Janko nie obchodzi własna rodzina (żona Mare i siedmioletni synek Bruno), chyba że wiąże się to z seksualną gratyfikacją lub awansem w społecznej hierarchii. Kiedy tuż przed Świętami Bożego Narodzenia Mare traci pracę, Janko bije ją, zmuszając do ucieczki z synkiem z domu. Po nieprzyjemnym epizodzie w domu przyjaciółki oboje lądują na ulicy. Początkowych scen filmu Matanica, kiedy poznajemy rodzinę na krawędzi dezintegracji, nie powstydziłoby się wielu klasyków kina europejskiego. Jednak reżyser nie jest zainteresowany budowaniem uniwersalnej paraboli na temat ludzkiego losu, lecz osadzoną w konkretnym środowisku historią walki kobiety o własną godność i przeżycie. Analizuje także specyfikę Chorwacji, w której transformacja w ustrój kapitalistyczny wytworzyła moralną pustkę.