Pierre Wesselrin - ubogi muzyk mieszkający w Paryżu pewnego przedpołudnia otrzymuje telegram informujący o śmierci swojej bogatej ciotki. Jako jeden z dwóch żyjących spadkobierców uznał to jako dar losu. Na konto przyszłego spadku zorganizował więc naprędce huczne przyjęcie dla wszystkich znajomych. Następnego dnia odkrywa jednak, że jego zidiociały kuzyn zdążył go w porę wydziedziczyć. W jednej chwili popada w nędzę. Zostaje zmuszony do pośpiesznego opuszczenia mieszkania i do ucieczki z samego Paryża. Odtąd wraz z kilkoma przyjaciółmi żyje i śpi na ulicy. Pierwszy pełnometrażowy film Rohmera będący rodzajem tragikomedii o ludziach dotkniętych ubóstwem i skazanych na stopniową izolację, w którym początkowe akcenty komiczne mieszają się z tonem melancholii i nieuchronnością nadchodzącej tragedii.