Dwudziestoczteroletni Gabino zastygł w życiu smutnym i monotonnym. Dni upływają mu według rutyny dyktowanej przez pracę kierowcy ciężarówki i powroty do domu, który chłopak dzieli z matką, Teresą. Oboje, codziennie mijając się w od lat utrwalonym układzie, przestali już rozglądać się za nadzieją na ponowne nawiązanie ze sobą kontaktu. Syn wydaje się kryć w sercu głęboką urazę. Matka systematycznie obdarza go pretensjami za to, że nie jest jak jego brat, który z powodzeniem ułożył sobie dorosłe życie, choć przy okazji zapomniał o pielęgnowaniu swoich korzeni. Dopiero śmierć babci Gabino wybudza tę dwójkę z wieloletniego marazmu. Zjednoczeni we wspólnym celu, odnajdują w sercach namiastkę wzajemnej miłości, która jeszcze nie zwiędła.