W małej miejscowości, u stóp zamku krzyżackiego, siedemnastoletni Franek, syn kierownika szkoły, oraz czternastoletni Andrzej i pięcioletni Jacek, którzy przyjechali tu do dziadków, rozczytują się w Krzyżakach Sienkiewicza. Obserwują również prace archeologiczne prowadzone w okolicy zamku. Kiedy chłopcy wybrali się pojazdem własnej konstrukcji spenetrować ruiny, wpadają nagle do lochów. Wychodzą na dziedziniec zamku krzyżackiego 28 lipca 1406 roku. Uwięzieni przez Krzyżaków, uciekają, posługując się sprzętem z XX wieku. Trafiają na dwór księcia Janusza Mazowieckiego w Ciechanowie. Krzyżacy usiłują odbić zbiegów; w walce uczestniczą chłopcy, którzy z powrotem dostają się do krzyżackiej niewoli. Rycerz Powała z Tczewa stacza walkę z Krzyżakiem Janem z Lotaryngii. Zwycięstwo Polaka jest warunkiem zwolnienia chłopców. Powała zwycięża, ale komtur poleca podać Polakom zatrute wino. Chłopcy biegną, by ostrzec drużynę księcia przed podstępem. Krzyżacy ruszają w pościg. Uciekinierzy dostają się do lochów, którymi docierają do rozbitego pojazdu. Zmęczeni zasypiają. Odnajdują ich archeolodzy pracujący w pobliżu. Dowodem uczestnictwa w dziwnej przygodzie jest pierścień Jacka, otrzymany w darze od księżnej Anny.