszcza - stworzonko dostatecznie małe, by dało się je schować przed wzrokiem rodziców. Zwierzę jednak podobnie jak człowiek, nie potrafi żyć długo w samotności, choruje, po czym zdycha. Zrozpaczony chłopak, w tajemnicy przed wszystkimi zakopuje zwłoki owada na podmiejskim cmentarzu. Najmocniejszą stroną filmu jest kreacja Maćka Tomczaka. Świetnie prowadzony przez reżysera mały aktor wiarygodnie ukazuje dramat swego bohatera. Kiedy trzeba, jest wzruszający, kiedy trzeba, trochę zabawny, zawsze jednak - prawdziwy. (www.filmpolski.pl)