Miliony pracowników chińskich fabryk szyjących dla nas, Europejczyków, dżinsy i bawełniane koszulki to mieszkańcy wiosek, którzy zostawili swoje rodziny, by zarabiać na ich utrzymanie w dynamicznie rozwijających się miastach. Miastach oddalonych o tysiące kilometrów od ich rodzinnych stron. Na tej (taniej) sile roboczej opiera się szybki rozwój gospodarczy Chin, a z drugiej strony - ich coraz większy wpływ na globalną ekonomię. Raz w roku wszyscy robotnicy próbują spotkać się ze swoimi rodzinami, aby spędzić z nimi Chiński Nowy Rok. Chińskie miasta pogrążają się wtedy w totalnym chaosie - tłumy ludzi próbują za wszelką cenę dostać się do przepełnionych pociągów, by wyruszyć w daleką drogę do domu. Debiutujący, chińsko-kanadyjski reżyser Lixin Fan (pracował wcześniej przy produkcji filmu „W górę Jangcy!”) koncentruje swoją opowieść na rodzinie z prowincji Syczuan. Na początku lat 90. małżeństwo Changhua i Sugin Zhang zostawiło pod opieką dziadków roczną córeczkę Qin wyjeżdżając do pracy w fabryce. Parę lat później do dziewczynki dołączył jej młodszy brat, Yang. Państwo Zhang marzyli o lepszym życiu dla swoich dzieci, ale jedynym sposobem na zrealizowanie tego marzenia była praca w fabryce z dala od domu. Tylko w ten sposób mogli zapewnić dzieciom lepsze wykształcenie, a co za tym idzie - ciekawszy start. Ale w 2006 roku, gdy poznajemy rodzinę Zhang, ich 16-letnia córka ma już własne plany. Qin prawie nie zna rodziców, uważa, że porzucili ją dawno temu, więc dlaczego ma się podporządkowywać ich woli? Dziewczyna rzuca szkołę i szuka dla siebie pracy. W fabryce.