Jest to historia miłości mężczyzny który patrzy. Patrzy na rzeczy i ludzi dokładniej niż entomolog, będąc przy tym swego rodzaju degustatorem życia. Zagubiony w tłumie szpieguje twarze, szare lub pełne pasji, które mijają go na ulicach. Może spotka w ciasnej uliczce kobietę, ale nigdy jej nie zatrzyma, pozostanie sam w swojej nicości, na swojej drodze, która- jak sam uważa- prowadzi w ramiona kochanki. Leon tylko patrzy. Posiąść obiekt na który się patrzy to stracić go. Wie, że największym pragnieniem jest pragnienie niespełnione, bo ono nigdy nie zniknie.